[asdmjs]

W czasie drugiej wojny światowej Kalifornia dostawała najwięcej zamówień rządowych dla przemysłu obronnego ze wszystkich stanów. Przekładało się to na miejsca pracy i przyciągało wielu robotników. W latach 1939-1943 odsetek zatrudnienia wzrósł tam o 75%. Tylko w roku 1941 w każdym miesiącu napływało do Los Angeles 13 tysięcy nowych pracowników przemysłu. W 1943 roku robotników w hrabstwie LA, zatrudnionych w przemyśle obronnym, było już 400 tysięcy i należeli oni do najlepiej zarabiających w kraju: 141,2% średniego wynagrodzenia. Dynamika ta przełożyła się na ogromne zapotrzebowania mieszkaniowe. Producenci uzbrojenia nawiązali współpracę z władzami federalnymi i prywatnymi inwestorami w celu zastosowania produkcji masowej, której sami używali, do budowy całych osiedli. W 1941 roku federalne dofinansowanie (Lanham Act) na rzecz budownictwa dla robotników wyniosło 1 miliard 300 milionów dolarów. Blisko fabryk zaczęły powstawać nowe osiedla, jak chociażby Westside Village w Santa Monica. Spowodowało to decentralizację powojennego Los Angeles. W 1950 roku w Long Beach rozpoczęto budowę osiedla, które wtedy było największym przedsięwzięciem budowlanym w Ameryce. Zaplanowano 17500 domów, każdy o powierzchni 100 metrów kwadratowych, na obszarze 1415 hektarów. Domu budowano za pomocą pełnowymiarowej linii przemysłowej w ilości 100 sztuk dziennie. Hrabstwo LA jest dziś największym, jeśli przyjąć liczbę ludności, w całych Stanach Zjednoczonych. Samo Los Angeles, w którym w późniejszych latach pogłębiał się proces przenoszenia się zamożniejszej części społeczeństwa na przedmieścia zlokalizowane coraz dalej od centrum, jest jednym z przykładów miasta rozproszonego w USA. #usa #ciekawostki #gruparatowaniapoziomu

[orkako]

@asdmjs: Spoko tekst.