Schrony przeciwlotnicze Z powodu zagrożenia nalotami alianckimi w r... (@S.....r)

Schrony przeciwlotnicze

Z powodu zagrożenia nalotami alianckimi w roku 1942 pojawiają się we wszystkich niemieckich portach Kriegsmarine plany zbudowania naziemnych schronów przeciwlotniczych, nazywanych wtedy w planach – „Mannschaftsbunker für 750 Mann”. W tym samym czasie planowano budowę mniejszych schronów dla 500 osób "Mannschaftsbunker für 500 Mann". Według pierwotnych założeń z końca 1942 r. schronów obu wersji miało powstać łącznie 30; 17 w portach bałtyckich i 13 w portach Morza Północnego. W Gdyni planowano wówczas 2 schrony dla 750 ludzi, a w Gdańsku dwa dla 750 i jeden dla 500 ludzi.

Jednak w 1943 roku, z powodu nasilenia alianckich nalotów, opracowano jeszcze większe schrony T-1000 (stawiane na zachodzie np. w Hamburgu i Kilonii), a w obu naszych portach wybudowano jedynie schrony T-750 odstępując od budowy mniejszych T-500. Zmieniono również nazwę projektowanego schronu na „Truppenmannschaftsbunker-750”. Warto nadmienić, że ciężkie schrony przeciwlotnicze serii „T” były budowane wyłącznie dla Kriegsmarine (niemieckiej Marynarki Wojennej) jako schronienie załóg okrętów wojennych. Do obrony cywilnej przewidziane były inne typy bunkrów.

W połowie 1943 roku zbudowano w Gdyni 2, a w Gdańsku 3 schrony typu Truppenmannschaftsbunker-750, w 1944 r. odpowiednio 1 i 2. Rozpoczęto ponadto budowę kolejnego w porcie helskim, jednak budowa została przerwana po wykonaniu przyziemia (parteru). Każdy z takich schronów własne filtry powietrza, obronę przeciwgazową i przeciwchemiczną (oba wejścia szczelnie zamykane na śluzy przeciwgazowe i przeciwchemiczne). Ponadto ściany o grubości 2,5 metra i strop sięgający niemal 4 metry grubości (dokładnie 3,75 metra) skutecznie chroniły przed bronią konwencjonalną - atakami z powietrza, jak również dział naziemnych, czy morskich(do takich jednak w przypadku Gdyni nie doszło). Obrona przewidziana była dla 750 osób, jednak faktycznie schron mógł pomieścić nawet ponad 800 osób, a układ wnętrza przypomina nieco hotelowiec. Na trzech kondygnacjach (2 piętra i parter) w korytarzach, do których prowadziły dwie klatki schodowe, mieściły się pokoje, a parter przeznaczony był na zaplecze techniczno-sanitarne, znajdowały się tam toalety oraz pomieszczenia filtrowentylacji. Bunkier nie posiadał podpiwniczenia. Cały schron miał wymiary 21x26 metrów, a na jego stropie mieścić się mogły dwa stanowiska lekkich dział przeciwlotniczych, lub jedno stanowisko działa Flak.

Do dziś w Gdyni zachowały się wszystkie 3 schrony typu T-750. Jeden znajduje się przy ulicy Polskiej, jego część przerobiona jest dziś na strzelnicę sportową, lecz sam schron pozostaje nadal utrzymywany w stanie gotowości dla obrony cywilnej. Drugi z nich stoi na terenie Portu Wojennego w Gdyni w pobliżu basenu X i XI, trzeci zaś u zbiegu ulic Płk. Dąbka i Bosmańskiej. Powstał w 1943 r. Po wojnie został przejęty przez Marynarkę Wojenną i zaadaptowany na stanowisko dowodzenia gdyńskiej Komendy Portu Wojennego. Wówczas też, w pobliżu niego, zbudowano mniejszy schron techniczny mieszczący agregaty prądotwórcze.

#gdynianieznana #gdynia #trojmiasto #historia #fotohistoria