[KubaGrom]

Analiza stylometryczna dzieł Sapkowskiego:
Stylometria to ciekawy punkt przecięcia badań literackich, statystyki i analizy matematycznej. Badane utwory są analizowane wedle częstości występowania wyrazów, grup wyrazów i form gramatycznych. Po przemieleniu przez programy statystyczne wielu utworów wielu autorów zauważyć można ciekawe zależności - utwory tego samego autora wykazują największe podobieństwo wzajemne, dużo wyraźniejsze niż podobieństwa do innych utworów. Pisarze tworzący w tym samym okresie są do siebie bardziej podobni, niż tworzący 20-30 lat wcześniej i później (i nie ma to związku z gatunkiem literackim). Ujmując dzieła danego autora chronologicznie, zwykle daje się zauważyć stopniowe przesuwanie częstości używanych wyrazów, pozwalające wyznaczyć okresy twórczości. Na tej podstawie można nawet próbować szacować czas napisania utworu o nieznanej dacie powstania. Stylometrię wykorzystywano też do zbadania autentyczności utworów przypisywanych danemu pisarzowi, badań nad wkładem poszczególnych twórców w dziełach wydanych wspólnie czy analiz stopnia inspiracji.

Tutaj utwory Andrzeja Sapkowskiego przedstawione jako grupa punktów - utwory wykazujące największe wzajemne podobieństwa są położone bliżej i są powiązane grubszymi liniami. Widać tu wyraźnie podział na trzy fazy - grupę podobnych do siebie wczesnych opowiadań, grupę powieści wiedźmińskich i grupę innych, późnych powieści. Sezon Burz jest bardziej podobny do cyklu Husyckiego niż do właściwej sagi.
#sapkowski #literatura #matematyka #ciekawostki

[wytrzzeszcz]

@KubaGrom: dzięki

[catkarol]

@KubaGrom: Bardzo to ciekawe. Masz gdzieś to szerzej rozwinięte (tzn. nie samą stylometrię, ale zastosowanie stylometrii do twórczości Sapkowskiego)?

[KubaGrom]

@catkarol: Nie bardzo. To tylko wyimek wspomniany przy omówieniu analizy stylometrycznej 1500 polskich powieści. U Sapkowskiego bardzo ładnie widać to stopniowe przesunięcie czasowe w tę samą stronę w przestrzeni częstości i wyraźną różnicę między grupami utworów, u innych pisarzy jest to słabiej zauważalne, lub styl utworów jest szerzej rozstrzelany. Na przykład Gombrowicz mocno zmieniał sposób pisania utworów - Trans-Atlantyk wykazuje bardzo bliskie podobieństwo do Sienkiewicza, a "Opętani" bardziej do przedwojennych romansów:

[catkarol]

@KubaGrom: dzięki, przeczytam artykuł

[catkarol]

zapasowe magazynki" do "Pamiętał - kurtka, głębokie kieszenie, dwa magazynki" - i nagle spada nam częstość słów "który" i "miał"). Porównując "Sezon burz" z pierwszymi częściami łatwo zauważyć na przykład krótsze zdania i mniej rozbudowane wyrażenia. Klejenie ze sobą w dłuższe zdania większej ilości rzeczowników i czasowników wymaga większej ilości krótkich spójników, przysłówków i zaimków, o jakich zwykle się nie myśli podczas analizy stylu, a właśnie na nich skupia się stylometria.

@

[LizavietaNebulla]

@KubaGrom: stylometria, psycholingwistyka, kognitywistyka - baaardzo ciekawe dziedziny. Dzięki za wpis o stylometrii ( ͡° ͜ʖ ͡°)

[KubaGrom]

@LizavietaNebulla: Sam się wgłębiam od niedawna. Wynajdywanie niewidocznych w inny sposób podobieństw jest interesujące. Czytałem niedawno analizę, gdzie badając częstość używanych słów stwierdzono, że wczesne powieści Tokarczuk wykazywały największe podobieństwo do... Żeromskiego.