[FxJerzy]

Gra o wartość: Rozdział 11 (Chapter 11) Fuzje i przejęcia
David Conaway, Esq.
https://www.shumaker.com/Templates/media/files/pdf/news/publications/lslk_cha-443388-v1-newsletter_-_a_value_play_-_business_credit_june_2013.pdf

Rozdział 11 jest znany jako forum reorganizacji lub sprzedaży przedsiębiorstwa znajdującego się w trudnej sytuacji finansowej. Rozdział 11 pozwala firmom na odrzucenie uciążliwych zobowiązań umownych, pozbycie się aktywów niezwiązanych z podstawową działalnością i "wyczyszczenie" bilansu poprzez odpisanie niezabezpieczonego długu.

Rozdział 11 jest jednak również forum dla możliwości inwestycyjnych, czy to w zakresie zakupu aktywów, fuzji, czy też przejęcia kontrolnej pozycji kapitałowej w trwającym przedsięwzięciu biznesowym. Nabywcy strategiczni, banki inwestycyjne i fundusze private equity często wykorzystują "trudną sytuację" związaną z przedsiębiorstwami objętymi procedurą Chapter 11, aby nabyć aktywa z dyskontem, co jest przykładem kupowania "wartości" według Warrena Buffeta. Bardzo często nabywcy zainteresowani nabyciem zagrożonych spółek lub aktywów wolą to zrobić w kontekście rozdziału 11, ponieważ transakcje na mocy rozdziału 11 mogą wiązać niezadowolonych wierzycieli, którzy nie wyrażą wyraźnej zgody na transakcję. Rozdział 11 jest również forum, na którym dochodzi do zmiany własności i kontroli nad spółkami, co prowadzi do przejęcia, zarówno zgodnego, jak i wrogiego. Podstawową zasadą prawa korporacyjnego jest to, że strony lub podmioty posiadające kontrolną pozycję kapitałową kontrolują wybór rady dyrektorów, którzy z kolei wybierają urzędników zarządzających firmą na co dzień. Istnieją trzy podstawowe metody, za pomocą których firma może zostać kupiona lub sprzedana w ramach rozdziału 11: zakup aktywów, fuzja lub konwersja długu na kapitał.

Rozdział 11 jest również forum dla możliwości inwestycyjnych, czy to zakupu aktywów, fuzji czy też przejęcia kontrolnej pozycji kapitałowej w trwającym przedsięwzięciu biznesowym.

Nabycie aktywów lub sprzedaż na podstawie sekcji 363
Sekcja 363 Kodeksu Upadłościowego pozwala dłużnikowi sprzedać zasadniczo wszystkie swoje aktywa wolne i wolne od zastawów, z zastawami dołączonymi do przychodów ze sprzedaży, w celu późniejszego podziału pomiędzy konkurujących wierzycieli. Celem sekcji 363 jest umożliwienie dłużnikowi szybkiej realizacji maksymalnej wartości aktywów, aby uniknąć erozji wartości aktywów z powodu ciągłych strat operacyjnych. W tych likwidacyjnych 11-tkach, sprzedaż zgodnie z sekcją 363 obejmuje wstępną umowę kupna aktywów, często określaną jako "oferta konia pociągowego", która jest następnie "sprzedawana" na rynku, z nadzieją na uzyskanie lepszych i wyższych ofert, aby osiągnąć maksymalną wartość sprzedawanych aktywów. Zarząd niewypłacalnych spółek ma obowiązek powierniczy wobec wierzycieli oraz akcjonariuszy i jest zobowiązany do osiągnięcia najlepszej wartości w danych okolicznościach. Proces licytacji upadłościowej wymaga powiadomienia wszystkich uczestników i zatwierdzenia przez sąd, zanim sprzedaż może zostać sfinalizowana. Chociaż nie ma określonego czasu na sprzedaż w trybie Sekcji 363, większość z nich następuje w ciągu sześciu miesięcy od złożenia przez spółkę wniosku o wszczęcie postępowania na podstawie Rozdziału 11.

We wrześniu 2008 roku, w prawdopodobnie najbardziej znanej transakcji sprzedaży na podstawie sekcji 363 w historii Chapter 11, Lehman Brothers Holdings, Inc. i Lehman Brothers Inc. sprzedały swój pożądany biznes maklerski firmie Barclays Capital, Inc. za około 45 miliardów dolarów zaledwie pięć dni po złożeniu przez Lehmana wniosku o Chapter 11. W tym przypadku sąd upadłościowy musiał zrównoważyć rzeczywistą lub postrzeganą potrzebę umożliwienia szybkiej sprzedaży w celu ustabilizowania światowych rynków finansowych z "należytym procesem", który należało zapewnić różnym wierzycielom i zainteresowanym stronom. Prawie pięć lat później większość obserwatorów powiedziałaby, że Barclays dokonał bardzo dobrego strategicznego przejęcia, a zyski byłej jednostki Lehman w 2012 roku wyniosły 750 mln USD.

Fuzja lub zakup akcji
Sztandarowym przykładem przejęcia działającego przedsiębiorstwa jest niedawne przejęcie przez U.S. Airways zadłużonego na mocy rozdziału 11 American Airlines. Przejęcie nastąpi w drodze fuzji, wycenionej na 11 miliardów dolarów, która została zatwierdzona przez nowojorski sąd upadłościowy prowadzący postępowanie American Airlines na podstawie rozdziału 11 w dniu 27 marca 2013 roku. Porozumienie w sprawie połączenia

przewiduje utworzenie nowego podmiotu, który będzie właścicielem i operatorem połączonych operacji, przy czym wierzyciele American Airlines otrzymają około 72% rozwodnionego kapitału własnego połączonych podmiotów (poinformowano, że obecni akcjonariusze American otrzymają około 3,5% kapitału własnego), a obecni akcjonariusze U.S. Airways otrzymają około 28% ocalałego podmiotu.

Porozumienie i plan połączenia zatwierdzone niedawno przez sąd upadłościowy przewiduje w szczególności, że warunkiem zamknięcia jest potwierdzenie planu reorganizacji American Airlines przez sąd upadłościowy, co nastąpi jeszcze w tym roku. Plan reorganizacji America Airline zasadniczo zatwierdzi i skonsumuje transakcję połączenia i zapewni spłatę niektórych wierzycieli, a także przydzieli kapitał różnym udziałowcom linii lotniczych sprzed połączenia.

Konwersja długu na kapitał własny
Innym narzędziem przejęcia jest plan reorganizacji określony w rozdziale 11, polegający na zamianie długu na kapitał. Plan reorganizacji określony w rozdziale 11 jest w swej istocie umową pomiędzy dłużnikiem a jego interesariuszami, przede wszystkim wierzycielami, która przewiduje "traktowanie" roszczeń wierzycieli według klas. Jako warunek potwierdzenia, Kodeks Upadłościowy wymaga, aby plan reorganizacji był zgodny z systemem priorytetów płatności określonym w Kodeksie Upadłościowym, który przewiduje spłatę, w kolejności, roszczeń zabezpieczonych, roszczeń administracyjnych, niektórych roszczeń priorytetowych, ogólnych roszczeń niezabezpieczonych i udziałów kapitałowych. Zasada bezwzględnego pierwszeństwa" zawarta w Kodeksie Upadłościowym stanowi ponadto, że dłużnik nie może przekazać żadnej wartości poszczególnym klasom wierzycieli, o ile wszystkie klasy starsze od tej klasy nie zostaną w pełni zaspokojone. Oznacza to, że właściciele kapitału własnego przed rozpoczęciem postępowania upadłościowego nie mogą zachować swojego udziału w kapitale (bez faktycznego odkupienia kapitału własnego po aktualnej wartości rynkowej), chyba że niezabezpieczeni wierzyciele, którzy mają pierwszeństwo, zostaną w pełni spłaceni. Często struktura zadłużenia przed rozpoczęciem postępowania upadłościowego obejmuje istotne zadłużenie z tytułu obligacji lub obrotu handlowego, pierwotnie przeznaczone na finansowanie działalności lub zapewnienie płynności. W większości przypadków dłużnicy objęci rozdziałem 11 nie są w stanie zaspokoić roszczeń obligatariuszy lub niezabezpieczonych wierzycieli. Ponieważ roszczenia te nie są w pełni spłacane, istniejący kapitał własny jest zwykle wygaszany. Ponadto, zamiast płatności, niezabezpieczeni wierzyciele mogą otrzymać, zgodnie z warunkami planu reorganizacji, zastępcze instrumenty dłużne lub mogą otrzymać pakiet kontrolny kapitału własnego zreorganizowanego dłużnika. Często zdarza się, że dłużnicy proponują plan reorganizacji na podstawie rozdziału 11, w którym następuje wygaśnięcie istniejących udziałów kapitałowych i dystrybucja kapitału własnego zreorganizowanego dłużnika na rzecz wierzycieli dłużnika sprzed ogłoszenia upadłości.

Ponadto Kodeks Upadłościowy zezwala na w dużej mierze nieuregulowane kupno i sprzedaż wierzytelności w trakcie sprawy Chapter 11. W rzeczywistości rozwinęły się wyrafinowane rynki zakupu wierzytelności upadłościowych. Inwestor, na przykład, może zgromadzić pozycję kontrolną poprzez nabycie wierzytelności, przewidując, że wierzytelności te zostaną zamienione na pakiet kontrolny kapitału własnego zreorganizowanego podmiotu będącego dłużnikiem. Ponadto, inwestorzy, którzy zakupią wystarczającą ilość wierzytelności, mogą wpływać na przebieg sprawy objętej rozdziałem 11, w szczególności w zakresie negocjowania warunków planu reorganizacji dłużnika.

W 2003 r. Wilbur Ross nabył Burlington Industries, Inc. w ramach aukcji upadłościowej po zakupie znacznej części niezabezpieczonych obligacji firmy i długu bankowego. Ross nabył Burlington za 614 milionów dolarów w 2003 roku, przebijając Berkshire Hathaway w tym procesie. Również w 2003 roku ESL Investments Eddiego Lamperta nabyło Kmart poprzez zakup obligacji i długu bankowego w trakcie trwania sprawy Kmartu z rozdziału 11. Lampert pomógł przeprowadzić Kmart przez proces reorganizacji i został prezesem, gdy Kmart wyszedł z postępowania upadłościowego. W ciągu niecałych dwóch lat od wyjścia Kmartu z Rozdziału 11 cena akcji skoczyła z 15 dolarów za akcję do 109 dolarów za akcję. Najwyraźniej przejęcie długu upadłościowego i przekształcenie go w kapitał własny było dla Lamperta zyskownym nabytkiem.

Wnioski

Niektóre z najbardziej znaczących fuzji i przejęć miały miejsce w sprawach objętych rozdziałem 11. Inwestorzy tacy jak Barclays Capital, U.S. Airways, Wilbur Ross i Eddie Lampert znaleźli dobre oferty w sprawach objętych procedurą Chapter 11. Inwestorzy ci, zamiast unikać "niebezpieczeństwa" związanego z rozdziałem 11, skorzystali z unikalnych przepisów rozdziału 11, aby dokonać strategicznych fuzji lub przejęć.

David H. Conaway, Esq. jest przewodniczącym grupy ds. upadłości, niewypłacalności i praw wierzycieli w Shumaker, Loop & Kendrick, LLP. Można się z nim skontaktować pod adresem [e-mail] lub 704-945-2149.

*Przedrukowano z magazynu Business Credit, publikacji Krajowego Stowarzyszenia Zarządzania Kredytami. Artykuł ten nie może być przekazywany drogą elektroniczną ani reprodukowany w żaden sposób bez pisemnej zgody redaktora magazynu Business Credit.

#gielda #bbby #gme

[ortopliss]

@FxJerzy: xD

[krupkka]

@FxJerzy: przynajmniej zaraz sie powyjaśnia czy my ich czy oni nas. oby to pierwsze ale sam już nie wiem.