[corvacs]

Howlin’ Wolf
12/50

Na dziś największy rywal Moody’ego Watersa – Howlin’Wolf.
Dziesiątego czerwca roku 1910 przyszedł na świat Chester Artur Burnett. Imię „odziedziczył po dwudziestym pierwszym prezydencie Stanów Zjednoczonych. Mówiono na niego Chester Wielka Stopa, bo już w wieku kilkunastu lat ważył 136kg i mierzył 191cm wzrostu. Wyjącym Wilkiem nazwała go jego babcia, która obwiniała go o zabijanie jej kur grożąc mu, że przyjdą po niego wilki i go zjedzą. Czasem podaje się, że babcia nazywała go wilkiem, a przydomek „wyjący” nadał mu kolega po fachu – Jimmy Rodgers.

Kariera Muzyczna Wolfa zaczęła się za sprawą Charliego Pattona – Jednego z popularniejszych bluesmanów w latach trzydziestych. Patton Nauczył Wolfa grać na gitarze. W tatach 30 wolf występował z wieloma bluesmanami z delty. M.in. Sonny Boy’em Williamsonem, czy twórcą bluesa Robertem Johnsonem. Dzięki temu wyrabiał sobie własny styl gry na gitarze i harmonijce oraz stawał się bardziej rozpoznawalny w środowisku muzyków z Delty.

Karierę przerwał mu II Wojna światowa. W 1941 wcielono go do armii. Wolf nie czuł się Tam dobrze. Dwa lata później go oddelegowano. Po wojnie przeniósł się do Arkansas i założył swój pierwszy zespół. Okazjonalnie zapraszano ich do radiowych rozgłośni, ale nic ponad to.
Tak było do czasu odkrycia Wolfa przez Ike’a Turnera. Dzięki niemu Wolf nagrał swoje piosenki dla Chess Records. Jego zespół miał częste rotacje w składzie z powodu tego, że…Wolf był słowny i zawsze płacił na czas, co było niepopularną praktyką wśród liderów zespołów. Słynął ze swojej niezależności finansowej. Nie gwiadzorzył, nie wydawał na zbytki i starał się uczyć jak najwięcej. Do późnej trzydziestki nie umiał pisać i czytać, ale w późnym wieku zdołał skończyć szkołę i podjąć studia z Biznesu i księgowości, żeby zarządzać własną karierą. Swoim muzykom oferował wysokie gaże i ubezpieczenie zdrowotne, sam szczędząc sobie zbędnych luksusów. Jeździł zwykłym Pontiaciem podczas gdy inni wozili się Cadilacami.

W 1959 pięć utworów Howlin Wolfa zanalazło się na liście Billboard R&B "Moanin' at Midnight", "How Many More Years", "Who Will Be Next", "Smokestack Lightning", and "I Asked for Water (She Gave Me Gasoline)". Wszystkie Single znalazły się na Moanin' in the Moonlight wydanej w 1959 roku.

W latach 60 Howlin Wolf Nagrał swoje największe hity, które stały się standandardami bluesowymi. Wśród nich znalazły się "Wang Dang Doodle", "Back Door Man", "Spoonful", "The Red Rooster" "I Ain't Superstitious", "Goin' Down Slow", i "Killing Floor". Większość z nich znalazła się na drugim, wydanym w 1962 albumie – Howlin Wolf.
Później Wolf nagrywał albumy z innymi sławami takimi jak Muddy Waters, Steve Winwood, Eric Clapton i inni. W 1973 roku wydał swój ostatni własny album – the Back Door Wolf. W trakcie nagrywania albumu mocno podupadł na zdrowiu. Cierpiał na choroby serca i nerek, przeszedł kilka zawałów. Zmarł w styczniu 1976 roku wskutek powikłań po operacji nerki. Członek Grammy Hall of Fame, Blues Hall of Fame i Rock And Roll Hall of Fame. Na deser piosenka, która zapewniła sobie nagrodę Grammy – „Smokestack Lightning”. Niejeden z Was ją kiedyś słysza – coverowało ją ponad 20 zespołów, a wśród nich Soundgarden, CCR i Aerosmith.

#50bluesmanow #muzyka #blues #rock #ciekawostki #gruparatowaniapoziomu

[S.....r]

@corvacs płacił na czas? Co za heretyk

[S.....r]

@corvacs nawet nie wiedziałam, że to było coverowane. Słuchałam sobie kiedyś bluesa w wannie. Dobre czasy

[pablo09]

@corvacs: Świetny wpis, brawo! :) Od siebie dodam, że o Wolfie mówiło się, że miał dłonie wielkie jak bochny chleba a stopy tak olbrzymie, że buty musiał rozcinać po bokach :D