[Paragon_Shepard]

#przegryw Dziwnie tak żyć na jednym świecie z ludźmi w zupełnie innym stanie emocjonalnym. Rozmawiając z nimi muszę często udawać choćby minimalny optymizm. Nikt nie wie jakie piekło ma miejsce w moim umyśle. Staczam się w otchłań od tak dawna, że już zapomniałem jak to jest poczuć radość. Patrząc na normictwo czuję się obcy, nie identyfikuję się już z moim gatunkiem. Nigdy z nikim nie stworzyłem trwałej więzi i nie mogłem być przy nich sobą. Próbowałem ale nieskutecznie, reakcje wyrażały niezrozumienie. Wszedłem chyba w ostatnią fazę bólu emocjonalnego, którą nazywam nieskończoną spiralą schizofrenicznego smutku. To inny wymiar smutku, taki w którym czuję się jakbym był wchłaniany przez czarną dziurę. A teraz idę spać, żeby chociaż na moment uciec z tej rzeczywistości, w niej nic już dla mnie nie ma sensu.

[emerytowanywykopek]

Rozmawiając z nimi muszę często udawać choćby minimalny optymizm.

@Paragon_Shepard: Programista 25k+ z tej strony, doskonale Cię rozumiem xD Całe moje życie zawodowe opiera się na graniu, ale ja sobie robię etapy, jak mnie w-----ą ekstremalnie to robię sobie przerwę i idę na taksówkę xD

[Rustyyyy]

@emerytowanywykopek: zrób z kolegami automat do Hindusów i problem z głowy

[Piesel-9]

którą nazywam nieskończoną spiralą schizofrenicznego smutku.

@Paragon_Shepard: Piękne.