> Tylko ci są bezczynni, którzy się poświęcają mądrości, tylko oni żyj... (@eoneon)

Tylko ci są bezczynni, którzy się poświęcają mądrości, tylko oni żyją naprawdę, ponieważ czynią dobry użytek nie tylko z własnego wieku życia, lecz nadto każdy wiek dołączają do swego. Wszystkie lata, jakie upłynęły przed nimi, stanowią dla nich nabytek. (...) Cudza praca prowadzi nas do poznania najwznioślejszych prawd, wydobytych z ciemności na światło. Żadne stulecie nie jest nam zabronione, do każdego mamy wstęp wolny, a jeśli tylko zechcemy wydostać się z ciasnych granic ludzkiej miernoty, wielka przed nami rozpostrze się przestrzeń czasu, po której będziemy się swobodnie poruszać. Będziemy mogli i dyskutować z Sokratesem, i wątpić z Karneadesem, i żyć w spokoju z Epikurem i przezwyciężać naturę ludzką ze stoikami i wznosić się nad jej potrzeby z cynikami.

(...) Żaden spośród nich nie będzie cię zmuszał umierać, wszyscy natomiast umierać ciebie nauczą. Żaden z nich nie zużyje lat twego życia, każdy jeszcze użyczy ci swoich. Z żadnym z nich rozmowa nie jest niebezpieczna, z żadnym przyjaźń nie zagraża twej głowie, dla żadnego twój szacunek nie jest połączony z wielkimi kosztami. Otrzymasz od nich, co zechcesz. Oni ci nie przeszkodzą, żebyś czerpał z ich dóbr, ile tylko twa dusza zapragnie. Jak wielkie szczęście, jak piękna starość czeka każdego, kto się odda pod ich opiekę! W nich znajdzie sobie przyjaciół, z którymi będzie rozprawiać o rzeczach najdonioślejszych, jak i najbłahszych, u których codziennie będzie zasięgał porady w swych sprawach, od których usłyszy prawdę bez słów obraźliwych, pochwałę bez obłudnego pochlebstwa, a na ich podobieństwo będzie kształtować siebie.

Zwykliśmy mówić, że nie było nam dane wybrać sobie takich czy innych rodziców, ale że sam los nam ich przeznaczył. Tak, tylko że dobrzy mają przywilej rodzić się po raz drugi - według własnego upodobania. Najznakomitsze umysły tworzą rodziny: wybieraj, do której chcesz być przyjęty. Przez przybranie otrzymasz nie tylko imię, lecz nadto dziedzictwo, którego nie będziesz musiał strzec z nikczemnym skąpstwem i samolubstwem: tym bardziej wzrośnie, im je pomiędzy większą ilość potrzebujących rozdzielisz. Oni otworzą ci drogę do wieczności i dopomogą wspiąć się na miejsce, z którego nikt cię nie wyprze. To jest jedyny sposób przedłużenia twej śmiertelności, co więcej, przekształcenia jej - w nieśmiertelność. Zaszczytne urzędy, pomniki i wszystko, cokolwiek żądza czczej chwały ustanowiła przez dekrety albo przez dzieła sztuki postawiła na piedestale - szybko rozpadną się w gruzy. Nie masz wszak takiej rzeczy, której by nie zdruzgotała lub nie zachwiała w posadach potęga czasu. A jednak szkody nie jest w mocy wyrządzić niczemu, co uświęcone zostało mądrością. Tego nie zburzy żadne stulecie, żadne nie zwątli.