[Vivec]

873 - 1 =872

Michał Heller, Nowa fizyka i nowa teologia, Popularnonaukowa

Autor, który jest zarówno teologiem jak i uczonym, wzywa do nawiązania dialogu teologii z nauką. Uważa, wbrew częstej opinii, że obie te dziedziny mogą zajmować się tym samym obiektem, czyli Wszechświatem. Każda z nich oczywiście rozumiałaby go w inny sposób. Nauka jako wszystko to co poddaje się empirycznej metodzie badawczej, a teologia jako wszystko co zostało stworzone przez Boga. Żeby było to możliwe niezbędne jest by obie te dziedziny mogły się dogadać i tu napotykamy na przeszkodę, ponieważ nauka powstała z tradycji archimedejskiej, teologia natomiast z arystotelesowskiej. Wg autora to jest źródłem spięcia między nimi.

Autor wskazuje na istnienie problemu i pokazuje możliwy kierunek jego rozwiązania. Przedstawia historię tych dziedzin. Moment w którym powstała nauka i od razu rozdzieliła się od teologii. Żeby te dwie dziedziny mogły wejść w dialog, autor proponuje stworzenie teologii nauk(przez analogię do filozofii nauk). W ostatnim rozdziale książki przeczytać możemy jej program, który jest jednak dość ogólnikowy.

Filozofia nauki stara się określić granice stosowalności metod empirycznych(lub innymi słowy granice Wszechświata) i nie wychodzi poza nie. Poznajemy więc te granice tylko z jednej strony. Teologia nauk miałaby więc dawać wgląd na te granice z drugiej strony. Niektórzy pozostając wierni pozytywistycznemu światopoglądowi uważają, że nic poza tą granicą nie istnieje lub, że nic sensownego nie można o tym powiedzieć, a „o czym nie można mówić, o tym trzeba milczeć”. Autor tej książki jednak uważa, że teologia może powiedzieć o świecie rzeczy nie mieszczące się w granicach dostępnych metodologii nauki. Są to takie kwestie jak np. przygodność świata, czy istnienie wartości. Powinna jednak przekształcić się pod wpływem nauki i w tym pomóc by miała filozofia nauki. Tak jak kiedyś filozofia przyrody przekształciła się w naukę, tak tą drogą powinna teraz pójść teologia.

#bookmeter