Depresyjny klimat naszej epoki można by między innymi tłumaczyć gwałto... (@psycha)

Depresyjny klimat naszej epoki można by między innymi tłumaczyć gwałtownym naruszeniem dotychczasowych systemów społecznych i kulturowych. Na skutek rozbicia istniejących struktur zachwiane zostało poczucie nie tylko metafizycznej, kulturalnej, społecznej, lecz także biologicznej ciągłości życia ludzkiego. Człowiek został oderwany od swej tradycji i od swej przyszłości. Poczuł się samotny w czasie, przestrzeni i chaosie związków przyczynowych. Zamiast porządku panują w świecie przypadki i prawa statystyczne. Samotność (alienacja) stoi w sprzeczności z biologicznie uwarunkowanym poczuciem ciągłości życia. Człowiek musi wiedzieć, skąd przyszedł i dokąd zmierza, gdyż taka jest jego natura. Należy on do układów samosterujących, a te muszą mieć swoje „zaprogramowanie” (przeszłość) i swoją pamięć (tradycję). Samotność (alienacja) jest sprzeczna z naturą człowieka, tak jak wszystkich istot żywych.

Samotność dzisiejszego człowieka dotyczy nie tylko kategorii czasu, ale też przestrzeni; nie czuje on łączności z innymi ludźmi i z przyrodą, jest od nich odizolowany. Od kontaktu z przyrodą izoluje go warstwa technicznego środowiska, a od żywego emocjonalnego kontaktu z ludźmi – konieczność noszenia ochronnej maski, wynikająca ze zbytniego zagęszczenia się i skomplikowania stosunków międzyludzkich. W chaosie sprzecznych zjawisk nie jest też w stanie ustalić zrozumiałych dla siebie związków przyczynowych; jego światem rządzi chaos, wobec którego czuje się bezsilny; nie może w nim realizować własnych modeli rzeczywistości (istotny element drugiej fazy metabolizmu informacyjnego). Ze względu na skomplikowanie się stosunków społecznych i ekonomicznych (kolektywność procesu produkcji, różnego rodzaju zależności) współczesny człowiek porusza się w swoim otoczeniu społecznym jak w smole (wysoki współczynnik lepkości środowiska społecznego); najmniejsza próba realizacji własnych pomysłów napotyka silny opór, iż wydaje się, że lepiej przyjąć postawę konsumpcyjną i w ogóle zrezygnować z postawy twórczej.

1974

Antoni Kępiński, Melancholia, Sagittarius, Kraków 1993

________________________________________

Mój tag #psychacontent na którym postuję fragmenty z literatury, historii i filozofii dotyczące depresji, śmierci, kobiet, samobójstwa, samotności i pesymizmu.

#przegryw #depresja #samotnosc