Opinia na lubimyczytac.pl Tytuł: Zimny płomień Autor: Yukio Mishima Gatunek: literatura piękna Ocena: 10/10 ★★★★★★★★★★
'Zimny płomień' to kompozycja łącznie ośmiu opowiadań, poruszających tematykę śmierci w wielu jej wymiarach. Mishima nie ograniczył się jedynie do śmierci jaką jest koniec ludzkiego żywota, ale poszerzył ją w wielu aspektach. Umrzeć może w końcu nie tylko istota żywa (ten rodzaj śmierci również został nakreślony na wiele różnych sposobów), ale również fascynacja, nasz dotychczasowy świat, marzenia czy relacja międzyludzka. Śmierć w każdym opowiadaniu wygląda inaczej i na każdego człowieka wywiera odrębny wpływ.
Na tę pierwszą warstwę – śmierć – Mishima nałożył kolejną wielowymiarową powłokę jaką jest miłość. To właśnie ona daje nam sposobność zaobserwować wyjątkowy wpływ śmierci na jej odbiór przez każdą osoby.
Mishima dzięki pięknemu, a zarazem oszczędnemu i precyzyjnemu stylowi pozwala nam zanurzyć się w odmętach odczuć każdej z postaci, uświadamiając jak niesamowicie skomplikowany jest ludzki umysł i to ile dzieli nas, ludzi od siebie.
Szczególnie duże wrażenie zrobiło na mnie pierwsze opowiadanie o tej samej nazwie co zbiór, 'Zimny płomień'. Dzięki oczom Masuyamy możemy wkroczyć w bogaty świat teatru kabuki. Masuyama za sprawą zauroczenia w pewnym aktorze, Mangiku – onnagaty – czyli aktora płci męskiej wcielającego się w kobiece postacie postanawia wstąpić do pracowni teatralnej. To właśnie w grze Mangiku Masuyama dostrzega tytułowy 'zimny płomień'. Początkiem końca śmierci jego fascynacji Mangiku staje się wkroczenie do teatru kabuki młodego reżysera nowego teatru – Kawasakiego – nierozumiejącego czym rządzi się 'stary' teatr. Z tego powodu natychmiastowo rodzi się konflikt międzypokoleniowy pomiędzy Kawasakim, a aktorami. Pomostem między nimi staje się niejako Masuyama. Wyjątkiem w tym konflikcie staje się Mangiku, który darzy reżysera pewnym uczuciem. Uczucie to Kawasaki widzi w krzywym zwierciadle, a Mangiku nie jest w stanie go okazać, będąc w stanie permanentntej gry aktorskiej. Dostrzeżenie tego uczucia kończy się śmiercią fascynacji onnagatą u Masuyamy i narodzinami zupełnie nowej emocji.
Ten zbiór utwierdził mnie w przekonaniu, że Yukio Mishima to jeden z najwybitniejszych pisarzy w historii ludzkości. Japońska literatura jest niesamowita i wykracza daleko poza ramy jej polskiego odpowiednika. #bookmeter #japonia #gruparatowaniapoziomu #ksiazki #czytajzwykopem #ksiazka
Tytuł: Zimny płomień
Autor: Yukio Mishima
Gatunek: literatura piękna
Ocena: 10/10
★★★★★★★★★★
'Zimny płomień' to kompozycja łącznie ośmiu opowiadań, poruszających tematykę śmierci w wielu jej wymiarach. Mishima nie ograniczył się jedynie do śmierci jaką jest koniec ludzkiego żywota, ale poszerzył ją w wielu aspektach. Umrzeć może w końcu nie tylko istota żywa (ten rodzaj śmierci również został nakreślony na wiele różnych sposobów), ale również fascynacja, nasz dotychczasowy świat, marzenia czy relacja międzyludzka. Śmierć w każdym opowiadaniu wygląda inaczej i na każdego człowieka wywiera odrębny wpływ.
Na tę pierwszą warstwę – śmierć – Mishima nałożył kolejną wielowymiarową powłokę jaką jest miłość. To właśnie ona daje nam sposobność zaobserwować wyjątkowy wpływ śmierci na jej odbiór przez każdą osoby.
Mishima dzięki pięknemu, a zarazem oszczędnemu i precyzyjnemu stylowi pozwala nam zanurzyć się w odmętach odczuć każdej z postaci, uświadamiając jak niesamowicie skomplikowany jest ludzki umysł i to ile dzieli nas, ludzi od siebie.
Szczególnie duże wrażenie zrobiło na mnie pierwsze opowiadanie o tej samej nazwie co zbiór, 'Zimny płomień'. Dzięki oczom Masuyamy możemy wkroczyć w bogaty świat teatru kabuki. Masuyama za sprawą zauroczenia w pewnym aktorze, Mangiku – onnagaty – czyli aktora płci męskiej wcielającego się w kobiece postacie postanawia wstąpić do pracowni teatralnej. To właśnie w grze Mangiku Masuyama dostrzega tytułowy 'zimny płomień'. Początkiem końca śmierci jego fascynacji Mangiku staje się wkroczenie do teatru kabuki młodego reżysera nowego teatru – Kawasakiego – nierozumiejącego czym rządzi się 'stary' teatr. Z tego powodu natychmiastowo rodzi się konflikt międzypokoleniowy pomiędzy Kawasakim, a aktorami. Pomostem między nimi staje się niejako Masuyama. Wyjątkiem w tym konflikcie staje się Mangiku, który darzy reżysera pewnym uczuciem. Uczucie to Kawasaki widzi w krzywym zwierciadle, a Mangiku nie jest w stanie go okazać, będąc w stanie permanentntej gry aktorskiej. Dostrzeżenie tego uczucia kończy się śmiercią fascynacji onnagatą u Masuyamy i narodzinami zupełnie nowej emocji.
Ten zbiór utwierdził mnie w przekonaniu, że Yukio Mishima to jeden z najwybitniejszych pisarzy w historii ludzkości. Japońska literatura jest niesamowita i wykracza daleko poza ramy jej polskiego odpowiednika.
#bookmeter #japonia #gruparatowaniapoziomu #ksiazki #czytajzwykopem #ksiazka