Aktywne Wpisy
BlackpillRAW +34
Pierwszy dzień w nowym korpo - wrażenia
Od dzisiaj podbijam jedną z warszawskich korporacji. Pierwsze wrażenie raczej dobre - 14 piętro szklanego biurowca. Piękna panorama na miasto grzechu. Zanim przyszedłem, wystalkowałem przełożoną na Linekdinie - na zdjęciu taka Julka 25-30 lvl lekko przy kości. Gdy ją zobaczyłem na żywo zadziałała ta sama zasada co w przypadku Tindera. +20kg -2pkt/10 z mordy. Dzisiaj dzień wprowadzający - jedno szkolenie stacjonarne 3h. i jedno online.
Od dzisiaj podbijam jedną z warszawskich korporacji. Pierwsze wrażenie raczej dobre - 14 piętro szklanego biurowca. Piękna panorama na miasto grzechu. Zanim przyszedłem, wystalkowałem przełożoną na Linekdinie - na zdjęciu taka Julka 25-30 lvl lekko przy kości. Gdy ją zobaczyłem na żywo zadziałała ta sama zasada co w przypadku Tindera. +20kg -2pkt/10 z mordy. Dzisiaj dzień wprowadzający - jedno szkolenie stacjonarne 3h. i jedno online.
Emes91 +278
#polskiedrogi #policja #lodz #wypadek #csiwykop
No właśnie, niech pierwszy rzuci kamieniem ten, który nigdy nie zapieprzał 300 km/h na autostradzie i nie zabił 3-osobowej rodziny, w tym 5-letniego dziecka! Dosłownie każdemu może się zdarzyć!
Wina leży po obu stronach, po co ten 5-latek wchodził do auta, przecież pewnie nie musiał!
Poza tym nie rozumiecie, że Sebuś nie chciał, żeby zginęły aż 3 osoby!? Może był w stanie poświęcić życie jednej czy dwóch
No właśnie, niech pierwszy rzuci kamieniem ten, który nigdy nie zapieprzał 300 km/h na autostradzie i nie zabił 3-osobowej rodziny, w tym 5-letniego dziecka! Dosłownie każdemu może się zdarzyć!
Wina leży po obu stronach, po co ten 5-latek wchodził do auta, przecież pewnie nie musiał!
Poza tym nie rozumiecie, że Sebuś nie chciał, żeby zginęły aż 3 osoby!? Może był w stanie poświęcić życie jednej czy dwóch
Wszedłem przez furtkę. Minąłem żywopłot, z jeszcze kwitnących mirabelek, i udałem się na tył domu, gdzie znajdowało się wejście. Aby dostać się do drzwi, trzeba pokonać kilka betonowych schodków i piękną drewnianą werandę, na której zawsze stoi stolik i trzy krzesła. Pani G. lubi gości i gdy pogoda jest przychylna, tam właśnie ich przyjmuje. Nie raz spotykałem ją właśnie w tym miejscu, gdy wraz z koleżankami raczyły się popołudniową kawą i ciastkiem. Obrazek jak z amerykańskiego filmu w klimacie lat '50. Trzy starsze kobiety, kawa, popielniczka i śmiech słyszalny już od furtki.
Z racji tego, że pogoda dzisiaj sprzyjała, a ja miałem list do wnuczka pani G., pewnym krokiem powędrowałem w stronę werandy. Zamiast trzech starszych dam zastałem panią G, jej męża i mężczyznę, który przy przedstawieniu okazał się jej siostrzeńcem.
- Dzień dobry pani G. mam list do wnuczka - powiedziałem z uśmiechem i sięgnąłem do torby po rzeczoną przesyłkę.
- O to świetnie. Ucieszy się, że nie będzie musiał iść na pocztę - uśmiechnęła się i zaczęła podpisywać.
Miała ona zwyczaj podpisywać się pełnym imieniem i nazwiskiem, a że z racji wieku robiła to dość długo, więc miałem okazję spojrzeć na to, co znajduje się na stoliku. Moją uwagę przykuły trzy, małe, zielone książeczki, na których widniało jej nazwisko, ale imię było inne.
- Czyżby, ktoś z pani rodziny wydał książkę? - zapytałem zaciekawiony i wskazałem wzrokiem na tomiki.
Pani G. spojrzała na mnie zaciekawiona, a następnie spojrzała na stolik. Uśmiechnęła się.
- Nie mój drogi. To moje.
- Ale przecież listy przychodzą na inne imię.
- To prawda. Bo ja mam naprawdę na imię, tak jak jest tu napisane. Posługuję się tylko innym.
Uśmiechnąłem się ze zrozumieniem, gdyż nie raz już spotkałem się z taką praktyką. Schowałem kartę od listów poleconych i się pożegnałem. Gdy zszedłem po schodach, usłyszałem głos pani G.
- Czy mógłby pan chwilkę poczekać? - zapytała pani G., a ja się odwróciłem.
- W czymś mogę jeszcze pomóc?
- Proszę, to dla pana - i sięgnęła po jeden z tomików - Niech pan to potraktuje jako prezent. Tomik moich wierszy. Pan zawsze przychodzi z uśmiechem i jest taki miły. Może nie są to najlepsze wiersze, ale będzie mi miło, jak pan to przyjmie.
Spojrzałem na nią ze wzruszeniem.
- Dziękuję bardzo. Nie wiem co powiedzieć. To bardzo miłe, ale pozwoli pani, że zapłacę. Wiem ile pracy, to kosztuje.
- No co pan sobie wyobraża, przecież to prezent - powiedziała z delikatnym wzburzeniem pani G., a ja poczułem, że mogłem ją trochę obrazić. Po chwili pojawił się na jej twarzy szelmowski uśmiech. Taki charakterystyczny dla psotników.
- Za tomik nie wezmę od pana pieniędzy - uśmiech nie zniknął z jej twarzy - ale skoro chce pan zapłacić, to za dedykację biorę dziesięć złotych.
Uśmiechnęła się szeroko niczym brzdąc, który właśnie spłatał komuś psikusa.
- Pani G. cóż to za niegodziwa propozycja - tym razem ja miałem szelmowski uśmieszek - Nie godzę się na taką kwotę. Zapłacę dwadzieścia złotych i jest to kwota niepodlegająca dyskusji.
Spojrzała na mnie z mieszaniną zaskoczenia i wzruszenia w oczach.
- Skoro tak pan stawia sprawę, to niech będzie. Co mam napisać?
- Listonoszowy.
- Listonoszowy? Ale listonoszowy co?
- Proszę napisać tylko listonoszowy a ja w myślach dopowiem sobie to, co będzie mi pasowało w danym momencie.
Spojrzała na mnie zaskoczona. Wyczułem swego rodzaju zrozumienie, aczkolwiek mogło mi się wydawać.
Po krótkiej chwili pani G. podała mi swój tomik wierszy, a ja położyłem umówioną kwotę na stoliku. Wymieniliśmy się uśmiechami i pożegnalnymi serdecznościami. Całej tej scenie, z zaciekawieniem przyglądał się mąż i siostrzeniec pani G. Gdy oznajmiłem, że na mnie już pora, małżonek pani G. zaproponował mi, że odprowadzi mnie do furtki. Droga nie była daleka. Gdy dotarliśmy do wyjścia, pożegnałem się z panem G.
- Dziękuję za to, co pan zrobił. Nawet pan nie wie, ile to dla niej znaczy. To było bardzo miłe - powiedział i skinął delikatnie głową na pożegnanie. Odwzajemniłem gest i nie powiedziałem nic, gdyż nic nie trzeba było mówić. Z uśmiechem na twarzy odwróciłem się i poszedłem w swoją stronę.
-----------------------------------
PS. To już drugi raz w mojej karierze listonosza kiedy otrzymałem tomik z wierszami. Okazuje się, że w moim Rejonie jest wiele niezwykłych osób a ja ciągle ich odkrywam. Bardzo miłe uczucie.
#coolstory
Jak ja bym chciał dostać książkę z twoimi historiami oraz dedykacją :-) biorę dwie. Jedna dla babci. Też dostarczała listy.
Komentarz usunięty przez autora
Zawsze mnie zastanawiało jak powstają wykopki ( ͡º ͜ʖ͡º)
Jak zwykle ciekawa historia. Dzięki Tobie inaczej patrzę na moją panią listonosz. Szkoda, że nie mamy okazji pogadać. Zabiegana kobieta
Komentarz usunięty przez autora
@winnux: Bo... tak jak napisałem w historii, mogę sobie teraz dopowiadać co chcę. Jakiś taki głupawy pomysł miałem :)
@veryberry: Żywopłoty z ałyczy (zwanej też mirabelką) były i są bardzo popularne :)
Ale może potem przeczytam, ale to potem...
Zastanawia mnie tylko ten "listonoszowy". Mam to traktować jako przymiotnik czy jako rzeczownik (w formie jakiegoś archaizmu, o którym najwyraźniej nigdy nie słyszałem)? ( ͡° ͜ʖ ͡°)
Dziekuje za mile slowo i walke z prokrastynacja :-)