Aktywne Wpisy
2xpapanalepiku +370
Nowa lewacka jakość, niedziela, godzina 11:30 w telewizji publicznej tematy jak stymulować kobietę podczas sexu. To się przestaje w głowie mieścić
#tvp
#tvp
GrammarNazi +998
Skopiuj link
Skopiuj linkWykop.pl
Benito Mussolini, okolice 1922 roku.
Jest pewien epizod, dość dobrze znany w Polsce i związany z moim uniwersytetem, w którym Duce odegrał ważną rolę. Dzisiaj będzie długo, ale i temat jest ważny.
''Herr Doktor Müller, in dem Namen des Senats, ich muß stark protestiere!''
79 lat temu, 6 listopada 1939 r. w sali 66 w Collegium Novum Uniwersytetu Jagiellońskiego zasiadło 183 największych uczonych przedwojennej Polski. Wspaniałych umysłów, światłych ludzi, naukowców niekiedy światowej sławy. Wśród nich znajdowali się byli rektorzy, prof. Stanisław Estreicher i prof. Fryderyk Zoll, obaj wybitni prawnicy, światowej sławy astronom, prof. Antoni Wilk i ówczesny rektor, znany slawista, prof. Tadeusz Lehr-Spławiński. Wszyscy oni przybyli wysłuchać wykładu doktora Brunona Müllera, podpułkownika SS i niemieckiego prawnika. Wykład miał dotyczyć funkcjonowania uniwersytetów na ziemiach okupowanych. Sam rektor zachęcał uczonych do stawienia się na wykładzie, profesorowie przygotowali nawet merytoryczne argumenty, spodziewając się naukowej debaty z niemieckim doktorem. Tak to postrzegano Niemców w tym czasie. Jako ludzi kultury i nauki, a nie barbarzyńców...
Jednak po przybyciu na miejsce, dr Müller wygłosił krótkie oświadczenie, w którym oskarżył władze Uniwersytetu o działanie antyniemieckie i podstępne, oświadczając, że wszyscy zgromadzeni, poza trzema kobietami, zostaną aresztowani, a ci, którzy będą próbowali oponować, zostaną zastrzeleni.
Mimo takiej groźby, profesor Lehr-Spławiński nie dał się zastraszyć i odważnie, biegłą niemczyzną, w imieniu Senatu UJ oficjalnie zaprotestował przeciwko takiemu postępowaniu. Dr Müller uśmiechnął się cynicznie i powiedział, że rektor zostanie aresztowany jako pierwszy. Zaraz potem do sali wpadło kilkudziesięciu esesmanów i policjantów, którzy przy akompaniamencie wrzasków i gróźb, kierowanych pod adresem polskich profesorów, zaczęli ich wyprowadzać z sali, popychając kolbami karabinów. Niektórzy, jak prof. Estreicher, zostali poturbowani. Przed wejściem do budynku czekały już samochody ciężarowe, na które zapakowano aresztowanych profesorów. Zawieziono ich do więzienia Montelupich, stamtąd do koszar na Mazowieckiej, aż wreszcie, w końcu listopada, wysłano ich, via Wrocław i Berlin, do kacetu Sachsenhausen.
Barbarzyństwo ze strony narodu znanego z licznych filozofów, poetów i pisarzy, słynącego ze swej precyzji i myśli technicznej, którego naukowcy należeli do najlepszych na świecie, spotkało się z oburzeniem opinii publicznej. Protestowali naukowcy w Hiszpanii, USA, Rumunii, nawet niemieccy uczeni. Murem za uwięzionymi stanął papież Pius XII i oczywiście polscy naukowcy i duchowni.
Ale największe oburzenie wyraził Benito Mussolini. Włoski dyktator, odznaczony 15 lat wcześniej Orderem Orła Białego i traktowany w Polsce jako jej przyjaciel, nie krył wzburzenia postępowaniem Niemców, nakazał podjąć natychmiastowe kroki hrabiemu Ciano. Rozkazał ambasadorowi włoskiemu w Berlinie interweniować, osobiście naciskał na ambasadorów Francji i Wlk. Brytanii w Rzymie, mimo, że to oni, jako sojusznicy, powinni jako pierwsi interweniować.
''I co pozostawiliby po sobie naziści w Polsce? Rzymianie budowali, cywilizowali, uczyli. Ci współcześni konkwistadorzy potrafią tylko niszczyć i dopuszczać się haniebnych postępków w rodzaju przetrzymywania tych profesorów w Oranienburgu. Jeden z nich ma osiemdziesiąt lat. To skandal.'', mówił wzburzony.
Osobiście wysłał do tego austriackiego kaprala telegram, w którym wprost go ganił: ''Naród, który został w niegodny sposób zdradzony przez swoją klasę polityczną i dowodów wojskowych, a który jednak, jak sami przyznaliście w swoim przemówieniu w Gdańsku, bił się dzielnie, zasługuje na traktowanie należne pokonanym, nie zaś niewolnikom.''
W końcu, medialna ofensywa odniosła skutek. Niemcy zgodzili się wypuścić profesorów, chociaż dla wielu z nich - starszych, schorowanych ludzi - było już za późno. Umierający w kacecie prof. Estreicher w ostatnich słowach żądał: ''Nie dajcie zmarnować naszej śmierci". Umarło ok. 20 z nich - z zimna, głodu i strasznych warunków, w tym wspomniany prof. Estreicher, prof. Wilk, czy prof. Meyer. Wielu nie doczekało końca wojny. Część z nich zaproszono do Włoch na specjalne życzenie Mussoliniego.
Jednak znalazł się skromny wyraz wdzięczności do Il Mascellone - Wielkiej Szczęki. Duce otrzymał w prezencie piękne wydanie dzieł Wyspiańskiego z dedykacją:
„103 profesorów Uniwersytetu Krakowskiego, uratowanych z teutońskiego męczeństwa dzięki Waszemu, Duce, wstawiennictwu, wyraża swoje oddanie i wdzięczność za ponowne ukazanie światu wartości i sławy włoskiej kultury”
Myślę, że nie wymaga to żadnego komentarza.
Autor postu: II wojna światowa w kolorze
#iiwojnaswiatowa #gruparatowaniapoziomu #qualitycontent #historiajednejfotografii #zdjeciazwojny
Serio, przy tekście o Etiopii parsknąłem śmiechem.
Dziekuje za post. Gdybyś
Albo, parafrazując cytat z książki "On wrócił" (znakomitej zresztą), cały świat był zły, albo to, co istniało we Włoszech, Polsce, na Węgrzech i wielu innych krajach nie było żadnym złem, lecz wolą narodów.
@IIWSwKolorze1939-45: Odpowiem tylko jednym : nie wiem, pytaj "patriokomunistów", mnie z tym towarzystwem nie mieszaj
@Mleko_O: I tutaj należy zauważyć jedną bardzo ważną rzecz - ile osób ujęło się za naukowcami z Polski. Przecież byliśmy na wschodzie Europy tak samo jak teraz.
A w dniu dzisiejszym - jakie kraje by się ujęły za państwem krzykaczy i pieniaczy na
@KingRagnar: Nie widzę związku z tematem
@keyg: Takie cuda nawet potrafili robić ( ͡° ͜ʖ ͡°)
Komentarz usunięty przez autora
@Mleko_O: Chyba, że jesteś obywatelem kraju rozwijającego się, ze społeczeństwem emigrującym zarobkowo za granicę ( ͡° ͜ʖ ͡°)
Bo wiadomo - jak Cię piszą, tak Cię widzą w tym przypadku. A rozmowy polityczne to czasem naprawdę element small-talku, mimo że niby w dobrym tonie jest tego tematu nie poruszać.