Tytuł: Cmentarz w Pradze Autor: Umberto Eco Gatunek: literatura piękna ISBN: 9788373923607 Ocena: ★★★★★★★★☆☆
W pierwszej kolejności napiszę tak. Nie czytajcie opisu od wydawcy, albo opisu książki na Wikipedii. Dlaczego? Są tam informacje, przez które możecie sobie narobić wobec tej powieści pewnych oczekiwań a gdy autor będzie zwlekał z ich ujawnieniem, będzie się lekko frustrować. Widzę to po opiniach, gdzie zarzuca się książce nudę. Zakładam, że właśnie te osoby podeszły do tej książki z pewnym żądaniem czytania o wątku, jaki wydawca uznaje za główny, ale wydaje mi się, że nie w tym rzecz.
"Cmentarz w Pradze" to ciekawa opowieść w oparach XIX wiecznego nacjonalizmu i aurze spiskowej. Poznajemy kręgi satanistów, wolnomularzy, jezuitów, żydów a nawet wspominani są Iluminaci. W tle dzieją się znaczące dla Europy wydarzenia takie jak Wyprawa Tysiąca, Komuna Paryska, sprawa Dreyfusa. Głównymi bohaterami są ksiądz Dalla Picola i kapitan Simonini. Simonini jest człowiekiem pełnym nienawiści, do szpiku kości cynicznym, wiecznie samotnym, nieufnym i w gruncie rzeczy smutnym. Jest genialnym fałszerzem, którego autor rzuca za kulisy wielu spisków epoki, czyni z niego władcę marionetek. W tym gąszczu tajemnic i gier służb odgrywa się cała fabuła.
Eco oddaje klimat intelektualny epoki XIX wieku, choć często autor puszcza oczko do czasów późniejszych. Rozgrzane do czerwoności nacjonalizmy, rasizm, antysemityzm. Jak to bibliofil i profesor semiotyki, centralną rolę w jego powieści grają książki, słowa. To one mają moc kreowania rzeczywistości, jak wirus infekują kolejne umysły a przeoczenie niebezpiecznej książki przez cenzurę, może mieć fatalny wpływ na stabilność społeczeństwa. W książce Eco sfabularyzował wiele postaci historycznych. Przedstawieni są między innymi Garibaldi, Joly, Taxil, Freud (ma duży wpływ na ciekawy wątek psychologiczny), Dumas. Myślę, że więcej frajdy z tej książki miałbym, gdybym znał lepiej historię XIX-wieku, ale i tak jestem bardzo zadowolony po lekturze. 7/52
@LebronAntetokounmpo: nie wiem, czy już było czytane "Baudolino" Eco, ale jak nie to polecam - historyczna powieść, która zmienia się w filozoficzną, sporo o gnostycyzmie :)
I jak się ma do Imienia Róży? - chciałbym, aby było równie wymagające intelektualnie, ale w zamian dające równie wielką satysfakcję..
@Pink_Floyd: w dobrym momencie piszesz, bo akurat kilka dni temu też zacząłem "Imię Róży" ( ͡°͜ʖ͡°). O ile w "Imieniu" jedną z największych wartości jest rekonstruowanie
@LebronAntetokounmpo: ależ to byla swietna książka! Po potwornie nudnym poczatku (nie znalem zadnych opisow, a sluchalem audiobooka) nagle przeszla do sedna i zaczęły sie dziac rzeczy niestworzone ( ͡°͜ʖ͡°) polecam ją każdemu, choc widzę ich zwątpienie, gdy przebijają się przez początek
@mixererek: Maksymalnie na co mogę się zdobyć to jakaś beletrystyka plus od tego podręcznik, ale i to rzadko. Raczej kiedy czytam jakąś historię, to wciągam się na tyle, że nie chcę się rozpraszać.
Wyjątkowo celna analiza obecnej sytuacji światowej. Krótko mówiąc Rosja znacząco się umocniła, Europa nie ma nic a Amerykanie prawdopodobnie nas zostawią na rzecz odejścia na Pacyfik. #wojna #ukraina #wojsko
Tytuł: Cmentarz w Pradze
Autor: Umberto Eco
Gatunek: literatura piękna
ISBN: 9788373923607
Ocena: ★★★★★★★★☆☆
W pierwszej kolejności napiszę tak. Nie czytajcie opisu od wydawcy, albo opisu książki na Wikipedii. Dlaczego? Są tam informacje, przez które możecie sobie narobić wobec tej powieści pewnych oczekiwań a gdy autor będzie zwlekał z ich ujawnieniem, będzie się lekko frustrować. Widzę to po opiniach, gdzie zarzuca się książce nudę. Zakładam, że właśnie te osoby podeszły do tej książki z pewnym żądaniem czytania o wątku, jaki wydawca uznaje za główny, ale wydaje mi się, że nie w tym rzecz.
"Cmentarz w Pradze" to ciekawa opowieść w oparach XIX wiecznego nacjonalizmu i aurze spiskowej. Poznajemy kręgi satanistów, wolnomularzy, jezuitów, żydów a nawet wspominani są Iluminaci. W tle dzieją się znaczące dla Europy wydarzenia takie jak Wyprawa Tysiąca, Komuna Paryska, sprawa Dreyfusa. Głównymi bohaterami są ksiądz Dalla Picola i kapitan Simonini. Simonini jest człowiekiem pełnym nienawiści, do szpiku kości cynicznym, wiecznie samotnym, nieufnym i w gruncie rzeczy smutnym. Jest genialnym fałszerzem, którego autor rzuca za kulisy wielu spisków epoki, czyni z niego władcę marionetek. W tym gąszczu tajemnic i gier służb odgrywa się cała fabuła.
Eco oddaje klimat intelektualny epoki XIX wieku, choć często autor puszcza oczko do czasów późniejszych. Rozgrzane do czerwoności nacjonalizmy, rasizm, antysemityzm. Jak to bibliofil i profesor semiotyki, centralną rolę w jego powieści grają książki, słowa. To one mają moc kreowania rzeczywistości, jak wirus infekują kolejne umysły a przeoczenie niebezpiecznej książki przez cenzurę, może mieć fatalny wpływ na stabilność społeczeństwa. W książce Eco sfabularyzował wiele postaci historycznych. Przedstawieni są między innymi Garibaldi, Joly, Taxil, Freud (ma duży wpływ na ciekawy wątek psychologiczny), Dumas. Myślę, że więcej frajdy z tej książki miałbym, gdybym znał lepiej historię XIX-wieku, ale i tak jestem bardzo zadowolony po lekturze.
7/52
Wpis dodano za pomocą strony: https://bookmeter.ct8.pl
#bookmeter #ksiazki
źródło: comment_1611346138YnnDA39xcDHL9bqBTxARsF.jpg
PobierzI jak się ma do Imienia Róży? - chciałbym, aby było równie wymagające intelektualnie, ale w zamian dające równie wielką satysfakcję..
@Pink_Floyd: nie, nie ma tam takiego wątku.
@Pink_Floyd: w dobrym momencie piszesz, bo akurat kilka dni temu też zacząłem "Imię Róży" ( ͡° ͜ʖ ͡°). O ile w "Imieniu" jedną z największych wartości jest rekonstruowanie
@LebronAntetokounmpo: Czytasz kilka książek równocześnie? Jeśli tak, to podziwiam.
@Katedra_z_chlebkiem: łączę się w bólu ( ͡° ͜ʖ ͡°)