Bf-109G-2 z 4./JG 52 nad Kaukazem, lato 1942 roku. Dzisiaj ostatni przed przerwą wpis o Fall Blau.
Jak wspomniałem poprzednio, niemiecka ofensywa po prostu utknęła. Niemcy nie byli w stanie posunąć się dalej, tak przez braki w zaopatrzeniu, jak coraz silniejszy opór Armii Czerwonej.
Gröfaz zrozumiał to w październiku i nakazał wszczęcie ofensywy bombowej nie później niż 14 października, zaznaczając, że główne wysiłki Luftwaffe powinny zostać skierowane na Stalingrad. W efekcie IV. Fliegerkorps gen. von Richthofena otrzymał rozkaz uderzenia każdym sprawnym bombowcem na radzieckie rafinerie.
Zresztą, Luftwaffe i do tej pory miała przerażającą skuteczność. 1 lipca 1942 r. samoloty z I./KG 76, 1./KG 100 i Stukasy z StG 77 zatopiły sowiecki lider ''Taszkient'' i trzy transportowce wojska. Dwa dni później na dno poszedł niszczyciel ''Bditielnyj'', a krążownik ''Komintern'' i sporo niszczycieli zostało uszkodzonych.
Jednak to, co mogłoby się udać jeszcze dwa miesiące wcześniej, teraz stawało pod znakiem zapytania. IV. Fliegerkorps miał w swoim składzie cztery pułki bombowe (KG 27 ''Boelcke'', KG 51 ''Edelweiß''. KG 55 ''Greif'' i KG 76) oraz elementy dwóch dalszych (KG 26 ''Löwen'' i KG 100), wsparte przez pułki Stukasów - StG 2 i StG 77. W teorii było to 480 bombowców, jednak dotychczasowe walki znacznie uszczupliły niemieckie stany. Von Richthofen posiadał 232 bombowce, z czego 129 sprawnych i zdolnych do lotu. Co gorsza, siły te musiały się rozdzielać między Stalingradem, a Kaukazem - i mimo, że odnosiły wielkie sukcesy (jedna grupa z KG 76 w nalocie pod Stalingradem całkowicie zniszczyła dwie sowieckie dywizje), to osłabiało to znacznie ofensywę bombową.
Niemieckie naloty przynosiły efekty - ataki na Grozny spowodowały wyłączenie rafinerii z użytku i jej poważne uszkodzenie. Atakowano również Astrachań i żeglugę na Morzu Kaspijskim - 26 października Hansgeorg Bätcher z KG 100 zatopił w swojej 400. misji sowiecki statek (w ciągu kilku następnych dni zatopiono i uszkodzono ponad 20 statków). Atakowano także szlaki komunikacyjne, a nawet odległy Saratow. W jednym z nalotów na Tuapse ciężko ranny został dowódca Frontu Północnokaukaskiego, adm. Iwan Isakow oraz Łazar Kaganowicz, członek Politbiura KC WKP(b), jeden z najbliższych współpracowników Stalina. Jednak głównym źródłem sowieckiej ropy było położone daleko na południe Baku, gdzie wydobywano 90 % tego surowca. Niemieckie bombowce były w stanie tam dolecieć z lotnisk nad rzeką Terek, ale tylko w linii prostej i bez eskorty myśliwców, co narażało je na straty. Sytuację pogorszył atak sowieckich spadochroniarzy na lotnisko w Majkopie, którzy w październiku 1942 r. za cenę własnego unicestwienia zdołali zniszczyć 22 z 54 niemieckich samolotów.
W połowie listopada, wobec osłabienia stanów jednostek, a także przez rozpoczynającą się pod Stalingradem sowiecką operacją ''Uran'' działania ofensywne wstrzymano.
Operacja Fall Blau całkowicie stanęła - a wraz z nią zakończyła się era Blitzkriegu...
@astrogator: ludzie zaczęli im się kończyć już w 1943 r. Wyzwolenie Ukrainy poprawiło znacząco sytuację, ale i tak dociągnęli wojnę praktycznie bez rezerw. Wystarczy spojrzeć, jakie roczniki powoływano oraz ile kobiet i więźniów GUŁAG-u wcielono do RKKA.
@astrogator: to jest jeden z wielu mitów II WŚ. Sowieci nie byli studnią bez dna. W 1944 roku było tak źle, że do RKKA wcielono ponad milion więźniów GUŁagu i zezwolono na służbę obywatelom azjatyckich SRR. A i to było mało i trzeba było wcielać kogo się dało - od dziadków z rocznika 1890 i dzieci z rocznika 1927, poprzez "sojuszników" ZSRR (Finlandia, Polska, Rumunia, Węgry, Jugosławia i Bułgaria w sumie
Bf-109G-2 z 4./JG 52 nad Kaukazem, lato 1942 roku. Dzisiaj ostatni przed przerwą wpis o Fall Blau.
Jak wspomniałem poprzednio, niemiecka ofensywa po prostu utknęła. Niemcy nie byli w stanie posunąć się dalej, tak przez braki w zaopatrzeniu, jak coraz silniejszy opór Armii Czerwonej.
Gröfaz zrozumiał to w październiku i nakazał wszczęcie ofensywy bombowej nie później niż 14 października, zaznaczając, że główne wysiłki Luftwaffe powinny zostać skierowane na Stalingrad. W efekcie IV. Fliegerkorps gen. von Richthofena otrzymał rozkaz uderzenia każdym sprawnym bombowcem na radzieckie rafinerie.
Zresztą, Luftwaffe i do tej pory miała przerażającą skuteczność. 1 lipca 1942 r. samoloty z I./KG 76, 1./KG 100 i Stukasy z StG 77 zatopiły sowiecki lider ''Taszkient'' i trzy transportowce wojska. Dwa dni później na dno poszedł niszczyciel ''Bditielnyj'', a krążownik ''Komintern'' i sporo niszczycieli zostało uszkodzonych.
Jednak to, co mogłoby się udać jeszcze dwa miesiące wcześniej, teraz stawało pod znakiem zapytania. IV. Fliegerkorps miał w swoim składzie cztery pułki bombowe (KG 27 ''Boelcke'', KG 51 ''Edelweiß''. KG 55 ''Greif'' i KG 76) oraz elementy dwóch dalszych (KG 26 ''Löwen'' i KG 100), wsparte przez pułki Stukasów - StG 2 i StG 77. W teorii było to 480 bombowców, jednak dotychczasowe walki znacznie uszczupliły niemieckie stany. Von Richthofen posiadał 232 bombowce, z czego 129 sprawnych i zdolnych do lotu. Co gorsza, siły te musiały się rozdzielać między Stalingradem, a Kaukazem - i mimo, że odnosiły wielkie sukcesy (jedna grupa z KG 76 w nalocie pod Stalingradem całkowicie zniszczyła dwie sowieckie dywizje), to osłabiało to znacznie ofensywę bombową.
Niemieckie naloty przynosiły efekty - ataki na Grozny spowodowały wyłączenie rafinerii z użytku i jej poważne uszkodzenie. Atakowano również Astrachań i żeglugę na Morzu Kaspijskim - 26 października Hansgeorg Bätcher z KG 100 zatopił w swojej 400. misji sowiecki statek (w ciągu kilku następnych dni zatopiono i uszkodzono ponad 20 statków). Atakowano także szlaki komunikacyjne, a nawet odległy Saratow. W jednym z nalotów na Tuapse ciężko ranny został dowódca Frontu Północnokaukaskiego, adm. Iwan Isakow oraz Łazar Kaganowicz, członek Politbiura KC WKP(b), jeden z najbliższych współpracowników Stalina. Jednak głównym źródłem sowieckiej ropy było położone daleko na południe Baku, gdzie wydobywano 90 % tego surowca. Niemieckie bombowce były w stanie tam dolecieć z lotnisk nad rzeką Terek, ale tylko w linii prostej i bez eskorty myśliwców, co narażało je na straty. Sytuację pogorszył atak sowieckich spadochroniarzy na lotnisko w Majkopie, którzy w październiku 1942 r. za cenę własnego unicestwienia zdołali zniszczyć 22 z 54 niemieckich samolotów.
W połowie listopada, wobec osłabienia stanów jednostek, a także przez rozpoczynającą się pod Stalingradem sowiecką operacją ''Uran'' działania ofensywne wstrzymano.
Operacja Fall Blau całkowicie stanęła - a wraz z nią zakończyła się era Blitzkriegu...
Autor postu: II wojna światowa w kolorze
#iiwojnaswiatowa #gruparatowaniapoziomu #qualitycontent #historiajednejfotografii #zdjeciazwojny
źródło: comment_1ak8tG6GWe7xSRLIHcL3Yl5RmyGzuz6t.jpg
PobierzKomentarz usunięty przez autora