Ⅰ Po latach ucisku, skarcony i oczyszczony, zmęczony życiem jest człowiek, zmęczony życiem jest człowiek, a jego chwała i romantyczność utracone. Zrozumiał prawdę bycia człowiekiem i oddania się Bogu. Zaczął doceniać poświęcenie Boga na rzecz zbawienia ludzkości, zaczął doceniać poświęcenie Boga na rzecz zbawienia ludzkości.
Ⅱ Powoli zaczyna brzydzić się swym barbarzyństwem. Zaczyna nienawidzić swojej zwierzęcości, swojego niezrozumienia wobec Boga i swoich niedorzecznych żądań wobec Niego. Nie zawróci czasu, nie zmieni żali. Lecz Boże słowo i miłość dziś dają mu nowe życie. Nie zawróci czasu, nie zmieni żali. Lecz Boże słowo i miłość dziś dają mu nowe życie. Dzień po dniu rany goją się, powraca siła. Wstaje, patrzy w twarz Wszechmogącego, tylko by zrozumieć, że Bóg zawsze tu był, uśmiecha się, a Jego miłość wciąż tak piękna. Jego serce nosi ludzkie troski; Jego dłonie ciepłe i mocne, jakimi od początku zawsze były. To tak, jakby człowiek powrócił do rajskiego ogrodu. Jednak ignorując tym razem kuszenie węża i nie odwracając się od Jahwe. Człowiek klęka przed Bogiem, i tak składa najcenniejszą ofiarę swojemu Bogu, który uśmiecha się doń. O! Mój Panie! Mój Boże! Człowiek klęka przed Bogiem, i tak składa najcenniejszą ofiarę swojemu Bogu, który uśmiecha się doń. O! Mój Panie! Mój Boże! Człowiek klęka przed Bogiem, i tak składa najcenniejszą ofiarę swojemu Bogu, który uśmiecha się doń. O! Mój Panie! Mój Boże! O! Mój Panie! Mój Boże! ze śpiewnika „Podążaj za Barankiem i śpiewaj nowe pieśni”
Pieśń uwielbienia „Składając Bogu najcenniejszą ofiarę”
Ⅰ
Po latach ucisku, skarcony i oczyszczony,
zmęczony życiem jest człowiek,
zmęczony życiem jest człowiek,
a jego chwała i romantyczność utracone.
Zrozumiał prawdę bycia człowiekiem i oddania się Bogu.
Zaczął doceniać poświęcenie Boga na rzecz zbawienia ludzkości,
zaczął doceniać poświęcenie Boga na rzecz zbawienia ludzkości.
Ⅱ
Powoli zaczyna brzydzić się swym barbarzyństwem.
Zaczyna nienawidzić swojej zwierzęcości, swojego niezrozumienia wobec Boga
i swoich niedorzecznych żądań wobec Niego.
Nie zawróci czasu, nie zmieni żali.
Lecz Boże słowo i miłość dziś dają mu nowe życie.
Nie zawróci czasu, nie zmieni żali.
Lecz Boże słowo i miłość dziś dają mu nowe życie.
Dzień po dniu rany goją się, powraca siła.
Wstaje, patrzy w twarz Wszechmogącego,
tylko by zrozumieć, że Bóg zawsze tu był,
uśmiecha się, a Jego miłość wciąż tak piękna.
Jego serce nosi ludzkie troski; Jego dłonie ciepłe i mocne,
jakimi od początku zawsze były.
To tak, jakby człowiek powrócił do rajskiego ogrodu.
Jednak ignorując tym razem kuszenie węża
i nie odwracając się od Jahwe.
Człowiek klęka przed Bogiem,
i tak składa najcenniejszą ofiarę swojemu Bogu, który uśmiecha się doń.
O! Mój Panie! Mój Boże!
Człowiek klęka przed Bogiem,
i tak składa najcenniejszą ofiarę swojemu Bogu, który uśmiecha się doń.
O! Mój Panie! Mój Boże!
Człowiek klęka przed Bogiem,
i tak składa najcenniejszą ofiarę swojemu Bogu, który uśmiecha się doń.
O! Mój Panie! Mój Boże!
O! Mój Panie! Mój Boże!
ze śpiewnika „Podążaj za Barankiem i śpiewaj nowe pieśni”
Źródło: Kościół Boga Wszechmogącego
Więcej: Bojaźń Boża
Komentarz usunięty przez autora