**Polskie Kolorado...** Rok 1858, USA, stan Kolorado, miejsce to st... (@LazyInitializationException)

Polskie Kolorado...

Rok 1858, USA, stan Kolorado, miejsce to stało się kolebką gorączki złota. Tysiące ludzi przybywało z całego kraju by wydobywać ten błyszczący metal i się wzbogacić.

Zastanawialiście się czy w Polsce też była gorączka złota? Czy było u nas polskie Kolorado? Otóż było, ale funkcjonowało w zgoła inny sposób, bowiem złota nie szukano w skałach.

Seweryna Gontarczyk, urodzona 13 lutego 1929 roku w Wólce Komaszyckiej, dawnym powiecie Puławy, przeżyła II Wojną Światową i opisała swoje relacje z tamtego czasu.

Jej rodzina bardzo pomagała Żydom, ukrywali ich, żywili ich a tym umieszczonym w obozie pracy przymusowej w Poniatowej zanosili jedzenie. Seweryna i jej rodzina byli przyjaźnie nastawieni do Żydów, a Żydzi przyjaźnie do nich. Mała Seweryna podziwiała ich zdolności krawieckie i stolarskie.

Obóz pracy w Poniatowej działał od października 1942 do listopada 1943 roku. 4 listopada specjalne jednostki SS wyprowadzały więźniów w grupach po 50 osób i prowadziły na wykopane wcześniej rowy. Tam SS-mani zabijali ich z broni palnej. Więźniowie musieli wchodzić do rowów i kłaść się na ciałach uprzednio zamordowanych. Odgłosy palby i krzyki ofiar Niemcy zagłuszali głośną muzyką.

Po pewnym czasie Niemcy zlecili wykopanie zwłok pomordowanych i spalenie ich ciał. Został po nich tylko popiół... Mieszkańcy okolic zachowali w pamięci miejsce spalenia ciał i przypomnieli sobie o tym po wyzwoleniu kraju.

Seweryna tak wspomina tamten czas:

Widziałam, jak wykopywali złoto po Żydach. Natrafili na takie miejsce – cały plik włosów. Przekopali ich w tych rowach, [gdzie] do nich strzelali. Z innych wsi [przy]chodzili: z Plizin, z Dąbrowy. Ale tam na miejscu [w obozie] nie można było [przesiewać]. Wykopywali ziemię i w workach nosili przez Plizin. Na Plizinie rzeczka płynie. Tam na sitach specjalnych przelewali [ziemię] wodą. Jak był ząb, czy jakiś pierścionek, czy może jakiś brylancik, to zabierali.