Wpis z mikrobloga

#!$%@? z X

Koń ubrany w zrekonstruowaną 2500-letnią zbroję scytyjską „końską”, odkrytą w górach Ałtaj na Syberii:

Scytyjczyk, członek ludu koczowniczego, pochodzącego pierwotnie z Iranu, znanego już z IX wieku p.n.e., który w VIII-VII wieku p.n.e. wyemigrował na zachód z Azji Środkowej do południowej Rosji i Ukrainy. Scytowie założyli bogate i potężne imperium skupione na terenie dzisiejszego Krymu. Imperium przetrwało kilka stuleci, zanim uległo Sarmatom w okresie od IV wieku p.n.e. do II wieku n.e. Do XX wieku n.e. większość wiedzy o historii Scytów pochodziła z relacji o nich sporządzonej przez starożytnego greckiego historyka Herodota, który odwiedził ich terytorium. W czasach nowożytnych zapis ten został poszerzony głównie przez antropologów prowadzących wykopaliska kurhanów w takich miejscowościach jak Tywa i Kazachstan.

Scytów obawiano się i podziwiano za ich waleczność na wojnie, a zwłaszcza za jazdę konną. Byli jednymi z pierwszych ludzi, którzy opanowali sztukę jazdy konnej, a ich mobilność zadziwiła sąsiadów. Migracja Scytów z Azji ostatecznie sprowadziła ich na terytorium Cymeryjczyków, którzy tradycyjnie kontrolowali Kaukaz i równiny na północ od Morza Czarnego. Podczas wojny trwającej 30 lat Scytowie zniszczyli Cymeryjczyków i ustanowili się władcami imperium rozciągającego się od zachodniej Persji przez Syrię i Judeę aż do granic Egiptu. Medes, który rządził Persją, zaatakował ich i wypędził z Anatolii, pozostawiając im ostatecznie kontrolę nad ziemiami rozciągającymi się od granicy perskiej na północ, przez Kuban i do południowej Rosji.

Starożytne militaria Scytów są niezwykle rzadkie, a ich niedostatek w kolekcjach prywatnych i instytucjonalnych jest tego dowodem. Cechą charakterystyczną Scytów była ich miłość, zależność i wspaniałe odznaczenia w bitwie na koniach. Bardzo niewiele starożytnych kultur może równać się z wyszukanym strojem wojowników i koni bojowych. Liczne wykopaliska i rekonstrukcje pokazują lekką zbroję na ich koniach, a w niektórych przypadkach chanfrony lub zbroję z głową konia.

Niebezpieczeństwem kawalerii scytyjskiej była jej szybkość i zwinność, więc obciążanie koni ciężką zbroją było niepraktyczne. Najbardziej bezbronną częścią konia była głowa, która była najbardziej narażona podczas ataku. Zbroja końska na głowę składała się z ciężkiej skóry i wyściółki z materiału, a czasami z wkładek z płyt pancerza, jak ma to miejsce w przypadku tego rzadkiego okazu. Ta wkładka do zbroi z żelazną głową konia znajdowała się wewnątrz większego, wyściełanego skórą chanfronu, jak widać na powyższych zdjęciach wierzchowców odtworzonych na podstawie wykopalisk. Wycięcia powyżej środka byłyby zagłębieniem na oczy konia. Rozkloszowana góra miała chronić górną część czaszki, a ciężka płytka w dolnym, spiczastym obszarze biegła wzdłuż nosa. Ta płyta pancerza ma niewielką krzywiznę, aby lepiej dopasować się do głowy konia. Okrągły wycisk pośrodku zabezpieczałby zewnętrzne warstwy wyściółki i skóry tej wewnętrznej płyty pancerza za pomocą rondella przymocowanego do tego punktu.

Tylko kilka razy natknęliśmy się na starożytną zbroję dla koni, a nie na średniowieczną, która jest znacznie bardziej rozpowszechniona. Ponieważ ten czas jest tak wcześnie w wojnie konnej, ciężka zbroja, którą nosiła późniejsza średniowieczna kawaleria, nie została opracowana ani nie była wówczas potrzebna. Poza małymi fragmentami zbroi łuskowej, byłaby to największa forma zbroi dla koni, jaką można było zidentyfikować od tak wczesnego okresu walki konnej. Jest to rzadki, ponad miarę i najlepszy egzemplarz zbroi dla koni, pochodzącej z jednej z największych armii konnych starożytnego świata.

https://x.com/archeohistories/status/1769758288906985733?s=20

#archeologia
#historia
Atari_65XE - #!$%@? z X

Koń ubrany w zrekonstruowaną 2500-letnią zbroję scytyjską „k...

źródło: GI9xx2xWkAAjGon

Pobierz
  • 3
@Atari_65XE bardzo ciekawe informacje. Są teorie które twierdzą że scytowie to przodkowie Słowian. Natomiast sarmaci którzy ich sobie podporządkowali to chazarzy, turkomongołowie którzy przyjęli judaizm a ich nazwa pochodzi od Samarii. Po zniewoleniu ludności powstała kasta szlachecka, tzw szlachta sarmacka w opozycji do szlachty lechickiej.

Ciekawe tematy.