Czy liczebnik "sto" zawdzięczamy Scytom? Co oznaczały staropolskie "Dwiemastoma", "trzemisty", "cztyrzemstom", "piąciąset"? Dlaczego mamy dziś "dwieście", ale "trzysta", "pięćset"; "trzystu", ale "pięciuset"? Czy poprawna jest forma "trzysetny", czy "trzechsetny"?

O pochodzeniu liczebników dziesiątkowych w polskim i w innych językach słowiańskich, a także o śladach dawnego liczenia czterdziestkami, sześćdziesiątkami, a nawet dziewięćdziesiątkami. Ewolucja języka często przebiega krętymi drogami. Druga część cyklu (patrz link poniżej).

Przyzwyczailiśmy się, że polski jest językiem trudnym, o zawikłanej gramatyce. Nie zastanawiamy się, skąd się wzięły używane przez nas dziwne formy. Dlaczego mówimy dwaDZIEŚCIA ale trzyDZIEŚCI i pięćDZIESIĄT? Dlaczego dwuDZIESTU, ale pięćDZIESIĘCIU? Pierwszy odcinek serii: skąd się wzięło -NAŚCIE?

Są języki, w których nie ma głoski "m" albo w ogóle brakuje spółgłosek wargowych (takich jak "m, p, b, f, v") – ich użytkownicy, mówiąc, nie zierają warg. Są języki, w których nie ma głosek szczelinowych ("syczących" lub "szeleszczących"). Nie ma głoski, która występowałaby we WSZYSTKICH językach.

Rozmowa z prof. Bartoszem Brożkiem, filozofem z Uniwersytetu Jagiellońskiego, o ewolucji języka i intelektualnym bełkocie.