Permanentna śmierć w grze?

Permanentna śmierć („permadeath”) w grze komputerowej była dawniej procesem całkowicie naturalnym, ze względu na ograniczenia technologiczne. Z czasem od permanentnej śmierci gracza ratowały kody, a jeszcze później popularne również dzisiaj stany zapisu.

[Zdzislaw1]

Subiektywny artykuł dorosłego dzieciaka który ma sentyment do gier z ubiegłej epoki. Śmierć w grze ponosiło się tylko przez ograniczenia techniczne. Z czasem pojawiły się nośniki danych na których można było zapisać swój stan w grze. Może komuś to nie pasuje, ale "sejwy" sprawiły że w gry zaczęło się grać ze spokojem a one same zaczęły być dłuższe i coraz bardziej skomplikowane. Nie myślicie chyba, że gra była kiedyś długo skoro nie

[s.....3]

Są gry które pozwalają na rozgrywkę z odzielnym poziomem trudności - na jednym życiu, ale statystycznie bardzo mało osób podejmuje takiej próby a osoby, które się na nią zdecydują nie kończą jej gdyż jest to na tyle trudne że aż zniechęcające.

Bzdura. Są całe społeczności poświęcone przechodzenia gier na poziomach "Hardcore" (D1,D2,D3, Path of Exile, Torchlight, Fallout: New Vegas oraz dziesiątki starszych gier itp.) oraz gier typu Roguelike/Roguelite (Nethack, Dwarf Fortress,Biding of

[Rad-X]

@ssn4k3: Są gry, gdzie podnosząc poziom trudności, czujesz ciężar swoich decyzji, i źle przemyślane rozkazy powodują porażkę. I to jest fajne (vide d3)

Jednak niektóre gry jawnie traktują "hard" jako "tryb oszusta" gdzie jesteś świadomy że komputer nie byłby w stanie wydobyć takiej ilości surowców/ stworzyć tak szybko tyle jednostek / policjanci z ośmio osobowej grupy wyścigowej taranują zawsze twoje auto.

Więc ja podziękuję z takimi "rozrywkami"

[Pompeqijusz]

A kto kogo powstrzymuje przed rozpoczynaniem każdej gry od nowa, za każdym razem jak nasza postać zginie?

Włazisz do menu głównego, kasujesz sejwy i już.

Nie jesteśmy już dzieciakami które miały całe wieczory na przechodzenie gier, które dało się z reguły zaliczyć w godzinę, tylko że te miały kilka trudnych momentów w których musiałeś wyliczyć skok co do piksela.

[Candy]

A kto kogo powstrzymuje przed rozpoczynaniem każdej gry od nowa

@Pompeqijusz: Niby nikt, ale pewnie twórcy gry nie biorą pod uwagę takiego stylu gry i jest ona wtedy nieprzystosowana, wprowadzając losowe wydarzenia powodujące śmieć, których nie zawsze da się uniknąć czy przewidzieć.

W podobny sposób przeszedłem GTA IV - nie ginąć ani razu i nie będąc złapanym (używając tylko save). Było to jednak bardziej upierdliwe, niż "emocjonujące".

[vivi3107]

Po przeczytaniu tytułu pomyślałem, że chodzi o jedno życie na całą grę - giniesz i gra usuwa się z dysku. ;)

[Adrian00]

@Nymphis: Antywirus tego nie wykrywa?

[Nymphis]

@vivi3107: Przypomniała mi się taka gra, Lose/Lose - co prawda nie gra usuwa siebie z dysku, ale za każdym razem jak zabijasz wroga, gra usuwa z dysku losowy plik.

[pedros92]

Współcześni gracze nie chcą już pozycji wymagających, budzących emocje i rzucających kłody pod nogi. Staliśmy się jęczącymi mięczakami, przyzwyczajonymi do stanów zapisu, regenerującego się zdrowia, ogromnych strzałek tłumaczących, gdzie powinniśmy iść.

No nie, lepiej kląć nad grą, bo pół godziny robi się to samo do skutku. Pamiętam misję z San Andreas z gonieniem pociągu motorem. Naprawdę ta misja budziła moje emocje, ale nie były to emocje pozytywne. Albo misja w Max Paynie,

[salad_fingers]

@pedros92: Rekord świata frustracji w grach? Mój głos idzie na Mass Effect 3, dodatek Citadel (oczywiście najwyższy poziom trudności). Uwaga, DUŻY spojler.


Podobno walka ta jest prostsza lub trudniejsza w zależności od klasy, którą się gra. Ja moim Adeptem na ~40 poziomie poddałem się po ok. pięciu godzinach mocowania się z tym jednym fragmentem.

[PilariousD]

@pedros92: Co to za przyjemność jak gra jest prosta i nie ma odrobiny wyzwania i frustracji? Nigdy nie czułeś satysfakcji, że w końcu udało Ci się przejść ten fragment, z którym od dawna się siłujesz? Nigdy nie próbowałeś pobijać rekordów w jakiejś grze, która zlicza punkty za to co robisz?

[pamparuch]

Mój Tato, zawsze jak z rodzeństwem mówiliśmy że straciliśmy "życie" (przygodę z grami zaczynałem na commodore 64 i Pegasusie) to tłumaczył nam że, skoro gramy dalej to życia nie straciliśmy. Straciliśmy tylko "próbę" ewentualnie "szansę". Kochany Tato :)

[C.....a]

"Chociaż wciąż jeszcze nie udało mi się dostać na serwer, to wiem, że będzie to niesamowita przygoda, wzorem Infestation."

Pr0.

[M.....L]

@Cytadela: Pewnie grał na youtubie. :D

[C.....a]

@MattePRL: Jeśli istnieje, to odnalazłeś swoją drugą połówkę

[sidhellfire]

W opisie to chyba chodzi o „zapisy stanu”, a nie „stany zapisu” :->

[s.....y]

@sidhellfire: cieszę się, że zobaczyłem ten komentarz.

[z.....i]

Niech spoczywają w pokoju wszystkie zasilacze od moich pegasusów [*] A jakie zdenerwowanie ze strony rodziców, kiedy chciało się zostawić konsolkę na noc...No i te wszystkie pady, niszczące się pod naporem malutkich, lecz chcących wycisnąć wszystko ze swojego bohatera, rączek ;_; #nostalgia

[xlosdas]

Minecraft też staje się coraz łatwiejszy. Przypominam sobie że w podziemiach bez oświetlenia było widać tylko jakieś drobne zarysy. Teraz widać wszystko :(

[Quzodor]

@xlosdas: Nie gram w Minecraft już od dłuższego czasu, jest coś takiego jak zmiana jasności...

[Ealrion]

@xlosdas: zagraj w Obliviona bez shaderów - akcja jest dosyć podobna, wszędzie jaśniutko

[K.....a]

Kiedyś jak miałeś konsole, to miałeś parę gier na krzyż. Tak więc nie miałeś w co innego grać.

Jak miałem Amiga CD32, miałem 7 płyt CD z grami - ciężko było dostać do niej gry w mojej okolicy, jak i też ciężko było kupić, lub były bardzo drogie - a nie miałem na to pieniędzy, bo dzieciak ze mnie był. Tak więc te 7 płyt torturowałem przez pare lat, dbałem, czyściłem.