//"Zadziwiające, ale każdy człowiek jeszcze w macicy posiada ogon. Jest to prezent po naszych małpich przodkach, a ewolucja doprowadziła do tego, że narząd ten zanika we wczesnym rozwoju embrionalnym. Gdyby tak się nie działo prawdopodobnie nie bylibyśmy w stanie chodzić w wyprostowanej pozycji. Przez pierwsze 4 tygodnie rozwoju płodu komórki budują ogonek, który stanowi jedną szóstą długości całego organizmu. Ogonek zaczyna zanikać dzięki działaniu białych krwinek i ostatecznie staje się kością ogonową.”//
Któż z nas nie czytał w literaturze podręcznikowej lub nie słyszał w internetowych dyskusjach o tym jak istotną dziedziną badań dla neodarwinizmu jest embriologia. Rzekome podobieństwo pomiędzy embrionami poszczególnych gromad kręgowców miało świadczyć o ich wspólnym ewolucyjnym pochodzeniu. Zgadzam się że takie podobieństwo mogłoby być argumentem za wspólnym pokrewieństwem. Ręka do góry kto nie słyszał że embrion ludzki w pewnym stadium posiada bruzdę podobną do “skrzeli”, czy ogona.
Wydawałoby się że z twierdzącą odpowiedzią na to pytanie zgodzić musi się każdy. Otóż wcale nie każdy. Dwóch uczonych sceptycznych wobec neodarwinizmu , P. Nelson i J. Wells , wskazuje że taki obraz jest najzwyklejszym uproszczeniem. Embriony nie są wcale podobne we wczesnych stadiach. Początkowy rozwój embrionalny można podzielić na trzy etapy:
1. Podział jaja na komórki. Każda grupa kręgowców ma własny wzorzec podziału, znacznie różniący się od innych. Na etapie dzielenia się ustala się podstawowy kierunek ciała (od przodu do tyłu).
2. Faza gastruli – podczas której konstruuje się podstawowy plan budowy ciała. W czasie gastrulacji komórki zaczynają różnicować się w odpowiedniego rodzaju tkanki. Odbywa się to na różne sposoby u różnych gatunków zwierząt. 3. Etap farynguli – w przeciwieństwie do dwóch pierwszych etapów faza farynguli #!$%@? się podobieństwem embrionów ryb, gadów, ssaków, ptaków , wszystkie one wyglądają jak malutkie rybki. Nie da się nie zauważyć że dojście do tego etapu odbywa się poprzez rozmaite, odmienne ścieżki. Wszystkie embriony mają maleńkie bruzdy w okolicy gardła, przypominające skrzela. Jednak tylko u ryb zamieniają się one w prawdziwe skrzela , natomiast u pozostałych grup kręgowców tworzą się z nich gruczoł tarczowe oraz ucho wewnętrzne. Na pierwszym zdjęciu widać, jak naprawdę wygląda rozwój embrionalny u poszczególnych grup zwierząt. Widać wyraźnie, że przebiega on różnymi ścieżkami, a poszczególne narządy rozwijają się z różnych prekursorów, co przeczy ewolucji od wspólnego przodka, ponieważ wbrew twierdzeniom Ernsta Haeckela, i późniejszym neodarwinowskim bajkopisarzom (oględnie mówiąc), który fałszował swoje rysunki, ontogeneza nie powtarza filogenezy. A więc podczas ontogenezy (rozwoju embrionalnego) ludzki zarodek nie przechodzi przez etapy odzwierciedlające jego ewolucję. To znaczy przez stadium ryby czy małpy z ogonem. Innymi słowy obserwacje, które miały popierać teorię Darwina mają zupełnie odwrotną wymowę. Prawdziwe dane popierają teorię inteligentnego projektu, ponieważ pokazują, że nie było jakiegoś wspólnego pochodzenia (filogenezy), tylko osobne powoływanie do istnienia wielkich grup organizmów żywych. Obserwacje te popierają tezę, że człowiek (gatunek H. sapiens) stanowi odrębną jednostkę systematyczną, nie powiązaną ewolucyjnie ze współczesnymi wielkimi małpami człekokształtnymi, ani z żadnymi innymi.
Co ma do powiedzenia neodarwinizm o różnorodności wzorców w pierwszych stadiach rozwoju? Ewolucjonista Eric Davidson określił ją jako “niepokojącą intelektualnie”. Zagadką jest jak różne metody rozwoju mają pochodzić od jednego przodka. Oczywiście dla ewolucjonistów pochodzić od niego po prostu muszą.
NAPISALIŚCIE:
//”[…] Ale natura płata figle… W 2001 roku w Indiach urodził się chłopiec z 20 cm bezwładnym ogonem. Dzięki temu chłopczyk stał się sławny, a niektórzy mieszkańcy Indii uważali go za boskiego posłańca lub za samego boga."//
Anomalie uznane za atawistyczne ogony u ludzi miały przeróżne przyczyny, Były efektem rozczepu kręgosłupa, guzów tłuszczowych, nowotworów, przepuklin i tak dalej. Dwóch naukowców dokonało przeglądu 32 prac opisów rzekomych ogonów, które zostały opublikowane w latach 1859-1982. Wnioski o istnieniu ogonów u ludzi opierają się głowinie na wynikach badań patomorfologów, a nie embriologów, a więc są to efekty interpretacji, a nie wyniki gruntownej analizy naukowej przeprowadzonej przez fachowców. Przeważnie to, co się obserwuje, to miękka narośl przypominająca ogon zlokalizowana w okolicach kości ogonowych. Kości ogonowe z dodatkowymi kręgami w środku to rzadkość .
Z nowych badań wynika, że dodatkowe kręgi w kości ogonowej nie muszą być jakimś atawizmem, a co najwyżej wadą rozwojową. W stadium embrionalnym kość ogonowa zostaje zauważana w 4 miesiącu ciąży. Z czasamem składa się z od 10 do 12 kręgów ogonowych. Część ulega wchłonięciu przez tkanki miękkie (absorbcja). Reszta „nadmiarowych” kręgów ulega ‚recyklingowi’ przy udziale fagocytozy. W około 8 miesiącu ciąży płody z reguły posiadają taką samą liczbę kręgów ogonowych, co ludzie dorośli. A więc powstawanie „ludzkiego ogona”, czyli dodatkowych kręgów w kości ogonowej, można uznać za wadę rozwojową ludzkiego zarodka, zamiast twierdzić, że to atawizm, który jest wynikiem regresu do stanu, jaki był obecny u ewolucyjnych przodków. Innymi słowy wada rozwojowa jest wynikiem tego, że dodatkowe kręgi, które spełniają ważne funkcje jedynie w życiu płodowym człowieka, ponieważ tworząc ogonopodobny narząd u embriona umożliwiają dostarczenie impulsów nerwowych i natlenionej krwi do różnych obszarów szybko rozwijającego się ciała noworodka nie zanikają w określonym czasie życia płodowego.
Żeby wbić ostatniego gwoździa do trumny, w której należy złożyć bajeczkę o ludzkim atawizmie w postaci ogona przytoczę, przykład hindusa Chandre Orama z Indii http://en.wikipedia.org/wiki/Chandre_Oram , który stał się w Indiach przedmiotem kultu religijnego ze względu na anomalię przypominającą ogon. W tym przypadku „ogon” nie wyrasta z końca kości ogonowej, tylko z odcinka lędźwiowego, co lekarze starają się tłumaczyć rozczepem kręgosłupa. A więc jak widzimy ta rzadka anomalia dotyczy różnych części kręgosłupa, a przecież atawistyczny ogon powinien być przedłużeniem ludzkiej kości ogonowej! Widział ktoś kiedyś prawdziwy ogon wyrastający z odcinka lędźwiowego? ( ͡°͜ʖ͡°)
NAPISALIŚCIE:
https://www.wykop.pl/link/3828783/7-zdumiewajacych-zjawisk-i-czesci-ludzkiego-ciala-ktore-namieszaja-w/
//"Zadziwiające, ale każdy człowiek jeszcze w macicy posiada ogon. Jest to prezent po naszych małpich przodkach, a ewolucja doprowadziła do tego, że narząd ten zanika we wczesnym rozwoju embrionalnym. Gdyby tak się nie działo prawdopodobnie nie bylibyśmy w stanie chodzić w wyprostowanej pozycji. Przez pierwsze 4 tygodnie rozwoju płodu komórki budują ogonek, który stanowi jedną szóstą długości całego organizmu. Ogonek zaczyna zanikać dzięki działaniu białych krwinek i ostatecznie staje się kością ogonową.”//
ODPOWIEDŹ ZGODNA Z FAKTAMI NAUKOWYMI:
https://bioslawek.wordpress.com/2013/09/21/jedna-z-najwiekszych-mistyfikacji-w-nauce/
Któż z nas nie czytał w literaturze podręcznikowej lub nie słyszał w internetowych dyskusjach o tym jak istotną dziedziną badań dla neodarwinizmu jest embriologia. Rzekome podobieństwo pomiędzy embrionami poszczególnych gromad kręgowców miało świadczyć o ich wspólnym ewolucyjnym pochodzeniu. Zgadzam się że takie podobieństwo mogłoby być argumentem za wspólnym pokrewieństwem.
Ręka do góry kto nie słyszał że embrion ludzki w pewnym stadium posiada bruzdę podobną do “skrzeli”, czy ogona.
Wydawałoby się że z twierdzącą odpowiedzią na to pytanie zgodzić musi się każdy. Otóż wcale nie każdy.
Dwóch uczonych sceptycznych wobec neodarwinizmu , P. Nelson i J. Wells , wskazuje że taki obraz jest najzwyklejszym uproszczeniem. Embriony nie są wcale podobne we wczesnych stadiach. Początkowy rozwój embrionalny można podzielić na trzy etapy:
https://bioslawek.files.wordpress.com/2013/09/qqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqq.jpg?w=918&h=1080
1. Podział jaja na komórki. Każda grupa kręgowców ma własny wzorzec podziału, znacznie różniący się od innych. Na etapie dzielenia się ustala się podstawowy kierunek ciała (od przodu do tyłu).
2. Faza gastruli – podczas której konstruuje się podstawowy plan budowy ciała. W czasie gastrulacji komórki zaczynają różnicować się w odpowiedniego rodzaju tkanki. Odbywa się to na różne sposoby u różnych gatunków zwierząt.
3. Etap farynguli – w przeciwieństwie do dwóch pierwszych etapów faza farynguli #!$%@? się podobieństwem embrionów ryb, gadów, ssaków, ptaków , wszystkie one wyglądają jak malutkie rybki. Nie da się nie zauważyć że dojście do tego etapu odbywa się poprzez rozmaite, odmienne ścieżki.
Wszystkie embriony mają maleńkie bruzdy w okolicy gardła, przypominające skrzela. Jednak tylko u ryb zamieniają się one w prawdziwe skrzela , natomiast u pozostałych grup kręgowców tworzą się z nich gruczoł tarczowe oraz ucho wewnętrzne.
Na pierwszym zdjęciu widać, jak naprawdę wygląda rozwój embrionalny u poszczególnych grup zwierząt. Widać wyraźnie, że przebiega on różnymi ścieżkami, a poszczególne narządy rozwijają się z różnych prekursorów, co przeczy ewolucji od wspólnego przodka, ponieważ wbrew twierdzeniom Ernsta Haeckela, i późniejszym neodarwinowskim bajkopisarzom (oględnie mówiąc), który fałszował swoje rysunki, ontogeneza nie powtarza filogenezy. A więc podczas ontogenezy (rozwoju embrionalnego) ludzki zarodek nie przechodzi przez etapy odzwierciedlające jego ewolucję. To znaczy przez stadium ryby czy małpy z ogonem. Innymi słowy obserwacje, które miały popierać teorię Darwina mają zupełnie odwrotną wymowę. Prawdziwe dane popierają teorię inteligentnego projektu, ponieważ pokazują, że nie było jakiegoś wspólnego pochodzenia (filogenezy), tylko osobne powoływanie do istnienia wielkich grup organizmów żywych. Obserwacje te popierają tezę, że człowiek (gatunek H. sapiens) stanowi odrębną jednostkę systematyczną, nie powiązaną ewolucyjnie ze współczesnymi wielkimi małpami człekokształtnymi, ani z żadnymi innymi.
Co ma do powiedzenia neodarwinizm o różnorodności wzorców w pierwszych stadiach rozwoju? Ewolucjonista Eric Davidson określił ją jako “niepokojącą intelektualnie”. Zagadką jest jak różne metody rozwoju mają pochodzić od jednego przodka. Oczywiście dla ewolucjonistów pochodzić od niego po prostu muszą.
NAPISALIŚCIE:
//”[…] Ale natura płata figle… W 2001 roku w Indiach urodził się chłopiec z 20 cm bezwładnym ogonem. Dzięki temu chłopczyk stał się sławny, a niektórzy mieszkańcy Indii uważali go za boskiego posłańca lub za samego boga."//
ODPOWIEDŹ ZGODNA Z FAKTAMI NAUKOWYMI:
https://bioslawek.wordpress.com/2012/10/21/czy-ludzie-naprawde-rodza-sie-z-atawizmami-w-postaci-prawdziwych-ogonow/
Trafiłem na ciekawy artykuł naukowy, którego fragment pokrótce go streszczę:
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3170723/
Anomalie uznane za atawistyczne ogony u ludzi miały przeróżne przyczyny, Były efektem rozczepu kręgosłupa, guzów tłuszczowych, nowotworów, przepuklin i tak dalej. Dwóch naukowców dokonało przeglądu 32 prac opisów rzekomych ogonów, które zostały opublikowane w latach 1859-1982. Wnioski o istnieniu ogonów u ludzi opierają się głowinie na wynikach badań patomorfologów, a nie embriologów, a więc są to efekty interpretacji, a nie wyniki gruntownej analizy naukowej przeprowadzonej przez fachowców. Przeważnie to, co się obserwuje, to miękka narośl przypominająca ogon zlokalizowana w okolicach kości ogonowych. Kości ogonowe z dodatkowymi kręgami w środku to rzadkość .
https://bioslawek.files.wordpress.com/2012/10/zrzut-ekranu-z-2017-07-14-163029.png?w=768
Z nowych badań wynika, że dodatkowe kręgi w kości ogonowej nie muszą być jakimś atawizmem, a co najwyżej wadą rozwojową. W stadium embrionalnym kość ogonowa zostaje zauważana w 4 miesiącu ciąży. Z czasamem składa się z od 10 do 12 kręgów ogonowych. Część ulega wchłonięciu przez tkanki miękkie (absorbcja). Reszta „nadmiarowych” kręgów ulega ‚recyklingowi’ przy udziale fagocytozy. W około 8 miesiącu ciąży płody z reguły posiadają taką samą liczbę kręgów ogonowych, co ludzie dorośli. A więc powstawanie „ludzkiego ogona”, czyli dodatkowych kręgów w kości ogonowej, można uznać za wadę rozwojową ludzkiego zarodka, zamiast twierdzić, że to atawizm, który jest wynikiem regresu do stanu, jaki był obecny u ewolucyjnych przodków. Innymi słowy wada rozwojowa jest wynikiem tego, że dodatkowe kręgi, które spełniają ważne funkcje jedynie w życiu płodowym człowieka, ponieważ tworząc ogonopodobny narząd u embriona umożliwiają dostarczenie impulsów nerwowych i natlenionej krwi do różnych obszarów szybko rozwijającego się ciała noworodka nie zanikają w określonym czasie życia płodowego.
https://scontent-frt3-2.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/10523165_757174534377238_4214445979966058809_n.jpg?oh=d4fac88e759ab1a1affa8d57e2f4c91f&oe=59F99267
Żeby wbić ostatniego gwoździa do trumny, w której należy złożyć bajeczkę o ludzkim atawizmie w postaci ogona przytoczę, przykład hindusa Chandre Orama z Indii http://en.wikipedia.org/wiki/Chandre_Oram , który stał się w Indiach przedmiotem kultu religijnego ze względu na anomalię przypominającą ogon. W tym przypadku „ogon” nie wyrasta z końca kości ogonowej, tylko z odcinka lędźwiowego, co lekarze starają się tłumaczyć rozczepem kręgosłupa. A więc jak widzimy ta rzadka anomalia dotyczy różnych części kręgosłupa, a przecież atawistyczny ogon powinien być przedłużeniem ludzkiej kości ogonowej! Widział ktoś kiedyś prawdziwy ogon wyrastający z odcinka lędźwiowego? ( ͡° ͜ʖ ͡°)
https://bioslawek.files.wordpress.com/2012/10/zrzut-ekranu-z-2017-07-14-163456.png
#nauka #biologia #anatomia #patologie #atawizmy #ogony #ciekawostki