Jak to pięknie własna ojczyzna potrafi oduczyć patriotyzmu-tak jak kościół z którym się miało do czynienia od maleńkosci potrafi zohydzić wszelkie trwanie w wierze.
Pamiętam jak jeszcze kilka lat temu, kiedy w szkole średniej wreszcie dobiliśmy do historii XX wieku, to pani nauczycielka historii tłumaczyła nam jakie to ważne było, że rząd i elity polityczne II RP zdołały się ewakuować, przeżyły mimo wrześniowej klęski.
Bo oto pomimo podbicia ziem i rozbicia wojsk-państwowość polska została ocalona. O-ca-lo-na. ヽ( ͠°෴°)ﾉ Wielcy mężowie stanu mogli dzięki temu formalnie kontynuować trwanie tego nadwiślańskiego dumnego kraiku na wychodźstwie.(￣෴￣) Ciągłość zachowana urrrraaaaa!
A tymczasem obecnie mam wrażenie, że wielu (chyba jednak bardziej zróżnicowanych politycznie niż ci przedwojenni) obywateli z wielką ulgą raczej przyjęłoby wiadomość, że centralne władze i elity polityczne tego kraju gdzieś wzięły i zniknęły. (ง✿﹏✿)ง
Gdyby ta cała "góra" została (nawet przez samych ze wschodu) "zdekapitowana" ( ͡~ ͜ʖ͡°). I byłoby to bardziej docenianie niż ta cała historyczna doniosłość dalszego trwania "suwerennej rzeczypospolitej" w Londynie.
A im kto bardziej świecki i liberalny w swoich poglądach-tym większą szczerą radość by odczuł. ¯\_(ツ)_/¯
Tylko pewnie jakoś ci sami, co by kilka dekad temu ślepo poszli na zmarnowanie jak ci na obrazku poniżej-byliby tym ugodzeni. (⌒(oo)⌒)
Przynajmniej dzięki skupieniu jak w soczewce szubrawstwa i niegodziwości jakie dokonało się za rządów "dobrej zmiany"-wielu naprawdę przejrzało czym może być, i do czego jest zdolna KAŻDA władza w każdym czasie. |૦ઁ෴૦ઁ|
@janinapomidor: To bardzo dobrze, że ojczyzna oducza patriotyzmu w jego najprymitywniejszej formie. Bycie dumnym z czegoś, czego się nigdy nie wybrało, nie stworzyło i tym podobne, jest po prostu bez sensu.
Zawsze można dopatrzeć się w tym pozytywu, że być może ludzie przestaną wynosić siebie samych na piedestał, bo urodzili i wychowali się w państwie A, a szydzić z ludzi, którzy urodzili i wychowali się w państwie B.
Pamiętam jak jeszcze kilka lat temu, kiedy w szkole średniej wreszcie dobiliśmy do historii XX wieku, to pani nauczycielka historii tłumaczyła nam jakie to ważne było, że rząd i elity polityczne II RP zdołały się ewakuować, przeżyły mimo wrześniowej klęski.
Bo oto pomimo podbicia ziem i rozbicia wojsk-państwowość polska została ocalona. O-ca-lo-na. ヽ( ͠°෴ °)ﾉ Wielcy mężowie stanu mogli dzięki temu formalnie kontynuować trwanie tego nadwiślańskiego dumnego kraiku na wychodźstwie.(￣෴￣) Ciągłość zachowana urrrraaaaa!
A tymczasem obecnie mam wrażenie, że wielu (chyba jednak bardziej zróżnicowanych politycznie niż ci przedwojenni) obywateli z wielką ulgą raczej przyjęłoby wiadomość, że centralne władze i elity polityczne tego kraju gdzieś wzięły i zniknęły. (ง✿﹏✿)ง
Gdyby ta cała "góra" została (nawet przez samych ze wschodu) "zdekapitowana" ( ͡~ ͜ʖ ͡°). I byłoby to bardziej docenianie niż ta cała historyczna doniosłość dalszego trwania "suwerennej rzeczypospolitej" w Londynie.
A im kto bardziej świecki i liberalny w swoich poglądach-tym większą szczerą radość by odczuł. ¯\_(ツ)_/¯
Tylko pewnie jakoś ci sami, co by kilka dekad temu ślepo poszli na zmarnowanie jak ci na obrazku poniżej-byliby tym ugodzeni. (⌒(oo)⌒)
Przynajmniej dzięki skupieniu jak w soczewce szubrawstwa i niegodziwości jakie dokonało się za rządów "dobrej zmiany"-wielu naprawdę przejrzało czym może być, i do czego jest zdolna KAŻDA władza w każdym czasie. |૦ઁ෴૦ઁ|
#dobrazmiana #polityka #bekaznarodowcow #rozkminy #bekazpatriotyzmu #bekazprawakow
źródło: comment_1639780537H9R3lSLE1AlAh1iCcXzRHm.jpg
PobierzBycie dumnym z czegoś, czego się nigdy nie wybrało, nie stworzyło i tym podobne, jest po prostu bez sensu.
Zawsze można dopatrzeć się w tym pozytywu, że być może ludzie przestaną wynosić siebie samych na piedestał, bo urodzili i wychowali się w państwie A, a szydzić z ludzi, którzy urodzili i wychowali się w państwie B.