Słowa oznaczające "wesz" są zdumiewająco stabilne w większości rodzin językowych świata, figurują więc na wszystkich listach słownictwa podstawowego. Mają często ciekawą historię i dostarczają językoznawcom cennych informacji. Najstarsze zachowane zdanie zapisane pismem alfabetycznym dotyczy wszy.

Zanim poddano standaryzacji łacinę klasyczną, istniała łacina archaiczna. Prosta ludność Rzymu i prowincji mówiła inaczej niż elity. Po roku 200 n.e. łacina zaczęła się zmieniać i różnicować regionalnie, a kilkaset lat później rozpadła się na języki romańskie. Co wiemy o łacinach nieklasycznych?

Skąd się wzięło słowo "wszechświat"? Jak powstał i co oznaczał przedrostek "wszech-"? Dlaczego należy pisać "wszechstronny", ale "rekord wszech czasów"? Która forma (i dlaczego) jest poprawna: "wszem wobec" czy "wszem i wobec"? Jak brzmiał mianownik liczby pojedynczej od "wszech, wszem, wszego"?

Jak nasi przodkowie sprzed 6-7 tysięcy lat odmieniali czasowniki, rzeczowniki, przymiotniki i zaimki. W naszym własnym języku zachowało się wiele reliktów z tych czasów. Na przykład "wiem" to perfekt indoeuropejski od "widzę" (zobaczyłem, więc wiem). Szósty odcinek serii o prajęzyku indoeuropejskim.

Słowa podobne do siebie i zbliżone znaczeniowo często mają zupełnie różne historie. I odwrotnie: słowa niezbyt do siebie podobne albo o odmiennych znaczeniach, mogą się okazać spokrewnione, kiedy zbadamy ich historię. List, liść, lista, listwa; które z nich mają wspólne pochodzenie?