Aktywne Wpisy
Szumny +385
Tak ogółem to ochajtałem się w piątek z @lunaria xD
#zwiazki #chwalesie #wykop #rozowepaski #logikaniebieskichpaskow
#zwiazki #chwalesie #wykop #rozowepaski #logikaniebieskichpaskow
Kolikol +238
Jak można #!$%@? stawiać wyżej interes Ukrainy nad interesem własnego narodu. Tu musi siedzieć pełno Ukraińców, nie ma innej opcji XD
#ukraina
#ukraina
Aktywne Znaleziska
Ewa Felińska – uczestniczka spisków niepodległościowych, zesłanka, autorka powieści obyczajowych i wspomnień z zesłania, matka Zygmunta Szczęsnego – przyszłego arcybiskupa warszawskiego.
Pochodząca ze wsi Uznoha w zaborze rosyjskim (obecnie na Białorusi). Edukację w domu i u krewnych zakończyła mając 11 lat na nauce czytania, pisania, arytmetyki, szydełkowania, gry na fortepianie, tańca, śpiewu i języka francuskiego. Dalej musiała dokształcać się sama.
W 1811 roku wyszła za mąż za Gerarda Felińskiego i zamieszkała z nim w Wojutynie. Mieli razem jedenaścioro dzieci, z których piątka zmarła we wczesnym dzieciństwie.
W 1831 roku, podczas przemarszów wojsk rosyjskich, rodzina Felińskich uciekła do Galicji. Dwa lata później z powodu gruźlicy zmarł Gerard, zostawiając Ewę samą z trzema synami i trzema córkami. W 1837 roku Felińska zamieszkała z dziećmi w Krzemieńcu (obecnie na Ukrainie). Za współpracę z Szymonem Konarskim i udział w tajnej organizacji patriotycznej Stowarzyszenie Ludu Polskiego (pełniła tam funkcję przewodniczącej Towarzystwa Kobiecego) została aresztowana w 1838 roku, wywieziona do Wilna, a potem do Kijowa.
W 1839 roku Felińską zesłano bez utraty szlachectwa do Berezowa nad rzeką Północną Sośwą, dopływem Obu, w guberni Tobolskiej. W ten sposób stała się ona jedną z pierwszych Polek zesłanych za działalność w ruchu niepodległościowym.
Wcześniej kobiety podążały na Syberię z reguły w ślad za swoimi mężami, czy narzeczonymi, nie będąc do tego zmuszone. Dzieci natomiast trafiły pod opiekę życzliwych ludzi, którzy zapewnili im wychowanie i wykształcenie. Po dwóch latach spędzonych w Berezowie i krótkim pobycie w Tobolsku w 1841 roku Felińską przeniesiono do Saratowa nad Wołgą. W 1844 roku wróciła z zesłania i zamieszkała w Wojutynie z częścią rodziny, gdzie dożyła reszty swych dni.
Podczas pobytu na Syberii Polka zajęła się pisarstwem. Już w 1843 roku „Tygodnik Petersburski” ogłosił jej pierwszy artykuł: „Myśli o postępie ludzkości”. W latach 1852–1853 w Wilnie wydała swe trzytomowe „Wspomnienia z podróży do Syberii, pobytu w Berezowie i Saratowie”. Okazały się one bardzo poczytne, w efekcie czego przetłumaczone zostały na język angielski i francuski. W swych wspomnieniach opisała także zamieszkujące Syberię ludy, m.in.: Ostiaków (obecnie Chantowie), Samojedów i Mordwinów. Z kolei w Wilnie w latach 1856–1859 wydano pięciotomowe „Pamiętniki z życia Ewy Felińskiej”, poświęcone jej młodości.
Podróżniczka była także autorką kilku powieści obyczajowych.
Wkład Ewy Felińskiej w polską historię jest nie do przecenienia – zarówno dzięki jej własnej działalności niepodległościowej i literackiej, jak i przez osobę świętego Syna, Zygmunta Szczęsnego Felińskiego.
https://histmag.org/Pierwsze-Polki-n-krancach-swiata-10745
#historia #ciekawostkihistoryczne #ciekawostki #polska #polki
Komentarz usunięty przez autora