Wpis z mikrobloga

Michel Foucault – rozdział polski. Niewiele osób wie, że ślad naszego kraju odciska się w biografii jednego z najsłynniejszych dwudziestowiecznych filozofów bardzo mocno. Również niewielu zachodnich intelektualistów było tak mocno autentycznymi przyjaciółmi naszego kraju jak Francuz.

Foucault przybywa do Polski w 1958 r. Młodego filozofa deleguje ambasada Francji, by w powojennej Polsce już po odwilży '56 móc na nowo odbudowywać związki kulturalne między naszymi krajami. Autor Nadzorować i karać zostaje dyrektorem instytutu frankofońskiego przy UW. Jest to dzieło trwałe – Foucault był pierwszym szefem Ośrodka Kultury Francuskiej i Studiów Frankofońskich istniejącego do dziś. To właśnie w Warszawie powstaje jedna z najsłynniejszych książek Foucaulta, czyli Historia szaleństwa w dobie klasycyzmu #. Swoje wykłady o literaturze francuskiej Francuz wygłasza także w Gdańsku i Krakowie. Polskę musi opuścić nagle rok później. Sprawa jest dość tajemnicza, prawdopodobnie pada on ofiarą prowokacji SB na tle obyczajowym z powodu swoich kontaktów z osobami znającymi prawdziwą historię zbrodni katyńskiej.

Drugi raz jego losy splotły się z naszym krajem już w 1981 r. Foucault aktywnie działa na rzecz "S". Koordynuje prace jej paryskiego komitetu, a także propaguje postawę intelektualisty etycznie zaangażowanego w pomoc Polsce, dyskutując z innymi luminarzami francuskiej nauki, takimi jak Pierre Bourdieu. Z tekstu: W ramach kampanii „Lekarzy świata" nazwanej Varsovivre, zaczęto organizować konwoje z pomocą humanitarną, a Francuzi nosili odznaki z biało-czerwonym logo „Solidarności". Jak pisze w swojej biografii David Macey, Foucault nosił swoją przez wiele miesięcy... Na koniec jeszcze jeden cytat, dobrze oddający ducha działalności Foucaulta na rzecz Polski w tamtym czasie:

Sytuacja w Polsce wymaga od francuskich intelektualistów radykalnego wyboru: swoją politykę mogą wręcz definiować w odniesieniu do Polski. Jak mówi tytuł tego wywiadu — „neutralność nie jest możliwa"; stosunek do stanu wojennego ma być papierkiem lakmusowym przekonań politycznych w szerokim sensie. Sprawa polska staje się sprawą francuskiej tożsamości: można by rzec, powiedz mi, co myślisz o Polsce, a powiem ci, kim jesteś (bo przecież jak można godzić się na coś, co jest, jak powiedział Foucault, absolument intolérable). Porzucenie Polski to porzucenie Francji, a zgoda na wyrzeczenie się wolności w Polsce to zgoda na prymat polityki nad etyką i zwykłą przyzwoitością.


#filozofia, chociaż bardziej mimo wszystko #historia
  • 13
@shadowboxer: Na czym polega fenomen Foucaulta? W nieśmiertelnym słowniku kawiarnianego intelektualisty również doceniono jego personę:

Foucault – nieśmiertelny bohater każdego wanna-be intelektualisty. Bez niego filozofia europejska byłaby ścierniskiem, a nauki społeczne pogrążone w marazmie. Jako nieśmiertelny bohater, oczywiście prawie nigdy nie jest czytany. Z pobieżnego kartkowania zostają słowa: dyskurs, wiedza-władza, biopolityka.


Ja jestem z jego pracą kompletnie niezaznajomiony. Czym powinien mnie przyciągnąć?
@CrtZ: Fakt, Foucault był wielokrotnie przeżuwany z kawą i ciastem, ale jest co czytać i gdy już sobie zacząłem na dobre hejtować postmodernę, Michel był jedyny, który ocalał z mojego prywatnego pogromu.

Redukowanie Foucaulta do dyskursów jest niesprawiedliwe. Jego książki to znakomicie napisane i wyłożone z zębem dziejowe ujęcia relacji, jakie łączą podmiot z władzą oraz jak powstawały instytucje zniewolenia ducha. Nadzorować i karać to po prostu świetna opowieść o tym,
@urs6: Nie czytałem tej książki, to nie wiem :( Zacząłem od Nadzorować i karać, była bardzo przystępna i od tej pory przybijano mi piątki w każdej warszawskiej kawiarni, Historia seksualności to już lvl Cocomo. Ale nie chcę spoilować i zachęcam do lektury.