Dokładnie 53 lata temu po raz pierwszy użyto zdalnie sterowanego pojazdu na innym ciele niebieskim niż Ziemia. Stało się to w 1970 roku, gdy na obszarze Morza Deszczów wylądowała sonda Łuna YE-8 oraz łazik Łunochod 1.
Radziecki Łunochod 1 był bardzo bogato wyposażony. Posiadał aż cztery kamery, dwie anteny, wysięgnik do badania księżycowego gruntu i inne przyrządy naukowe. Spektrometry, detektor promieni X czy też efekt francusko-radzieckiej współpracy: reflektor promieni lasera.
Pierwszy kosmiczny pojazd posiadał pokrywę, pod którą znajdowały się panele słoneczne. Była ona otwierana na czas księżycowych dni i stanowiła źródło zasilania łazika. Gdy zapadała noc, Łunochod odpoczywał i ogrzewała go energia z rozpadu izotopu promieniotwórczego Po-210.
Łazik zaprojektowano do działania przez 3 księżycowe dni (3 ziemskie miesiące), ale pracował prawie 4 razy dłużej. Ostatni kontakt nastąpił 14 września 1971 roku. Do tego momentu Łunochod 1 zdołał pokonać 10,5 km, wykonać 20 tys. zdjęć i 206 panoram w wysokiej rozdzielczości.
PS: jeśli podobał ci się post, to dodaj #kosmogadka do śledzonych ( ͡°͜ʖ͡°)
@elektryk91: widziałem jego replikę w muzeum podboju kosmosu w Moskwie. Mega wrażenie jaka technologia była w tamtych latach zarówno po jednej, jak i po drugiej stronie żelaznej kurtyny.
@iMarket: Tak ale jest to kwestia niekorzystnej (z punktu widzenia lat 20-ych XXI) umowy zawartej z Rosją w związku ze schematem konstrukcji ISS. USA bez problemu zbudowalyby niezależną stację. Jeśli chodzi o ścisłość, statki Sojuz nie są niezbędne dla utrzymania stacji, już bardziej statki Progress, które odpowiadają za jej orbitę i orientację. Statki Dragon spełniają się w roli "taksówek" dużo lepiej. Obecność Rosjan
Radziecki Łunochod 1 był bardzo bogato wyposażony. Posiadał aż cztery kamery, dwie anteny, wysięgnik do badania księżycowego gruntu i inne przyrządy naukowe. Spektrometry, detektor promieni X czy też efekt francusko-radzieckiej współpracy: reflektor promieni lasera.
Pierwszy kosmiczny pojazd posiadał pokrywę, pod którą znajdowały się panele słoneczne. Była ona otwierana na czas księżycowych dni i stanowiła źródło zasilania łazika. Gdy zapadała noc, Łunochod odpoczywał i ogrzewała go energia z rozpadu izotopu promieniotwórczego Po-210.
Łazik zaprojektowano do działania przez 3 księżycowe dni (3 ziemskie miesiące), ale pracował prawie 4 razy dłużej. Ostatni kontakt nastąpił 14 września 1971 roku. Do tego momentu Łunochod 1 zdołał pokonać 10,5 km, wykonać 20 tys. zdjęć i 206 panoram w wysokiej rozdzielczości.
PS: jeśli podobał ci się post, to dodaj #kosmogadka do śledzonych ( ͡° ͜ʖ ͡°)
Wpis jest też dostępny tutaj: Rocznica lądowania Łunochod 1
---
#kosmos #zsrr #technologia #historia #ciekawostki #zainteresowania #technologia #ksiezyc #eksploracjakomosu
@iMarket: Rozwiń w tym wypadku znaczenie słowa "nieudolnie" ( ͡° ͜ʖ ͡°). Rozumiem, że łaziki marsjańskie to "nieudolne kopie" Łunochoda?
@iMarket: Tak ale jest to kwestia niekorzystnej (z punktu widzenia lat 20-ych XXI) umowy zawartej z Rosją w związku ze schematem konstrukcji ISS. USA bez problemu zbudowalyby niezależną stację. Jeśli chodzi o ścisłość, statki Sojuz nie są niezbędne dla utrzymania stacji, już bardziej statki Progress, które odpowiadają za jej orbitę i orientację. Statki Dragon spełniają się w roli "taksówek" dużo lepiej. Obecność Rosjan