Wpis z mikrobloga

A co najlepsze problem przepływu dwuwymiarowego udało się rozwiązać i stwierdzić unikalność rozwiązań, więc nadzieje na to samo w trójwymiarze były duże. A w trójwymiarze klops. Ciekawy artykuł. Choć nie wiem jak się odnieść do tego sformułowania:
"Solutions to the Navier-Stokes equations correspond to real physical events, and physical events happen in just one way."
Skąd ta pewność, że zjawiska w rzeczywistości zawsze będą się działy w jeden sposób? Pozdrawiam!
@kadetPirx:

Tak naprawde to znalezienie dowodu tych równań dla tego jak to nazwali idealnie gładkiego pola wektorowego to chyba problem raczej czysto matematyczny a nie fizyczny. Fizycznie plyny sa zbiorem czastek. Nie wspominam juz o tym ze z mechaniki kwantowej w zasadzie wprost wynika, ze dla danych warunków początkowych nie bedzie jednego jedynego rozwiazania ze wzgledu na czysto losowe efekty kwantowe wlasnie.

@Clermont:
Dobrze gadam?
@TomAss83: W mechanice kwantowej rozwiązaniem jest funkcja falowa, która matematycznie jest jednoznaczna, ale sama nie ma jeszcze sensu fizycznego. Sens fizyczny ma kwadrat jej modułu i różne obserwable, np. energia czy położenie, i tutaj ta jednoznaczna matematycznie funkcja daje niejednoznaczne fizycznie wyniki. W przypadku równań Naviera–Stokesa, jeśli dobrze rozumiem to, co zrobili Buchmaster i Vicol, niejednoznaczność jest już matematyczna.
@Clermont
Ale czy nie moze okazac sie ze ta niejednoznacznosc ma mniejszy wplyw na wynik niz sama probabilistyczna natura zjawisk kwantowych? Ogolniej - czy ten ewentualny dowod na nieprawdziwosc tych rownan moze miec jakis realny wplyw na wykorzystanie tych rownan do zastosowan w jakich sa wykorzystywane? Chyba nie?
@TomAss83: Szczerze mówiąc, nie wiem. Na dotychczasowe zastosowania nie miało wpływu, ale przypuszczam, że na jakieś może mieć wpływ. Nie znam się na mechanice płynów wystarczająco, żeby prognozować.