Nicola Vincenzo „Nicky” Crane (21 maja 1958 – 7 grudnia 1993) był brytyjskim skinheadem, jednym z współtwórców "Blood & Honour"
Działalność neonazistowska
Nicky Crane dołączył do British Movement (BM) pod koniec lat siedemdziesiątych, a do roku 1980 stał się organizatorem BM w Kent. W 1980 roku zaatakował czarną rodzinę na przystanku autobusowym w pobliżu stacji Liverpool Street - za ten czyn został skazany na wyrok w zawieszeniu. W latach 80tych Crane pojawił się na kilku koszulkach i kalendarzach wyprodukowanych przez sklep skinheadów Aldgate The Last Resort. W 1981 roku pojawił się na okładce albumu kompilacyjnego Strength Thru Oi!.
W 1981 roku Crane został skazany na cztery lata za rolę w zorganizowanym w 1980 przez BM ataku na grupę podróżujących pociągiem czarnoskórych młodzieńców. Crane był liderem ataku na antyrasistowskim koncercie w Jubilee Gardens w Londynie. Crane osobiście przeprowadził szturm na scenę na której występował piosenkarz Hank Wangford, a zdjęcia ze szturmu, na których Crane był wyraźnie rozpoznawalny, pojawiły się w ogólnokrajowych gazetach.
Zwolniony z więzienia w 1984, Crane wkrótce zajął się zapewnianiem ochrony dla skinheadowej grupy Skrewdriver i pozostał związany z zespołem i jego liderem, Ianem Stuartem Donaldsonem, przez resztę dekady, projektując dwie okładki albumów zespołu i pisząc tekst do piosenki "Justice" na LP Hail the New Dawn. Został ponownie skazany w 1986 roku na sześć miesięcy po bójce w metrze. W 1987 roku odegrał kluczową rolę w tworzeniu z Donaldsonem neonazistowskiej sieci Blood and Honor.
Homoseksualizm
Crane prowadził podwójne życie jako homoseksualista, służąc nawet jako steward na londyńskim marszu dumy gejowskiej w 1986 roku. Był stałym bywalcem londyńskich klubów gejowskich, takich jak Heaven, Bolts i pub Bell. W różnych okresach Crane pracował jako śmieciarz, kurier rowerowy i "bramkarz" w klubie S&M. Pracował także dla agencji ochrony Gentle Touch dzięki czemu był w stanie "wytłumaczyć" wszelkie powiązania z londyńską sceną gejowską jako tylko część swojej pracy ochroniarskiej. Pojawił się także w teledysku Psychic TV do Unclean oraz w amatorskich gejowskich filmach porno, będąc jeszcze działaczem neonazistowskim.
(randomowy obrazek z parady gay pride w 80tych, nie wiem czy jest na nim Crane ( ͡° ͜ʖ ͡°))
W 1992 Crane otwarcie ogłosił swój homoseksualizmu w odcinku programu "Out" telewizji Channel 4 zatytułowanym "Kompleks skóry". W programie wyemitowanym 29 lipca 1992 Crane i inni homoseksualiści wyjaśnili, dlaczego pociągała ich scena skinheadów. Został natychmiast odrzucony przez swoich nazistowskich współpracowników, w tym Iana Stuarta Donaldsona (głównego twórcę Blood & Honor), który powiedział:
Czuję się przez niego bardziej zdradzony niż ktokolwiek inny. To tylko pokazuje, że nacjonalizm i homoseksualizm nie pasują do siebie, ponieważ nacjonalizm jest prawdziwą przyczyną i homoseksualizmem jest perwersją.
Crane zmarł z powodu AIDS 18 miesięcy później.
Więcej
--------------------------------------------------------------------------------------------
Michael Kühnen (21 czerwca 1955 – 25 kwietnia 1991) był przywódcą niemieckiego ruchu neonazistowskiego. Był jednym z pierwszych Niemców po II wojnie światowej, którzy otwarcie przyjęli nazizm i wezwali do utworzenia Czwartej Rzeszy. Wprowadził politykę zakładania kilku grup o różnych nazwach, aby zmylić niemieckie władze, które próbowały zamknąć grupy neonazistowskie.
Lata 70te
Przez krótki czas był żołnierzem w armii niemieckiej, skąd został zwolniony w 1977 za próbę szerzenia nazistowskiej propagandy w swoich koszarach. Po tym wydaleniu podjął pierwsze kroki ku zorganizowaniu nowego ruchu, tworząc "Aktionsfront Nationaler Sozialisten/Nationale Aktivisten" ("Front Akcji Narodowych Socjalistów") - ANS. Grupa wkrótce nawiązała kontakt z podobnie myślącymi osobami w całych Niemczech Zachodnich, co zaowocowało ogólnokrajową siecią komórek. Grupa wkrótce stała się znana z brutalnych działań, które obejmowały napady na banki i napady z bronią, często współpracując z innymi podobnymi grupami, takimi jak Wiking-Jugend. Będący przywódcą grupy Kühnen został aresztowany w 1979 roku i skazany na trzy i pół roku więzienia za podżeganie do przemocy i nienawiści rasowej. Zwolniony w 1982 r. podjął próbę reorganizacji ANS, łącząc go z Narodowymi Aktywistami (NA) Thomasa Brehla, ale próby te zostały powstrzymane przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, które zdelegalizowało grupę w listopadzie 1983 r.
Lata 80te
Po delegalizacji ANS/NA Kühnen zwrócił uwagę na rozpoczynającą dopiero działania "Freiheitliche Deutsche Arbeiterpartei" ("Wolną Niemiecką Partię Robotniczą") - zachęcając swoich zwolenników do infiltracji i przejęcia grupy, które zakończyło się sukcesem. Kühnen tworzył także osobną neonazistowską grupę "Gesinnungsgemeinschaft der Neuen Front" w 1984 roku.
Z powodu plotek o planowanym aresztowaniu, Kühnen uciekł do Paryża na początku 1984 roku i szukał schronienia w neonazistowskiej grupie "Fédération d'action nationale et européenne" (FANE), z którą wcześniej nawiązał kontakty. Podczas pracy z FANE odwiedził Hiszpanię i spotkał się z Léonem Degrelle, nawiązując stosunki z byłym Waffen-SS, który stał się głównym graczem w "Hiszpańskim Kole Przyjaciół Europy" (CEDADE). Kühnen został aresztowany w Paryżu i wydany do Niemiec, aby stanąć przed sądem pod szeregiem zarzutów związanych z neonazizmem. Został skazany na kolejne cztery lata więzienia.
W 1986 roku, będąc w więzieniu, Kühnen upublicznił to, że jest gejem. W odpowiedzi na krytykę w ruchu neonazistowskim argumentował, że brak rodziny oznacza, że ma więcej czasu na działania bojowe, i wskazał, że Ernst Röhm był również gejowskim nazistą. Jednak Kühnen stracił wiele poparcia na silnie homofobicznej scenie neonazistowskiej. Nastąpił rozłam FDA, a Friedhelmem Bussem, były sojusznikiem Kühnena, stanął u steru antygejowskiego skrzydła, które do 1989 r. sprawowało pełną kontrolę nad partią.
Kühnen został zwolniony z więzienia w marcu 1988 roku i niemal natychmiast założył nową grupę Nationale Sammlung. Kiedy ta grupa została zakazana w następnym roku, przystąpił do strategii zakładania grupy po grupie starając się tym zmylić władze. Spośród tych ruchów najbardziej znana była "Deutsche Alternative". W tym okresie okazało się, że Kühnen zaraził się wirusem HIV.
Lata 90te
Kontynuując swoje podejście do "akcji bezpośredniej", 8 kwietnia 1991 we Frankfurtcie nad Odrą, Kühnen dowowodził grupie skinheadów, aby zaprotestować przeciwko otwarciu polskiej granicy. Mimo obecności policji Kühnen poprowadził grupę do rzucania kamieniami i innymi przedmiotami w samochody przekraczające granicę. Incydent na granicy Polski był ostatnią akcją publiczną Kühnena. W Niemczech jego śmierć miała dwojaki wpływ na neonazizm; oznaczało to utratę najbardziej dynamicznego przywódcy, ale też oznaczało, że podziały, które spowodował, zostaną w dużej mierze pozostawione w tyle. Skutecznie zastąpił go Christian Worch, jego najbliższy sojusznik, którego Kühnen nominował do przejęcia jego przywództwa.
Kühnen zmarł 25 kwietnia 1991 r. na skutek AIDS. Został poddany kremacji na Kasseler Westfriedhof (Cmentarz Kassel West).
Więcej
--------------------------------------------------------------------------------------------
Homonacjonalizm
Jako pewnego rodzaju uzupełnienie proponuję artykuł (po angielsku) dot. National Socialist League - amerykańskiej partii "homonacjonalistycznej" (tak, takie coś istnieje):
--------------------------------------------------------------------------------------------
A na sam koniec pragnę ten krótki wpis podsumować myślą wielkiego przedstawiciela polskiego nacjonalizmu:
Komentarze (121)
najlepsze
Komentarz usunięty przez moderatora
ale tylko z konfederusji i pisu, bo o reszcie madrzejsze o tym nie wspominac, to nie podobne xD
nie zebym lubil pis czy konfederatow
no bo seks gejowski jest bardziej meski, niz heteroseksulny bo bierze w nim udzial dwoch
Komentarz usunięty przez moderatora
@MglawicaKraba: Ale to przecież Ty robisz z tego znalezisko jakby gej-nazista było czymś obrzydliwym bo geje mogą być tylko lewakami. xD
@Bartholomew: Nie chodzi ani o to, ani o to - chodzi o to, że naziole ze znaleziska uważają homoseksualność za coś złego, choć sami są homoseksualni. Ich jawne poglady sa sprzeczne z działaniami, są hipokryzją - i to właśnie hipokryzje sie potepia - w koncu wspieraja grupy szkodzace mniejszosciom spolecznym, ktorych sami są częścią. Zrozumiałeś,