[P.....d]

Ciężar gry
Jednym z najbardziej znanych i kontrowersyjnych przypadków odniesienia kontuzji związanej w jakiś sposób z szachami był problem Tony'ego Milesa z jego plecami podczas turnieju w Tilburgu w 1985 roku. Po kilku rundach super-turnieju Miles poczuł w plecach przeszywający ból. Był to nawrót starego problemu z kręgosłupem, który dokuczał mu nieregularnie od czasów młodości. Tym razem było jednak dużo gorzej niż zwykle. Jedyną pozycją, w której nie doznawał ostrych ataków bólu była pozycja leżąca. Kiedy już wydawało się, że będzie musiał wycofać się z turnieju znalazło się rozwiązanie. Pozwolono mu grać leżąc na brzuchu, na stole do masażu, obok szachownicy. Był to raczej niecodzienny widok, ale dla Milesa była to wielka zmiana, która pozwoliła mu grać bez uczucia bólu. Prawdopodobnie powstałoby tylko kilka żartów i szybko by o tym zapomniano, gdyby nie fakt, że Tony nagle zaczął wygrywać partie, jedna po drugiej! Musiało się na to znaleźć jakieś wytłumaczenie, więc kilku graczy zgłosiło oficjalne zażalenie, w którym skarżyli się, że niecodzienny widok Milesa rozpraszał jego rywali. Osobom, które oznajmiły, że widok Milesa wcale nie przeszkadzał, jeden z protestujących o nazwisku Ljubojević starał się wmówić, że ich to także rozpraszało, lecz po prostu tego nie zauważyli!
Większość graczy dobrze zareagowała na tę szczególną sytuację, lecz Dżindżichaszwili postanowił rozegrać swoje partie przeciwko Milesowi nie zasiadając przy szachownicy, jak gdyby grał symultanę, natomiast Hübner upierał się przy remisie, który po absurdalnych ruchach 1. d4 e5 2. dxe5 Hh4 3. Sf3 Ha4 4. Sc3 Ha5 5. e4 rzeczywiście doszedł do skutku. Ostatecznie dwa tygodnie zabawy, protestów, spotkań i odrobiny szachów okazały się być dla Milesa okresem najlepszej gry w jego karierze, co poskutkowało zajęciem pierwszego miejsca w turnieju, ex aequo z Hübnerem i Korcznojem.

#szachoweanegdoty #szachy #coolstory