Wpis z mikrobloga

#anime #bazanime , czyli seria wpisów stanowiących podręczny wstęp do anime opartym na baseballu, z przystępnym wyjaśnieniem wszystkich reguł istotnych w kontekście anime właśnie, bez wyczerpujących statystyk, bez danych liczbowych i bez wyliczania nazwisk i drużyn.

4. Dziewięciu obrońców

W przeciwieństwie do odbijających, którzy są ograniczeni do sekwencji kolejnych pałkarzy i muszą liczyć się z możliwością wyautowania, obrońcy są zawsze obecni na boisku, zawsze w dziewiątkę. Inicjatorem każdego zagrania i sercem obrony jest miotacz, zajmujący pozycję na szczycie pagórka opisanego diamentem baz i ścieżek pomiędzy nimi. Jego piłki łapie łapacz, jako jedyny z obrońców widzący murawę z perspektywy przeciwnika, a zatem stanowiący mózg obrony.

Łapacz nie jest biernym odbiorcą piłek. Jeżeli pałkarz podbije piłkę do góry, zamiast posłać ją w dal, łapacz stara się złapać ją w locie, tym samym autując go na miejscu. Dodatkowo, łapacz jest obrońcą bazy startowej (home) i musi mieć sporo krzepy, by wyautować przeciwnika próbującego zdobyć tę bazę wślizgiem. Jako obrońca widzący boisko z perspektywy przeciwnika i znajdujący się na początku akcji najbliżej aktualnie odbijającego, łapacz często dowodzi podaniami pomiędzy obrońcami.

Łapacz jest również w stanie ocenić i skontrować taktykę odbijających i indywidualne umiejętności pałkarzy. W tym celu zamawia u miotacza konkretne rzuty w konkretne miejsca w strike zone (lub poza nim), dyskretnie dając umówione sygnały dłonią. Język sygnałów bywa zawiły, by siedzący z boku przeciwnicy nie zdołali ich rozszyfrować i nie dawali swoim ludziom na boisku kontrsygnałów. Miotacz nie musi się godzić na rzucanie zamówionych przez łapacza piłek - relacja między nimi jest zawsze wspólnie wypracowywana, a w Japonii żartuje się, że przypomina związek małżeński.

Częstym motywem w anime są niesnaski w tym duecie, nazywanym battery. Niemniej jednak każdy dobry łapacz będzie brał pod uwagę temperament i zdolności swojego miotacza, którego piłki, często o nieoczywistej trajektorii, musi najpierw nauczyć się biegle łapać. Niezłapanie piłki może prowadzić do problemów dla obrony, jak np. przy niezłapanym trzecim strike'u, oddającym odbijającemu pierwszą bazę darmo.

Czterech obrońców infield broni diamentu baz, po jednym na trzy bazy, plus shortstop - zawodnik grający pomiędzy drugą a trzecią bazą. Ta dodatkowa pozycja jest konsekwencją tego, że większość odbitych piłek w meczu leci właśnie między drugą a trzecią bazę - praworęczny pałkarz w naturalny sposób w tę stronę ściąga piłkę. Shortstop dodatkowo dubluje obowiązki obrońcy drugiej bazy, znajdującej się za plecami miotacza. Duet shortstop-obrońca 2B czasami nazywa się keystone, i często ma okazję do wspólnych akcji.

Jedną z takich akcji jest double play - wyautowanie dwóch odbijających w ciągu jednego odbicia. Najczęstszym wariantem double play jest złapanie piłki przez shortstopa, podanie jej do obrońcy 2B, by ten wyautował przeciwnika biegnącego z pierwszej bazy, a następnie szybkie podanie do obrońcy 1B, by ten wyautował aktualnego odbijającego, nim ten zdoła zdobyć pierwszą bazę. Double play to w anime oznaka zgranej i zdolnej obrony, jako że manewr ten wymaga dużo refleksu i rzucania na pamięć, z błyskawicznego obrotu.

Obrońca 1B bywa najczęściej w grze dosyć statyczny - jego główną rolą jest autowanie przeciwników, nim w ogóle dobiegną do pierwszej bazy. Oparty stopą o bazę i z daleko wyciągniętą dłonią, zręcznie łapie podane mu z całego boiska piłki. Inaczej ma się rzecz z obrońcą 3B, który wraz z shortstopem będzie łapał piłki naturalnie ściągnięte na prawo, a także kontrolował linię boczną boiska, wzdłuż której odbijający mogą posłać piłkę graniczącą z faulem, a także bunty, czyli piłki delikatnie odbite kijem trzymanym jak batuta, turlające się po murawie z wytraconym impetem, męczące do złapania.

Trzej obrońcy outfield bronią pola za diamentem lecz wciąż w obrębie boiska, podzieleni na left, central i right. Ci obrońcy mają za główne zadanie łapać piłki odbite daleko, zwłaszcza w locie - takie złapanie to automatyczny out (fly out). Gdy jednak piłka dotknie murawy, outfielderzy muszą błyskawicznie rzucić ją do bliższych zawodników obrony, by ci mogli autować biegnących pałkarzy. Outfield wymaga zarówno dobrego wyczucia trajektorii piłki, jak i potężnej łapy, aby w ogóle podać piłkę dalej.

Zapasowy miotacz czasami zaczyna mecz jako outfielder, aby można było go wprowadzić bez konieczności nadmiernej ilości zmian, by pozostał rozgrzany, jak i by znalazł się na outfieldzie ktoś, kto daleko dorzuci - miotacz jest ze swej natury ekspertem od szybkich, dalekich i precyzyjnych piłek.

Konkretnie o postaci miotacza, dlaczego wprowadza się na boisko jego zastępców i jak wygląda jego repertuar rzutów, opisuję w następnym odcinku serii.

Lista dotychczasowych wpisów z cyklu #bazanime:
1. Po co? Dlaczego?
2. Rzut, odbicie, bieg, obrona - 4 filary gry
3. Dziewięciu odbijających
4. Dziewięciu obrońców
tobaccotobacco - #anime #bazanime , czyli seria wpisów stanowiących podręczny wstęp d...
  • 3
@dwaemu: obrońcy mogą się dosyć swobodnie przemieszczać, jednak starają się zwykle zachować proporcjonalne krycie

na obrazku poniżej pokazane jest skrajne przesunięcie, wykorzystywane przy leworęcznych pałkarzach o tendencji do silnego ściagania piłki - 3B wchodzi na zwyczajową pozycję shortstopa, shorstop zastępuje 2B, 2B gra głęboko jako "shortstop" pomiędzy pierwszą a drugą bazą

warto też pamiętać o tym, że jeżeli 1B potrzebuje być bardziej mobilny (choćby przy łapaniu odbić leworęcznych), to miotacz zbiega
Pobierz tobaccotobacco - @dwaemu: obrońcy mogą się dosyć swobodnie przemieszczać, jednak star...
źródło: comment_1612630332t8p9iw5R25ps16Fe5uyYbM.jpg