- Czy w 2020 roku wśród marek selektywnych jest jeszcze miejsce na perfumy z grupy tych trawiastych, trochę zielonych? – pytacie. - Jak najbardziej, jeszcze jak, to klasyka – odpowiada Wam Tom Ford. Tym samym chciałbym Was zabrać w krótką podróż po recenzji absolutnie genialnego zapachu, który poznałem niedawno, ale wiele zmienił w moim perfumowym guście, bo okazało się, że lubię lawendę i zacząłem myśleć o tym, jak w ogóle mogłem jej nie lubić. I lawenda jest chyba jedyną odpowiedzią na to, jak pachnie dla mnie BdJ, gdyby nie obecność szlachetnej, bogatej, lekko mrocznej paczuli. Trochę takiej, jak w Heritage od Guerlain – to było moje pierwsze skojarzenie. Dzięki niej masz świadomość, że obcujesz z czymś ambitnym, złożonym, wielowymiarowym (choć to tak naprawdę dwa główne składniki). Według fragrantiki i jej użytkowników w kompozycji góruje też rozmaryn. Jeśli rzeczywiście tam jest, to pewnie on nadaje całości jeszcze ostrzejszego, może nieco ziołowego charakteru. Ale to tyle, jeśli chodzi o sam zapach i kompozycję.
„Beau de Jour” oznacza „piękny dzień”. Nazwa kompletna i idealnie pasująca do tego zapachu. Mam na to przykład z autopsji. Użyłem ich przed rozmową kwalifikacyjną i choć byłem mocno spięty, zestresowany i miałem mnóstwo obaw to z tym zapachem poczułem się jakoś bardziej pewny siebie i na rozmowie spisałem się zajebiście. Serio, dla mnie to jest miara doskonale dobranych męskich perfum – jeśli autentycznie czujesz, że dzięki nim otacza Cię jakaś bliżej nieokreślona aura, która poprawia Twoje samopoczucie. Nie muszą nawet być super mocne, ale po prostu wiesz, że to co masz na sobie, jest p o t ę ż n e.
Najlepsze jest to, że perfumy te kosztują około 450 złotych za 100 mililitrów i to cena chyba jak najbardziej adekwatna do możliwości i jakości kompozycji tego zapachu. Przyznam ze wstydem, że nigdy nie udało mi się poznać Rive Gauche od YSL, choć słyszałem o nim same superlatywy. Po BdJ wiem, że chcę je poznać jeszcze bardziej. PS. Żeby była jasność – recenzuję wersję właśnie z przezroczystym flakonem, bo wiem, że Beau de Jour pojawił się też w serii Private Blend. Przyznam, że mam pewien problem z nazewnictwem, bo po necie krąży też nazwa „Signature”. Może ktoś rozwieje moje wątpliwości, czy możemy mówić o tym samym zapachu?
@ptasznik1000: signature nazywamy ten flakon po reformie i przeniesieniu do linii Signature. Private Blend to ten ktory pojawil sir na chwile w 2019 w czarnych flakonach. Jak masz okazje potestuj ramie w ramie obda BdJ, jest duza roznica miedzy tymi dwoma.
@ptasznik1000: super perfumy. Klimaty Azzaro PH, Zino i co najważniejsze RIve Gauche. Osobiście uważam RG za najdoskonalszy męski zapach, ale BdJ też wysoko oceniam
@ptasznik1000: świetny zapach. Na początku mnie nie przekonały, ale po kolejnych użyciach bardzo się polubiliśmy. Bardzo eleganckie i męskie. Moja luba twierdzi, że pachną jakby weszło się do ekskluzywnego sklepu. Na mnie bardzo dobra projekcja i trwałość, aż boję się jak musiała wybrzmiewać wersja PB :) jak wrócę do biura to będzie mój signature scent.
Tom Ford Beau De Jour EDP (2020)
- Czy w 2020 roku wśród marek selektywnych jest jeszcze miejsce na perfumy z grupy tych trawiastych, trochę zielonych? – pytacie. - Jak najbardziej, jeszcze jak, to klasyka – odpowiada Wam Tom Ford. Tym samym chciałbym Was zabrać w krótką podróż po recenzji absolutnie genialnego zapachu, który poznałem niedawno, ale wiele zmienił w moim perfumowym guście, bo okazało się, że lubię lawendę i zacząłem myśleć o tym, jak w ogóle mogłem jej nie lubić.
I lawenda jest chyba jedyną odpowiedzią na to, jak pachnie dla mnie BdJ, gdyby nie obecność szlachetnej, bogatej, lekko mrocznej paczuli. Trochę takiej, jak w Heritage od Guerlain – to było moje pierwsze skojarzenie. Dzięki niej masz świadomość, że obcujesz z czymś ambitnym, złożonym, wielowymiarowym (choć to tak naprawdę dwa główne składniki). Według fragrantiki i jej użytkowników w kompozycji góruje też rozmaryn. Jeśli rzeczywiście tam jest, to pewnie on nadaje całości jeszcze ostrzejszego, może nieco ziołowego charakteru. Ale to tyle, jeśli chodzi o sam zapach i kompozycję.
„Beau de Jour” oznacza „piękny dzień”. Nazwa kompletna i idealnie pasująca do tego zapachu. Mam na to przykład z autopsji. Użyłem ich przed rozmową kwalifikacyjną i choć byłem mocno spięty, zestresowany i miałem mnóstwo obaw to z tym zapachem poczułem się jakoś bardziej pewny siebie i na rozmowie spisałem się zajebiście. Serio, dla mnie to jest miara doskonale dobranych męskich perfum – jeśli autentycznie czujesz, że dzięki nim otacza Cię jakaś bliżej nieokreślona aura, która poprawia Twoje samopoczucie. Nie muszą nawet być super mocne, ale po prostu wiesz, że to co masz na sobie, jest p o t ę ż n e.
Najlepsze jest to, że perfumy te kosztują około 450 złotych za 100 mililitrów i to cena chyba jak najbardziej adekwatna do możliwości i jakości kompozycji tego zapachu. Przyznam ze wstydem, że nigdy nie udało mi się poznać Rive Gauche od YSL, choć słyszałem o nim same superlatywy. Po BdJ wiem, że chcę je poznać jeszcze bardziej.
PS. Żeby była jasność – recenzuję wersję właśnie z przezroczystym flakonem, bo wiem, że Beau de Jour pojawił się też w serii Private Blend. Przyznam, że mam pewien problem z nazewnictwem, bo po necie krąży też nazwa „Signature”. Może ktoś rozwieje moje wątpliwości, czy możemy mówić o tym samym zapachu?
Zapach: 10 / 10
Trwałość:7,5 / 10
Projekcja: 7,5 / 10
Cena: 450 zł za 100 ml
Fragrantica
Parfumo
źródło: comment_15977590245nobRRKHohTBKV5MBk7skf.jpg
Pobierz