Nazwę „Wieczne Miasto” (Urbs aeterna) nadał ostatecznie Rzymowi cesarz Hadrian, ale wcześniej użył jej już I-wieczny pisarz Tibullus w „Elegiach”. O wieczności Rzymu wspominali nawet Owidiusz czy Liwiusz.
Po upadku Nerona w 68 roku n.e. wiara ludu rzymskiego w wyjątkowość państwa rzymskiego, które często rządzone było przez tyranów, podupadła. Już cesarze flawijscy ukazywali na swoich monetach boginię Aeternitas trzymającą w rękach słońce i księżyc – symbol nieskończoności panowania Rzymu. Miało to

































źródło: comment_1SGGlyI7pVxhGaCH2MNY7GEb4q3hX0ic.jpg
Pobierz