[Wyrewolwerowanyrewolwer]

W końcu przebrnąłem przez Neuromancer'a Williama Gibsona. Podchodziłem do niego chyba ze 3 razy, w końcu się udało.
Fabularnie bardzo dobry. Opisy działań i wizja sieci również.
Szkoda, że tak mało opisów sytuacyjnych i okolicy, bo po przeczytaniu nie potrafię sobie wykreować jakiegoś dokładniejszego obrazu miejsc. Tylko takie ogólnikowe.
Do tego chyba coś co jest na temat tej książki powtarzane, czyli szybkość akcji. Wszystko dzieje się tak szybko, wydarzeń jest tak dużo, że jest to aż chaotyczne i miejscami ciężko się czyta.
Ale generalnie polecam.

Teraz pytanie do tych, którzy przeczytali coś innego od Gibsona: W innych też tak jest, czy to tylko w Neuromancerze, a w reszcie da się jako taki obraz wyobrazić na podstawie tego co jest napisane?


#ksiazki #neuromancer #gibson #williamgibson

[ryhu]

@Wyrewolwerowanyrewolwer: a wcześniej co Cię od niej odrzucało? Właśnie plątanina fabularna? Co w niej jest takiego?

[graf_zero]

@Wyrewolwerowanyrewolwer: Wszystkie są takie pokręcone co do akcji i miejsca.
I to jest fajne.

[Wyrewolwerowanyrewolwer]

@ryhu: Ciężko mi się go czytało i rezygnowałem. Zawsze miałem pod ręką coś innego. Nie tyle lżejszego, co prostszego w odbiorze. Bo w Neuromancerze ciężko o opisy czegokolwiek co nie pojawia się w fabule i nie jest ultra ważne, co za tym idzie obraz jest bardzo ograniczony i jeżeli cokolwiek więcej chcesz to musisz sam sobie to stworzyć.

[Wyrewolwerowanyrewolwer]

@ryhu: No właśnie to o czym pisze graf_zero.
Pod koniec jest akcja, że lecą z Japonii (chyba) do Finlandii. Po drodze gdzieś tam odczepia się koleś z samolotu i zaczyna orbitować, a reszta załogi leci do orbitującego, kręcącego się dysku z "grawitacją".
To tak w skrócie. Jakby o tym poczytać to ma to jakiś logiczny sens i jest opisane, że coś się dzieje. Ale co wtf to moje i co zmian

[graf_zero]

Btw. mój nick może sugerować że lubię gibsona...
:)

[MarkiMarka]

@Wyrewolwerowanyrewolwer:
Graf Zero i Mona Liza Turbo są bardziej normalne,łatwiej je czytać. Tam jest podział na bohaterów, że każdy ma swój rozdział i śledzisz 3 wątki które gdzieś tam się splączą. Historie są bardziej przyjazne do odbioru też dlatego, że nie ma tam takich opisów cyberprzestrzeni. Akcja jest bardziej normalna.
Nowomowa i język jest wspólny dla jego ksiażek więc się połapiesz już co i jak.

Opowiadanka Gibsona z tomu "Johny Mnemonic"

[petozaur]

@Wyrewolwerowanyrewolwer: Polecam w takim razie Dukaja, według mnie idealne proporcje pomiędzy opisami i nakręcaniem akcji. Bez przedłużania, zamulających infodumpów (co niestety powoduje, że taka np. perfekcyjna niedoskonałość jest ciężka w odbiorze) ale też galopowania.