Wyjmujesz ciało z worka. Worka, w którym jest wszystko. Krew, mocz, kał. Musisz się z tym zmierzyć. Przenosisz na stół. Kładziesz pod głowę podpórkę. Zaczynasz od mycia.

Pamiętam zabójcę taksówkarza. Nie wyrywał się, nie krzyczał. Gdy pisał do matki list pożegnalny, nawet mu ręka nie zadrżała. Skończył, wstał, krzesło do stolika przysunął. Pod sznur poszedł w całkowitym spokoju. Opaska na oczach, pętla na szyi. Dźwięk otwieranej zapadni.

Szokujące szczegóły poważnego wypadku polskiego piłkarza. - To powinien być wypadek śmiertelny. Jedną nogą byłem na tamtym świecie. Lekarze walczyli o mnie długie dni. Walczą do dzisiaj, ja razem z nimi - mówi zawodnik.

Wyjeżdżając do Warszawy, miałem całe mieszkanie ludzi: pełno dzieci, a między nimi biegającą żonę. Później wróciłem, patrzę, a tam jakaś starsza pani w fotelu siedzi. I pytam: Danka, a gdzie są dzieci? Odpowiedziała, że nie ma już nikogo. Człowiek się nawet nie obejrzał i wszystko minęło....

–Na moment odszedłem z SOR-u do pogotowia, żeby odsapnąć psychicznie i fizycznie. Najcięższy dyżur w karetce jest i tak lżejszy niż najlżejszy na oddziale ratunkowym.

Pomyślisz pewnie, że widok szram na szyi dziewięciolatki, która próbowała popełnić samobójstwo wieszając się na sznurku od bielizny, potrafi obudzić człowieczy odruch w nawet najbardziej zagubionych jednostkach. Błąd. Nie ma takiego dramatu, który nie mógłby utonąć w morzu wódki.