Uczenie zabijania jest gorsze od samego zabijania.
O książce dowiedziałem się z tagu. Po dwóch wcześniejszych opisach nastawiłem się na mocny horror. Tak też zresztą opisana jest na lubimyczytac. Zawiodłem się z tymi oczekiwaniami, bo przeczytałem coś, co jest na poły dystopią, na poły parabolą, metaforą czy przypowieścią. Na skutek tego zawodu przeczytałem jednak coś, co wywarło na mnie duże wrażenie, a normalnie po to bym pewnie nie sięgnął. Książka zaabsorbowała mnie na tyle, że pochłonąłem na raz. Fakt, że nie jest długa.
Z opisów wynika, że w przedstawionym świecie rozpoczęto produkcję mięsa z ludzi. Poza tym drobnym szczegółem wygląda na to, że zachowane są pozostałe elementy praw człowieka - nie wolno na przykład posiadać niewolników. Kiedy dotarłem do opisu linii produkcyjnej tego mięsa, w głowie zaczęło mi świtać, że może to jest opis tego co się dzieje teraz, tylko zwierzęta autorka zastąpiła ludźmi. Po lekturze trochę poszukałem i znalazłem ten wywiad Okazało się, że moja interpretacja była trafna. Z informacji "wywiadowczych" (to znaczy uzyskanych w czasie lektury wywiadu) zaskoczyło mnie to, że pani Bazterrica jest aktywną feministką. Nie da się tego w książce odczuć. Nie jest to nachalna, zaangażowana literatura, narzucająca jakieś poglądy. Raczej prezentująca jakiś punkt widzenia, skłaniająca do refleksji. Samo to, że
pokazuje, że w książce prezentowane są (trochę między wierszami) różne perspektywy.
Oprócz głównego wątku można by pokusić się o kilka pobocznych interpretacji, czy doszukiwać takich przesłań. O słynnym "gotowaniu żaby" - jak przekroczenie jednej granicy stanowi precedens do przekroczenia następnej. Takie okno Overona w wersji literackiej. O egoizmie. Trochę o relacjach rodzinnych, hipokryzji i robieniu rzeczy na pokaz, pod naciskiem społecznym, czy siły tradycji. O bezduszności i zainteresowaniu zabijaniem dla satysfakcji, czy zaspokojenia rządz czy ciekawości.
Pomijając to, co napisałem wyżej historia jest naprawdę świetna, wciągająca, napisana żywym, barwnym językiem. Bardzo obrazowym, co w tym przypadku może jednak być minusem, bo niektóre sceny są ohydne. Z mocnym, zaskakującym zakończeniem, którego nie da się domyślić wcześniej niż w połowie ostatniego rozdziału.
Tytuł: Wyborny trup
Autor: Agustina Bazterrica
Gatunek: literatura piękna
Ocena: ★★★★★★★★★☆
O książce dowiedziałem się z tagu. Po dwóch wcześniejszych opisach nastawiłem się na mocny horror. Tak też zresztą opisana jest na lubimyczytac. Zawiodłem się z tymi oczekiwaniami, bo przeczytałem coś, co jest na poły dystopią, na poły parabolą, metaforą czy przypowieścią. Na skutek tego zawodu przeczytałem jednak coś, co wywarło na mnie duże wrażenie, a normalnie po to bym pewnie nie sięgnął. Książka zaabsorbowała mnie na tyle, że pochłonąłem na raz. Fakt, że nie jest długa.
Z opisów wynika, że w przedstawionym świecie rozpoczęto produkcję mięsa z ludzi. Poza tym drobnym szczegółem wygląda na to, że zachowane są pozostałe elementy praw człowieka - nie wolno na przykład posiadać niewolników. Kiedy dotarłem do opisu linii produkcyjnej tego mięsa, w głowie zaczęło mi świtać, że może to jest opis tego co się dzieje teraz, tylko zwierzęta autorka zastąpiła ludźmi. Po lekturze trochę poszukałem i znalazłem ten wywiad Okazało się, że moja interpretacja była trafna. Z informacji "wywiadowczych" (to znaczy uzyskanych w czasie lektury wywiadu) zaskoczyło mnie to, że pani Bazterrica jest aktywną feministką. Nie da się tego w książce odczuć. Nie jest to nachalna, zaangażowana literatura, narzucająca jakieś poglądy. Raczej prezentująca jakiś punkt widzenia, skłaniająca do refleksji. Samo to, że
pokazuje, że w książce prezentowane są (trochę między wierszami) różne perspektywy.
Oprócz głównego wątku można by pokusić się o kilka pobocznych interpretacji, czy doszukiwać takich przesłań. O słynnym "gotowaniu żaby" - jak przekroczenie jednej granicy stanowi precedens do przekroczenia następnej. Takie okno Overona w wersji literackiej. O egoizmie. Trochę o relacjach rodzinnych, hipokryzji i robieniu rzeczy na pokaz, pod naciskiem społecznym, czy siły tradycji. O bezduszności i zainteresowaniu zabijaniem dla satysfakcji, czy zaspokojenia rządz czy ciekawości.
Pomijając to, co napisałem wyżej historia jest naprawdę świetna, wciągająca, napisana żywym, barwnym językiem. Bardzo obrazowym, co w tym przypadku może jednak być minusem, bo niektóre sceny są ohydne. Z mocnym, zaskakującym zakończeniem, którego nie da się domyślić wcześniej niż w połowie ostatniego rozdziału.
Wpis dodany za pomocą tego skryptu
#bookmeter
źródło: comment_1623706143C0BxfHwAtmMedtS8hMzilQ.jpg
Pobierz