Toteż nie proszę, byś strzegł się Starbucka; śmiałbyś się tylko. Niechaj wszelako Ahab strzeże się Ahaba! Samego siebie się strzeż kapitanie.
Drugi tom książki o wielorybach traktuje (o dziwo) o wielorybach. Ponad połowa tej części wygląda tak, że autor serwuje opis jakiegoś wydarzenia – czy to spotkania tych ryb (bo wieloryby były wówczas uważane za ryby; argumentacja dotycząca tego stwierdzenia jest przedstawiona w pierwszym tomie), czy spotkania z innym statkiem wielorybniczym. A później, przez kilka następnych rozdziałów szczegółowo omawiane są poszczególne aspekty dotyczące wielorybów. Mowa jest o fizjonomii, frenologii, prastarych, przedadamowych wielorybach. Albo o statkach wielorybniczych. O tym jak wygląda na nich życie, jak wykonuje się rozmaite zadania związane z polowaniem i później oprawianiem wielorybów. I dopiero na koniec dostajemy coś w rodzaju historii, a raczej samego jej zakończenia.
Trochę mam problem z jasnym określeniem co tak naprawdę myślę o tej książce. Z jednej strony Melville niemal obiecał mi w pierwszym tomie (a przynajmniej ja to tak odczułem), że oprócz tego wykładu o wielorybach przedstawi też jakieś relacje między załogantami. Piękne zróżnicowanie charakterów kapitana i jego oficerów aż się o to prosiło. Ale nie, nie zrobił tego. Owszem, postaci są prowadzone konsekwentnie, ale trochę obok siebie. Nie ma między nimi znaczących interakcji, co dla mnie zwykle jest esencją opowieści. Z drugiej strony szczegóły wielorybniczego rzemiosła, nie bardzo mnie interesujące, zostały opisane w taki sposób, że bardzo przyjemnie się to czytało. Niektóre zdania były tak skonstruowane, że można było wręcz je smakować.
Poza tym wszystkim całe tło utworu, przesiąknięte rozmyślaniami, odwołaniami biblijnymi, mitologicznymi, filozoficznymi. Bardzo ciekawe. I sama końcówka,
też robi wrażenie.
Nie żałuję, że przeczytałem tę książkę. Będę mógł teraz, jak to przeczytałem w jednym z dotyczących jej komentarzy, brylować na snobistycznych przyjęciach. O ile kiedykolwiek na jakimś z nich pojawię się za sprawą jakiegoś dziwnego zrządzenia losu.
Średnia ocena z Wykopu: ★★★★★★★★★☆ (8.8 / 10) (4 recenzji) Następne podsumowanie tagu: 2022-02-01 12:00 tag z historią podsumowań » W abonamentach:www.legimi.pl Kategoria książki: literatura, poeci, gatunki Gatunek książki: powieść
Wyjątkowo celna analiza obecnej sytuacji światowej. Krótko mówiąc Rosja znacząco się umocniła, Europa nie ma nic a Amerykanie prawdopodobnie nas zostawią na rzecz odejścia na Pacyfik. #wojna #ukraina #wojsko
Tytuł:
Moby Dick. Tom 2Autor:
Herman MelvilleGatunek:
klasykaTłumacz:
Bronisław ZielińskiOcena: ★★★★★★★☆☆☆
Drugi tom książki o wielorybach traktuje (o dziwo) o wielorybach. Ponad połowa tej części wygląda tak, że autor serwuje opis jakiegoś wydarzenia – czy to spotkania tych ryb (bo wieloryby były wówczas uważane za ryby; argumentacja dotycząca tego stwierdzenia jest przedstawiona w pierwszym tomie), czy spotkania z innym statkiem wielorybniczym. A później, przez kilka następnych rozdziałów szczegółowo omawiane są poszczególne aspekty dotyczące wielorybów. Mowa jest o fizjonomii, frenologii, prastarych, przedadamowych wielorybach. Albo o statkach wielorybniczych. O tym jak wygląda na nich życie, jak wykonuje się rozmaite zadania związane z polowaniem i później oprawianiem wielorybów. I dopiero na koniec dostajemy coś w rodzaju historii, a raczej samego jej zakończenia.
Trochę mam problem z jasnym określeniem co tak naprawdę myślę o tej książce. Z jednej strony Melville niemal obiecał mi w pierwszym tomie (a przynajmniej ja to tak odczułem), że oprócz tego wykładu o wielorybach przedstawi też jakieś relacje między załogantami. Piękne zróżnicowanie charakterów kapitana i jego oficerów aż się o to prosiło. Ale nie, nie zrobił tego. Owszem, postaci są prowadzone konsekwentnie, ale trochę obok siebie. Nie ma między nimi znaczących interakcji, co dla mnie zwykle jest esencją opowieści. Z drugiej strony szczegóły wielorybniczego rzemiosła, nie bardzo mnie interesujące, zostały opisane w taki sposób, że bardzo przyjemnie się to czytało. Niektóre zdania były tak skonstruowane, że można było wręcz je smakować.
Poza tym wszystkim całe tło utworu, przesiąknięte rozmyślaniami, odwołaniami biblijnymi, mitologicznymi, filozoficznymi. Bardzo ciekawe. I sama końcówka,
też robi wrażenie.
Nie żałuję, że przeczytałem tę książkę. Będę mógł teraz, jak to przeczytałem w jednym z dotyczących jej komentarzy, brylować na snobistycznych przyjęciach. O ile kiedykolwiek na jakimś z nich pojawię się za sprawą jakiegoś dziwnego zrządzenia losu.
Wpis dodany za pomocą tego skryptu
#bookmeter #klasykabookmeter
źródło: comment_1641645365mKvE2i2NndSpYjmoz4HgpR.jpg
PobierzŚrednia ocena z Wykopu: ★★★★★★★★★☆ (8.8 / 10) (4 recenzji)
Następne podsumowanie tagu: 2022-02-01 12:00 tag z historią podsumowań »
W abonamentach: www.legimi.pl
Kategoria książki: literatura, poeci, gatunki
Gatunek książki: powieść
Ostatnie recenzje tej książki:
1\. 2022-01-05 - Użytkownik George_Stark ocenił na: ★★★★★★★★☆☆ (8.0 / 10) - Wpis »
2\. 2021-09-06 - Użytkownik problemat ocenił na: ★★★★★★★★★★ (10.0 / 10) - Wpis
https://www.wykop.pl/wpis/62965013
źródło: comment_1641659986o38rbyDXRHjMmlj9rFfYJS.jpg
Pobierz