Pociągi Oinasza 26: EP02 W związku z utratą większości przedwojennych lokomotyw elektrycznych PKP zdecydowały się na budowę własnych. Na początku lat 50. zakłady Pafawag zaprojektowały lokomotywę 1E. Osprzęt elektryczny zaczerpnięto z rozwiązań angielskich w EP01, a resztę osprzętu unowocześniono. Prędkość maksymalna wyniosła 110 km/h. Z początku PKP oznaczyło ją jako E110, potem E02, a w 1959 - EP02. Z początku lokomotywy otrzymały zadanie podobne do EP01 - pracowały w warszawskim tunelu średnicowym. Natomiast po pojawieniu się w Polsce większej liczby lokomotyw elektrycznych przeniesiono je w roku 1964 do obsługi świeżo zelektryfikowanej linii Warszawa - Łódź. Należy jednak zauważyć, że EP02 nie była zbyt udaną lokomotywą, problemem był zwłaszcza niespokojny bieg przy wyższych prędkościach. Dlatego pod koniec eksploatacji, w roku 1971 ograniczono prędkość do 70 km/h, a już dwa lata później z czynnej służby zszedł ostatni egzemplarz EP02. Przekazano je do stacjonarnego ogrzewania składów. Co ciekawe, w tej roli pracowały aż do lat 90. Wybudowano w latach 1953-57 osiem egzemplarzy, z których przetrwały trzy. Ta EP02-08 stoi na terenie lokomotywowni Kraków Prokocim. #pociagioinasza #pociagiboners #pociagi #ep02
@WebSpider: Skład można ogrzewać na wiele sposobów: Z kolumienek parowych (zasilanych z kotłowni) Z torowych punktów elektrycznych (zasilanych z sieci trakcyjnej lub rozdzielni) Z pojazdu trakcyjnego (parowóz, spalinowóz lub elektrowóz) Z wagonu ogrzewczego Pierwszego i ostatniego już się raczej nie używa. Skład najczęściej podłącza się do pojazdu trakcyjnego. W przypadku parowozu wagony ogrzewa się gorącą parą, w przypadku spalinowozu i elektrowozu poprzez elektryczne układy ogrzewania zasilane z prądnicy.
![[VIDEO] Szczekał, wrzeszczał i latał po ulicach](https://wykop.pl/cdn/c3397993/ca95a48b67816f68300d686b51b45d06018944b35c78738b379ee3617ae38b2c,q70.png)
W związku z utratą większości przedwojennych lokomotyw elektrycznych PKP zdecydowały się na budowę własnych. Na początku lat 50. zakłady Pafawag zaprojektowały lokomotywę 1E. Osprzęt elektryczny zaczerpnięto z rozwiązań angielskich w EP01, a resztę osprzętu unowocześniono. Prędkość maksymalna wyniosła 110 km/h. Z początku PKP oznaczyło ją jako E110, potem E02, a w 1959 - EP02. Z początku lokomotywy otrzymały zadanie podobne do EP01 - pracowały w warszawskim tunelu średnicowym. Natomiast po pojawieniu się w Polsce większej liczby lokomotyw elektrycznych przeniesiono je w roku 1964 do obsługi świeżo zelektryfikowanej linii Warszawa - Łódź. Należy jednak zauważyć, że EP02 nie była zbyt udaną lokomotywą, problemem był zwłaszcza niespokojny bieg przy wyższych prędkościach. Dlatego pod koniec eksploatacji, w roku 1971 ograniczono prędkość do 70 km/h, a już dwa lata później z czynnej służby zszedł ostatni egzemplarz EP02. Przekazano je do stacjonarnego ogrzewania składów. Co ciekawe, w tej roli pracowały aż do lat 90. Wybudowano w latach 1953-57 osiem egzemplarzy, z których przetrwały trzy. Ta EP02-08 stoi na terenie lokomotywowni Kraków Prokocim.
#pociagioinasza #pociagiboners #pociagi #ep02
źródło: comment_ih41bOfDaRutGEZtDKcHl472kX850Qri.jpg
PobierzZ kolumienek parowych (zasilanych z kotłowni)
Z torowych punktów elektrycznych (zasilanych z sieci trakcyjnej lub rozdzielni)
Z pojazdu trakcyjnego (parowóz, spalinowóz lub elektrowóz)
Z wagonu ogrzewczego
Pierwszego i ostatniego już się raczej nie używa. Skład najczęściej podłącza się do pojazdu trakcyjnego. W przypadku parowozu wagony ogrzewa się gorącą parą, w przypadku spalinowozu i elektrowozu poprzez elektryczne układy ogrzewania zasilane z prądnicy.