Aktywne Wpisy
o__0 +5
rales +120
#ralesnatinderze <-- tag do obserwowania
EDYCJA 4
Dziewczyna nr 30 (spotkanie pierwsze i drugie)
Zgodnie z założeniami, obiecałem sobie, że tym razem podejdę bardziej jakościowo. Mniej dziewczyn przesuwałem w prawo, jeżeli w konwersacji widziałem, że druga strona odpisuje bez chęci czy zainteresowania, to nie ciągnąłem, tylko usuwałem parę lub przestawałem dalej pisać.
Nr 30 mieszka ok. 80 km ode mnie. Zesparowało nas przypadkiem, gdy przejeżdżałem obok jej miejscowości. Nie zaprosiłem jej na
EDYCJA 4
Dziewczyna nr 30 (spotkanie pierwsze i drugie)
Zgodnie z założeniami, obiecałem sobie, że tym razem podejdę bardziej jakościowo. Mniej dziewczyn przesuwałem w prawo, jeżeli w konwersacji widziałem, że druga strona odpisuje bez chęci czy zainteresowania, to nie ciągnąłem, tylko usuwałem parę lub przestawałem dalej pisać.
Nr 30 mieszka ok. 80 km ode mnie. Zesparowało nas przypadkiem, gdy przejeżdżałem obok jej miejscowości. Nie zaprosiłem jej na
Aktywne Znaleziska
Jadę sobie rano do pracy. Okoliczności przyrody nad wyraz sprzyjające – bezchmurne niebo, delikatny wietrzyk, śpiew ptaków i zapach spalin. Początkowa część mojej trasy wiedzie po ulicy, ale w pewnym momencie zjeżdżam na chodniko-ścieżkę rowerową rozdzieloną białą linią i właśnie na tej ścieżce trafiłem na pewną przeszkodę w postaci czynnika ludzkiego.
Już z daleka ich widziałem. Po części rowerowej naprzeciwko mnie szła grupa gimbusów, ale tych z gatunku grzecznych, YOLO tylko na 21,37 procent, z gatunku takich, którzy wstrzykują sobie mariuchuanę dopiero wtedy gdy nauczą się na przyrę. Obok nich (ale już na chodniku) szła jakaś dziewczyna w wieku studenckim, Kleopatra chodników polskich, w okularach spawalniczych na twarzy i z telefonem przy uchu. Pomiędzy nimi była przerwa o szerokości metra i właśnie w nią postanowiłem się wbić. Nie chciałem przeganiać gimboli i robić im problemów, ale okazało się, że tym samym zrobiłem problem sobie sam.
Laseczka, gdy ją mijałem, odezwała się do mnie gburowato.
- Po chodniku się nie jedzie. Obok masz ścieżkę – oznajmiła z wyższością w głosie.
#!$%@?, to nie był błąd, to był wielbłąd, jak mawia Jan Tomaszewski. Raz, że zrobiła mi gówno-wyrzut, dwa, że powiedziała mi na ty. W pierwszej chwili w myślach srogo przeklnąłem „Spieprzaj glonie”, ale po chwili doszło do mnie, że ona nawet tego nie słyszała i dalej będzie krzywdziła swoją pasywno-agresywną postawą inne stuleje. Zawróciłem więc i podjechałem do niej.
- Przepraszam, czy pani do mnie mówiła do z tą ścieżką? - zapytałem oschle.
Wiecie, co ona zrobiła? Spojrzała na mnie i jakby nigdy nic poszła dalej. #!$%@? wie, po co się odzywała, skoro nie chciała tej sytuacji przedyskutować? Nie rozumiem...
Bardzo mnie to zirytowało. Rzuciłem rower na ziemię, podbiegłem do niej i #!$%@?łem jej haka w sandał. Laseczka momentalnie #!$%@?ła się na glebę.
- Na chodniku się nie leży. Obok masz ławkę – z triumfem w głosie krzyknąłem do niej.
Byłem pełen dumy z mojej riposty. W końcu czuję się prawdziwym mężczyzną.
#coolstory #patologiazewsi #logikarozowychpaskow #humor #heheszki
Wiesz kto się czubi ten się lubi
( ͡° ͜ʖ ͡°)
Komentarz usunięty przez autora
@gonzollo: oo, super
@mx2: Kurde, nie pomyślałem... ( ͡° ʖ̯ ͡°)
źródło: comment_XWSyHBjWDzdmfLCZmRY1bLNGxQIRApay.jpg
Pobierz