Wpis z mikrobloga

Bruno Winawer zmarł 74 lata temu 11 kwietnia 1944 r. Był fizykiem, pisarzem a wreszcie znanym, także radiowym, popularyzatorem osiągnięć nauki i techniki. Nie tylko miał doktorat z fizyki z Heidelberga, ale także był asystentem laureata nagrody Nobla, Pitera Zeemana. Opublikował kilka prac naukowych w czasopismach fachowych za granicą. Po 1920 r. poświęcił się literaturze. Był wziętym felietonistą, a uznanie zdobył komediami w stylu Bernarda Shawa „Rokowania pokojowe” (1917), „Roztwór prof. Pytla” (1919), „Promienie FF” (1921), „R.H. Inżynier” (1923), „Obrona Keysowej” (1935), oraz powieściami – „Doktor Przybram” (1924) czy „Dług honorowy” (1929). Także w twórczości literackiej często powracał do spraw związanych z nauką, czyniąc swymi bohaterami uczonych i wynalazców. Po wybuchu II wojny światowej uciekł do Lwowa, skąd jednak powrócił do Warszawy. Ze względu na pochodzenie w 1941-1942 przebywał w getcie warszawskim. Potem ukrywał się po aryjskiej stronie. Zmarł na gruźlicę. Antykwariat prezentuje liczne książki Winawera w przedwojennych wydaniach, dostępne na stronie opis odnośnikawww.atticus.pl.
opis odnośnikahttps://www.atticus.pl/?pag=poz&id=89392
opis odnośnikahttps://www.atticus.pl/?pag=poz&id=64903
opis odnośnikahttps://www.atticus.pl/?pag=poz&id=72536
opis odnośnikahttps://www.atticus.pl/?pag=poz&id=92073
opis odnośnikahttps://www.atticus.pl/?pag=poz&id=25963
opis odnośnikahttps://www.atticus.pl/?pag=poz&id=98605
opis odnośnikahttps://www.atticus.pl/?katalog=p45p
opis odnośnikahttps://www.atticus.pl/?katalog=litp