[Owieczka997]

1114 + 1 = 1115

Tytuł: Dziedzictwo
Autor: Christopher Paolini
Gatunek: fantasy
ISBN: 9788366409033
Ocena: ★★★★★★★☆☆☆

Przygoda z Eragonem prawie dobiega końca*, ostatni tom serii już za mną. Miałam obawy przed tą częścią. Czy będzie dobra? Czy będzie ciekawa? Czy zakończenie mnie usatysfakcjonuje? Moje wątpliwości były jak najbardziej uzasadnione - pozostałe trzy książki miały sporo wad, bezsensownych elementów w fabule, a co najgorsze były bardzo tendencyjne.


Ale nie oceniam na razie samej serii, a jej ostatni tom tj. Dziedzictwo i ku mojej wielkiej uldze książka poszła bardziej w stronę Eragona/Najstarszego, niż Brisingra. Chociaż fabuła jest łatwa do przewidzenia, a główni bohaterowie mają ogromnego farta, bardzo miło mi się czytało tę książkę. Było również kilka ciekawych zwrotów akcji, momentów w których zastanawiałam się, czy może jednak nie będzie tak jak się spodziewałam?


Najciekawszymi fragmentami książki było


oraz


W książce podobało mi się również pokazanie Galbatorixa. W końcu stał się realną postacią, a nie tylko historią, którą straszy się małe dzieci przed snem. Chociaż rozdziałów z nim było mało, autorowi udało się pokazać szaleństwo króla. Niestety postać nie zyskała głębi. Może jest to wina zbyt małej ilości rozdziałów z nim albo braku umiejętności pisarza. Prawdę mówiąc ciężko mi ocenić - możliwe, że jest to mieszanka obu możliwości.

O zakończeniu


Pomijając wady, przewidywalność i infantylność książka mi się podobała. Nie jest to pisarstwo największych lotów ale przyjemnie się czytało wszystkie książki, a stworzony świat jest bardzo ciekawy i pomysłowy.

Podsumowując całą serię powiem tylko, że warto było ją przeczytać. Rzadko kiedy się nudziłam i spędziłam wiele miłych chwil przy czytaniu. Seria jest na pewno infantylna i prawdopodobnie przypadnie bardziej do gustu młodszym czytelnikom ale mi to osobiście nie przeszkadza. Lubię książki młodzieżowe, historie dla dzieci na równi z literaturą bardziej poważną i dorosłą. Wydaje mi się również, że w książkach fantasy chodzi o przedstawienie historii i pokazanie świata, a to autor zrobił na prawdę dobrze, ponieważ chociaż czasami postacie są płaskie to świat ich otaczający ma swoją głębię, która jest urzekająca. Duży plus należy się również za postać Angeli, która jako jedyna jest ciekawa, pełna niespodzianek i tajemnicza. W jej przypadku nie została postawiona kawa na ławę i za to ją lubię. Jedyna nieprzewidywalność w przewidywalnej historii.

Średnia moich ocen wynosi 6,5 i wydaje mi się, że jest to sprawiedliwa ocena.

PS Po dłuższych przemyśleniach oraz pod wpływem pisania tej recenzji postanowiłam zmienić ocenę dla tomu pierwszego (Eragon) z 7 na 6 oraz dla tomu trzeciego (Brisingr) z 6 na 5.

*O ile ta książka jest ostatnią z serii, autor wydał jeszcze zbiór opowiadań, który pozwala wrócić do Alagaësii.

Wpis dodany za pomocą tego skryptu

#bookmeter #ksiazki #czytajzwykopem

[Abstrakt]

@Owieczka997: Ahh to już 10 lat od wydania ostatniej części. Warto dodać, że Paolini zaczął tworzyć świat w wieku nastoletnim i jeszcze przed 20 wydał pierwszy tom.

[ranunculus]

@Owieczka997: przez te twoje wpisy mam chęć odświeżyć sobie tę serię, będzie w sam raz na lekkie czytadło do urlopu

[robertx]

@Owieczka997: @Abstrakt: To już 10 lat?! Pierwsza czy druga książka którą kupiłem w księgarni zaraz po premierze, żeby przekonać się co będzie dalej (ʘ‿ʘ)

Recenzja bardzo spoko, chociaż czytałem to dość dawno (ale 10 lat?! Poważnie?!) Przypomniałem sobie wszystko w kilka chwil. Świetna i wciągająca książka, dobra do podsunięcia jakiemuś nastolatkowi, żeby się przekonał, że czytanie może dawać czystą frajdę ( ͡° ͜

[m.....o]

@Owieczka997: pamietam, że wchłonąłem pierwszy tom, a przez drugi już nie byłem w stanie przebrnąć i skończylem w polowie, bo było tam sporo niespójności i sporo rzeczy to było kopiuj-wklej z władcy pierścieni, czego nie mogłem ścierpieć. Ostatecznie dałem sobie spokój bo historia była dla mnie zbyt naiwna i przewidywalna.