Pamiętniki Ryszarda Dżejmsa, część ostatnia: Maria Minerva - Ruff Trade (2011)
Przez ostatnie kilka tygodni zastanawiałem się, o czym dokładnie ma być rzeczony wpis. Czy ma być o ostatniej płycie Republiki (kontekstem pasowałoby jak nic). A może HTRK i ich nowa płyta (i tak skończyłoby się na wspomnieniu o "starociach" ( ͡° ͜ʖ ͡°))? Później samoistnie podsunął "Ever Somber" od Daleka (swoją drogą spełniło się marzenie, o którym nie miałem pojęcia i usłyszałem ten utwór na żywo). Mocnym faworytem była też (przed)ostatnia płyta Telefonu tel Aviv - emocjonalnie kopie cały czas równie mocno, co 10 lat temu. Ale jak to w życiu bywa, wyszło coś, raczej przypadkowo, czego nie spodziewała się nawet hiszpańska inkwizycja. Utwór, o którym mowa w tytule, skłonił mnie do tego, że "today is the day".
Zgodnie ze śródtytułem, jest to ostatnia wrzutka na mirko w tematach muzycznych. Muszę przyznać, że było to ciekawe doświadczenie (zwłaszcza, jak zacząłem się "rozpisywać"), za wszystkie plusy, komentarze i listy od fanek serdecznie dziękuję (ʘ‿ʘ). Konta nie usuwam, bo skromnie mówiąc mam je dość dobrze jak na wypokowe standardy "spersonalizowane", a i od czasu do czasu warto przeczytać fajnerzeczy (@KurtGodel,
Przez ostatnie kilka tygodni zastanawiałem się, o czym dokładnie ma być rzeczony wpis. Czy ma być o ostatniej płycie Republiki (kontekstem pasowałoby jak nic). A może HTRK i ich nowa płyta (i tak skończyłoby się na wspomnieniu o "starociach" ( ͡° ͜ʖ ͡°))? Później samoistnie podsunął "Ever Somber" od Daleka (swoją drogą spełniło się marzenie, o którym nie miałem pojęcia i usłyszałem ten utwór na żywo). Mocnym faworytem była też (przed)ostatnia płyta Telefonu tel Aviv - emocjonalnie kopie cały czas równie mocno, co 10 lat temu. Ale jak to w życiu bywa, wyszło coś, raczej przypadkowo, czego nie spodziewała się nawet hiszpańska inkwizycja. Utwór, o którym mowa w tytule, skłonił mnie do tego, że "today is the day".
Zgodnie ze śródtytułem, jest to ostatnia wrzutka na mirko w tematach muzycznych. Muszę przyznać, że było to ciekawe doświadczenie (zwłaszcza, jak zacząłem się "rozpisywać"), za wszystkie plusy, komentarze i listy od fanek serdecznie dziękuję (ʘ‿ʘ). Konta nie usuwam, bo skromnie mówiąc mam je dość dobrze jak na wypokowe standardy "spersonalizowane", a i od czasu do czasu warto przeczytać fajnerzeczy (@KurtGodel,
Generalnie uważajcie, co sobie w życiu obieracie za pasję. Bo przecież, i wykop nie jest miejscem odosobnionym, uważa się, że zwykłe hobby jest dla leszczy. Musisz być interesujący, musisz być nieszablonowy, musisz być ein ekspert, zwłaszcza jeżeli chcesz wygrzebać się z bagna przegrywu. Ale przy tym bardzo często zapominasz, że łatwo możesz osunąć się jeszcze bardzo w dół. Tak nawiasem to uważam, że nawet jeśli Twoją pasją jest "netflix, wino, dobra książka" a opowiadasz o tym w miarę interesująco to nikomu nic do tego, nie ma co takich aktywności dzielić na lepsze i gorsze. Ale do sedna.
Siedząc sobie wczoraj przy komputerku i słuchając przy tym jakiś gównianych drone'ów, uświadomiłem sobie, w stylu Adasia Miauczyńskiego, że w sumie to skupiając swoje zainteresowania głównie na muzyce, to tak naprawdę chyba zmarnowałem sobie z 12 lat życia. Żebym to jeszcze grał w jakimś zespole, coś tam sobie dłubał sam czy też bawił się w krytyka muzycznego. Nie - moja pasja sprowadza się do słuchania płyt setkami. Od czasu do czasu pozwalam sobie na jakieś rekomendacje (głównie tutaj), ale tak naprawdę mam mnóstwo (nikomu do niczego niepotrzebnej) wiedzy, którą z nikim się nie dzielę i o niej nie rozmawiam. Znajomi i przyjaciele zatrzymali się na Modern Talking i od czasu do czasu się podś#!$%@?ą, że co tam słychać w twojej, hehe, muzycznej piwnicy? Nie jestem też na tyle literacko sprawny, żeby wchodzić w dyskusje w necie - bo po co pisać coś, czego
Sam twierdzisz, że zainspirował cię wpis gościa, który stracił zycie na granie w gry(i piona, też część życia tak spędziłem, przy okazji utrzymując się na graniu w gry na przełomie liceum i na studiach, ale to może kiedy indziej), także jest to uniwersalna i dająca się przełożyć na różne dziedziny, dziejowa bolączka.
Tym wpisem otwierasz niemałą przestrzeń do rozmin wykraczających poza kwestie zainteresowań, 'hobby', zarządzania wolnym czasem, czy nawet uzależnienia od kultury (nie wiem jak inaczej opisać po polsku hasło 'culture addicts'). Mógłbym się rozpisać, do niepotrzebnych nikomu rozmiarów, tracąc po drodze 5 razy sens wypowiedzi, zaprzeczając sobie w każdym kolejnym zdaniu, ale chciałem tylko tchnąć w to wszystko, tak przewrotnie jak to mam w zwyczaju - nieco optymizmu.
Każda czynność, każda pasja po latach, po setkach godzin romansowania z nią, nabiera cech mechanicznej, nie dającej się już uchwycić w jaskrawym świetle czynności. Z jednej storny dorosłość, z innej strony doświadczenie, a jeszcze z innej zmęczenie materiału.
Ale obwinianie się o to, że nasze hobby, to jak je 'uprawiamy' nie daje benefitow, nie daje się spieniezyc i nie jest poważane patrząc przez pryzmat kapitalistycznych reguł, nie powinno mieć miejsca. Właśnie to powinno być esencją takich działań, trwanie w nich mimo, że jest to nieopłacalne, albo inaczej - trwanie w nich właśnie z tego powodu, że nie ma się z nich potencjalnych korzyści, a przynajmniej nie takich, które moga zauważyć i dostrzec inni (chociaż toy już jest bzdura z mojej storny, łatwo znaleźć ludzi, którzy podzielają nasza fascynacje, nawet bardziej niedorzecznymi rzeczami jak nałogowe słuchanie potencjalnie złej muzyki
Komentarz usunięty przez autora