[Benedictus_Nursinus]

#kalendarzliturgiczny #wiara #kosciol #katolicyzm

poniedziałek, 22 lipca 2024
Świętej Marii Magdaleny Pokutnicy
III klasy | kolor biały

Lekcja (Pnp 3, 2-5; 8, 6-7)
Wstanę i obejdę miasto: po zaułkach i ulicach szukać będę tego, którego miłuje dusza moja. Szukałam go, a nie znalazłam. Napotkali mnie stróże, którzy strzegą miasta. Czyście widzieli tego, którego miłuje dusza moja? Gdym ich nieco minęła, znalazłam tego, którego miłuje dusza moja. Zatrzymałam go, a nie puszczę, aż wprowadzę go do domu matki mojej i do komnaty mej rodzicielki. Zaklinam was, córki jerozolimskie, na kozice i polne jelenie, nie budźcie i snu nie przerywajcie umiłowanej, aż sama zechce. Połóż mnie jako pieczęć na serce twoje i jako pieczęć na ramię twoje, bo miłość jest mocna jak śmierć, a zazdrość nieustępliwa jak świat umarłych. Pochodnie jej to pochodnie ognia i płomieni. Wiele wody nie zdołało zagasić miłości, ani rzeki jej nie zatopią; jeśli człowiek w zamian za miłość odda cały majątek domu swego, za nic go poczyta.

Ewangelia (Łk 7, 36-50)
Onego czasu: Pewien faryzeusz zaprosił Jezusa na posiłek ze sobą. I wszedłszy do domu faryzeusza, zasiadł do stołu. A oto niewiasta, która była w mieście jawnogrzesznicą, skoro się dowiedziała, że siedział przy stole w domu faryzeusza, przyniosła alabastrowe naczynie olejku i stanąwszy z tyłu u nóg Jego, poczęła łzami zlewać stopy Jego i wycierać włosami swej głowy. I całowała stopy Jego, i namaszczała olejkiem. A widząc to faryzeusz, który Go zaprosił, myślał sobie w duszy: «Gdyby ten był Prorokiem, wiedziałby, zaiste, co zacz jest ta niewiasta, która się go dotyka, że jest grzesznica». I odpowiadając Jezus rzekł doń: «Szymonie, mam ci coś do powiedzenia». A on rzekł: «Mistrzu, powiedz!» «Pewien wierzyciel miał dwóch dłużników: jeden był mu winien pięćset denarów, a drugi pięćdziesiąt. I gdy nie mieli z czego oddać, darował obydwom. Który tedy bardziej go miłuje?» A Szymon odpowiadając rzekł: «Sądzę, że ten, któremu więcej darował».
A On mu rzekł: «Dobrześ osądził». I zwróciwszy się ku niewieście rzekł Szymonowi: «Widzisz tę niewiastę? Wszedłem do domu twego, nie podałeś mi wody do nóg, a ta łzami skropiła stopy moje i włosami swymi otarła. Pocałunku mi nie dałeś, a ta, odkąd weszła, nie przestała całować nóg moich. Nie namaściłeś oliwą głowy mojej, a ta olejkiem nogi moje namaściła. Dlatego powiadam ci: odpuszczone są liczne jej grzechy, bo wielce umiłowała. A komu mniej odpuszczają, mniej miłuje». Rzekł tedy do niej: «Odpuszczają ci się grzechy».
I poczęli współbiesiadnicy mówić między sobą: «Któż jest ten, że nawet grzechy odpuszcza?» I rzekł do niewiasty: «Wiara twoja zbawiła cię. Idź w pokoju».

Ilustracja:
Piero di Cosimo – Święta Maria Magdalena
tempera na desce, 1490-1495
Galleria Nazionale d'Arte Antica, Rzym, Włochy

[Benedictus_Nursinus]

@sradam