Wpis z mikrobloga

10 najbardziej kontrowersyjnych wyborów prezydenckich w historii USA

Odcinek II: Wybory prezydenckie w USA w 1824 roku – John Quincy Adams vs Andrew Jackson

W 1824 roku rzeczywistość polityczna Stanów Zjednoczonych była już zupełnie inna niż 24 lata wcześniej – niegdyś wszechwładna Partia Federalistyczna przestała istnieć, prym zaś wiodła Partia Demokratyczno-Republikańska.

Do wyścigu o fotel prezydencki stanęło czterech reprezentantów wspomnianej wyżej partii:

– John Quincy Adams – Sekretarz Stanu USA i syn drugiego prezydenta USA, Johna Adamsa;
– Henry Clay – Spiker Izby Reprezentantów (ang. House Speaker – najwyżej postawiony członek Kongresu) z Kentucky;
– Andrew Jackson – senator z Tennessee, były komisarz wojskowy Florydy i bohater wojenny;
– William H. Crawford – Sekretarz Skarbu USA, były Sekretarz Wojny.

Zarówno w głosowaniu powszechnym, jak i elektorskim, zwyciężył Jackson – zgarnął 41,36% głosów wyborców, co dało mu 99 głosów elektorskich (wyniki pozostałych kandydatów: Adams – 30,92%/84; Crawford – 11,21%/41; Clay – 12,99%/37).

Zgodnie z Konstytucją Stanów Zjednoczonych, by zostać prezydentem należy zdobyć bezwzględną większość głosów elektorskich (>50%), a ponieważ w tamtym czasie większość tę dawało 131 głosów – kwestia wyboru prezydenta po raz drugi w historii USA miała zostać rozstrzygnięta przez Izbę Reprezentantów.

Wspomniana w poprzednim odcinku 12. poprawka do Konstytucji USA stanowi, że w takiej sytuacji Izba musi wybrać prezydenta spośród trzech kandydatów z najwyższą liczbą głosów elektorskich, w związku z czym z wyścigu już na jego starcie odpadł Henry Clay, który jednak jako Spiker Izby miał w niej zdecydowanie największe wpływy.

Posiedzenie Izby Reprezentantów zaplanowano na 5 lutego 1825 roku. Każdy z 24 stanów miał jeden głos, w związku z czym do uzyskania prezydentury niezbędne było uzyskanie przez jednego z kandydatów bezwzględnej większości 13 głosów.

Spiker Izby Henry Clay, któremu zdecydowanie bliżej było do Adamsa niż Jacksona (Crawford – ze względu na zły stan zdrowia – w zasadzie przestał się liczyć w walce o prezydenturę), zdołał przekonać reprezentantów stanów Maryland, Illinois, Louisiana i Kentucky, w których Jackson pierwotnie miał lepszy wynik od Adamsa, aby oddali głos na tego drugiego, w efekcie czego syn byłego prezydenta zdobył wymaganą większość 13 głosów już w pierwszym głosowaniu, przy 7 glosach Jacksona i 4 Crawforda.

Andrew Jackson, który wygrał zarówno głosowanie powszechne, jak i elektorskie, ostatecznie nie został prezydentem – oto urok ówczesnej amerykańskiej demokracji.

John Quincy Adams w podzięce za skuteczny lobbing Claya mianował go swoim Sekretarzem Stanu, co jeszcze bardziej rozwścieczyło Jacksona, który bez ogródek oskarżał dwójkę swoich byłych rywali o korupcję polityczną.

Efektem wyborów z 1824 roku był rozłam Partii Demokratyczno-Republikańskiej na Partię Demokratyczną (zwaną Partią Jacksonowską) i Narodową Partię Republikańską (Partię Anty-Jacksonowską), które w późniejszym okresie ewoluowały w znane do dziś dwie główne amerykańskie partie polityczne.

Andrew Jackson cztery lata później zrewanżował się Adamsowi, pokonując go wyraźnie w kolejnych wyborach prezydenckich.

Na obrazie poniżej widzimy Johna Quincy Adamsa.

*
[Odcinek I: Rok 1800: Jefferson vs Burr]( https://www.wykop.pl/wpis/53367289/dzien-dobry-mirabelki-i-mirki-od-kilku-dni-caly-sw/)

*
#amerykanskiehistorie #historia #usa #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #gruparatowaniapoziomu #wybory
Wariner - 10 najbardziej kontrowersyjnych wyborów prezydenckich w historii USA

Odc...

źródło: comment_1604744547rcltbLOXdFBKnKBMme593b.jpg

Pobierz
  • 11
  • Odpowiedz
@defensive_midfielder: Z kilku zasadniczych powodów. Jackson zabił znacznie więcej Indian niż którykolwiek inny prezydent USA. I nie dość, że zabijał ich bezpośrednio oraz jako dowódca oddziałów nasyłanych na Indian, to w 1830 już jako prezydent podpisał Indian Removal Act, czyli dokument o przymusowym przesiedleniu i wypędzeniu Indian, wbrew wcześniejszemu wyrokowi sądu korzystnemu dla Indian. Te przesiedlenia odbywały się w taki sposób i w takich warunkach, że wielu rdzennych Amerykanów wówczas
  • Odpowiedz
Efektem wyborów z 1824 roku był rozłam Partii Demokratyczno-Republikańskiej na Partię Demokratyczną (zwaną Partią Jacksonowską) i Narodową Partię Republikańską (Partię Anty-Jacksonowską), które w późniejszym okresie ewoluowały w znane do dziś dwie główne amerykańskie partie polityczne.


@Wariner: bardzo uproszczone jeśli chodzi o partię republikańską, no ale w sumie to nie o tym jest wpis
  • Odpowiedz
  • 11
@b1zz: Tak, po drodze byli jeszcze Wigowie, którzy rozpadli się na kilka frakcji, m.in. GOP, ale tak jak piszesz - nie o tym jest wpis ;).

Zastosowałem skrót myślowy, co nie zmienia faktu, że te wybory scementowały system dwupartyjny w Stanach.
  • Odpowiedz
Andrew Jackson, który wygrał zarówno głosowanie powszechne, jak i elektorskie, ostatecznie nie został prezydentem – oto urok ówczesnej amerykańskiej demokracji.


@Wariner: niekoniecznie ówczesnej, gdyby Biden wygrał głosowanie elektorskie, ale nie miał większości, to skończyłoby się pewnie podobnie, wygraną Trumpa w Izbie Reprezentantów (i to pomimo tego, że Demokraci mają tam większość).

@defensive_midfielder: jeszcze jakieś 100 lat temu to Republikanie byli bardziej liberalni, a Demokraci bardziej konserwatywni. To Republikanie,
  • Odpowiedz
  • 0
@adibor: Teoretycznie tak, praktycznie jednak taki scenariusz nie jest obecnie możliwy, bo nie ma liczącego się niezależnego kandydata, który mógłby odebrać Bidenowi/Trumpowi bezwzględną większość.
  • Odpowiedz