[Sebgat]

Zmarł generał Gryf - Janusz Brochowicz.
Wielki bohater oraz człowiek, który starał się popularyzować historię, komunikować z młodymi na bieżąco chociażby poprzez facebooka. Wielka szkoda...

nie zrobiłem nic niezwykłego, wykonałem to, co do mnie należało

W dniu dzisiejszym w wieku 96 lat odszedł do Pana

Janusz Brochwicz-Lewiński, ps. Gryf, gen. bryg. w st. spoczynku

Urodzony 17 września 1920 roku w Wołkowysku na Grodzieńszczyźnie. /ówczesne woj. Białostockie/. Matka Jadwiga z Piechocińskich, ojciec Stanisław – profesor literatury i języków nowoczesnych na USB w Wilnie i UJ w Krakowie. Wykształcenie pobierał w Warszawie i w Wołkowysku, maturzysta rocznik 1938. Działacz harcerski, uczestnik Światowym Zlotów Sakutingu w Goedelo na Węgrzech (1933) i w Spale (1935). W 1938 r. zdobył St. Harcerza Rzeczypospolitej. W maju 1939 wstępuje do 76 pp. w Grodnie. Jako podchorąży uczestniczy w kampanii wrześniowej na linii obrony pod Stołpcami. Tam dostaje się do niewoli sowieckiej, zostaje skazany na śmierć. Z grupą skazańców odesłany koleją na Wschód, ucieka z transportu, ostatecznie przedostaje się na obszar GG. Zaprzysiężony dla ZWZ-AK w kwietniu 1940 r. w Puławach, pracuje w działaniach wywiadowczych na tyłach armii niemieckiej na lini Wisły. Zdekonspirowany, w 1942 r. zostaje skierowany do oddziałów leśnych na Lubelszczyźnie. W marcu 1944 r. zostaje włączony w skład oddziału Kedywu AK „Parasol”. Przez okres poprzedzający wybuch Powstania Warszawskiego prowadzi zajęcia z młodzieżą z w ramach „Agricoli”. Krótko przed Powstaniem dowodził akcją na aptekę na Krakowskim Przedmieściu, przejmując znaczną ilość zaopatrzenia medycznego dla przyszłego powstania. W Powstaniu Warszawskim dowodził m. in. obroną Pałacyku Michla na Woli, na Cmentarzu Kalwińskim ciężko ranny. 13.08 awansowany do stopnia podporucznika i odznaczony Krzyżem Virtuti Militari V kl. Ewakuowany kanałami do Śródmieścia. Od 5 października w niewoli. Internowany w obozie jenieckim w Murnau, pozbawiony pomocy lekarskiej, po wyzwoleniu obozu skierowany ostatecznie do Szkocji, gdzie ponad rok po zranieniu zostaje zoperowany. Zgłasza się do służby w stacjonującej w Szkocji Bryg. Spadochronowej gen. Sosabowskiego,. Po demobilizacji otrzymuje od gen. Bora zezwolenie na dalszą służbę w armii brytyjskiej, w elitarnym 3 Pułku Elżbiety II. oraz w wywiadzie. Wielokrotnie odznaczony najwyższymi odznaczeniami brytyjskimi. Po zakończeniu służby 15 lat pracuje w brytyjskiej szkole kadetów, wspaniale porozumiewa się z młodzieżą.

W 2002 r. Po 58 latach tułaczki wrócił na stałe do Polski. Od pierwszych chwil włączył się bardzo aktywnie w pracę środowiska niepodległościowego, a także służył swą wiedzą i umiejętnościami młodzieży harcerskiej i wojskowej. Udzielił dziesiątków wywiadów prasowych, odbył wiele spotkań z młodzieżą harcerską, z oficerami i żołnierzami jednostek bojowych komandosów. Jego wspomnienia w 60. Rocznicę Powstania posłużyły dla realizacji widowiska TVP3 „Pałacyk Michla, Żytnia Wola…”, ,a także wielu wywiadów telewizyjnych, prasowych oraz 5 filmów telewizyjnych, Reż. Arkadiusz Gołębiewski zrealizował z nim film-dokument pt. „Generał Gryf.” Niezastąpiony w kontaktach z obcokrajowcami, którym w jęz. angielskim i niemieckim opowiadał o naszej historii. W wyniku takich spotkań powstała m.in.książka o Powstaniu Warszawskim w języku japońskim.

W lutym 2007 r. odsłonięte zostało przy ul. Wolskiej 40 upamiętnienie walk „Parasola” o Pałacyk Michlerów. W 65. Rocznicę akcji na aptekę Wendego, którą dowodził, M. Warszawa ufundowało tablicę, upamiętniającą tę akcjęji, 31 lipca 2007 roku Rada M. St. Warszawy przyznała mu godność Honorowego Obywatela Warszawy

Został uhonorowany licznymi polskimi i brytyjskimi odznaczeniami wojennymi i wojskowymi. Wśród polskich najważniejsze to: Virtuti Militari V kl., dwukr. Krzyż Walecznych, Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 roku, Krzyż Armii Krajowej, Krzyż Partyzancki, Warszawski Krzyż Powstańczy, Krzyż Oficerski, Komandorski i Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski, Od czerwca 2009 włączony w skład Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari. Członek Komitetu Honorowego Obchodów 70. Rocznicy wybuchu II Wojny Światowej. Patronował licznym uroczystościom patriotycznym. Honorowy Członek Jednostki Wojskowej Komandosów z Lublińca, przyjaciel JW. GROM. Ogromnie popierał inicjatywę utworzenia Wojsk Obrony Terytorialnej i zachęcał młodzież do wstępowania w jej szeregi. Wielki, ale skromny Bohater, przedstawiciel pokolenia niezwykle skrzywdzonego przez historię i zły los. Jak inni spośród nich miał zwyczaj mówić o sobie: „nie zrobiłem nic niezwykłego, wykonałem to, co do mnie należało” Cześć Jego pamięci! Cześć i chwała Bohaterom!.

#smutno #iiwojnaswiatowa #bohater #armiakrajowa #ak #historia