Mam 28 lat, a czuję się staro, samotnie i boję się, że nic już w życiu konkretnego nie osiągnę.
Trzy miesiące temu zerwała ze mną dziewczyna (ona lvl 26), po pięciu latach związku. Przez 4 lata mieszkaliśmy razem. Przez ostatni rok zagranicą. Pod koniec listopada wróciliśmy do kraju. Każde do swojej miejscowości, a mieszkamy daleko od siebie. Na obczyźnie nie wszystko poszło mi tak jak chciałem (w skrócie wróciłem praktycznie z niczym). Plan był taki, że odpoczniemy i później zastanowimy się co dalej. Do ostatniego momentu praktycznie nic nie przeczuwałem. Niestety w połowie grudnia zadzwoniła do mnie i powiedziała, że dłużej już nie może ze mną być. Nie chce być z kimś kto nie zapewni jej przyszłości. Nie chciałem odpuścić, napisałem list. Odpowiedziała tylko, że musimy od siebie odpocząć. Były jeszcze telefony z życzeniami na święta. Powiedziała nawet że tęskni. Dało mi to pewną nadzieję.
W międzyczasie zarejestrowałem się w UP. W mojej miejscowości jest kiepsko z pracą. Liczyłem na jakieś szkolenie, ale akurat koniec roku to zły moment. Pod koniec stycznia zapisałem się na kurs spawacza z jakiejś fundacji. Samo szkolenie ruszy dopiero pod koniec marca. I dopiero wtedy ma wpaść jakaś kasa za to. Dobija mnie to. Nie mogę też niczego poszukać na umowę, bo muszę być ciągle zarejestrowany w UP. Nie wiem też czy jako monter/spawacz dam sobie radę, w końcu ma to być już trzeci zawód.
Szukałem też pracy w innych miastach, ale nie stać mnie na przeprowadzkę. Nie chcę pożyczać kasy, bo boję się, że sobie nie poradzę. Nie znajdę na czas pracy lub znajdę jakąś gównopracę, z której będę miał problem, żeby wszystko opłacić i zwrócić pożyczkę. Nie mam właściwie żadnych konkretnych umiejętności. Trochę c-----o, że nie potrafię się na coś zdecydować.
Miesiąc temu zarejestrowałem się do psychologa na wizytę. Niestety na NFZ, dlatego tak długo muszę czekać. Chciałbym poprawić swoją samoocenę, bo czuje się jak g---o.
W domu nie mogę liczyć na żadne wsparcie i możliwość wygadania się. Ciągle słyszę tylko wypominania, że moja matka musi wydawać pieniądze na mnie i najlepiej jakbym poszedł do pracy do jakiegoś sklepu. Osobiście wolę skorzystać z tego kursu, o którym wcześniej wspomniałem. Do tego gdy powiedziałem (w pewnym momencie myślałem że mogę się pożalic), że chce iść do psychologa zaczęła mnie wyzywać od psychicznych i że teraz każdy w mieście będzie uważał, że ma syna debila. Na szczęście wizytę mam w godzinach szkolenia, więc mogę to przed nią ukryć.
Co do mojej już ex. Na początku lutego przeprowadziła się do jednego z większych miast w Polsce i zaczęła pracę w hotelu.
Niestety dwa dni temu zadzwoniła i powiedziała, żebym nie robił sobie nadziei i żył własnym życiem.
W sumie to od dawna bałem się, że mnie zostawi. Jej koleżanki też zmieniały chłopaków na lepszy model. Tylko, że z tego co słyszałem od niej to miały wyraźny powód do tego. Jeden ją zdradzał, a u drugiej koleś był nieszczery i co chwile coś kręcił. Nie wiem czemu teraz mnie zostawiła. Zawsze starałem się być z nią szczery. Nie wiem czy byłem za dużą dupą wołową. Za bardzo jej nadskakiwałem. Czuję się jak niepotrzebna komuś rzecz.
Nawet nie mam z kim o tym szczerze pogadać. Brak znajomych, Ci co są na miejscu mają już swoje problemy. Po skończeniu studiów praktycznie nikogo nowego nie poznałem.
Musze, gdzieś się pożalić, bo już trochę nie daje rady. Mam problemy ze snem. Przez ten cały czas budzę się przed szóstą. Ale nie mam siły wstać. Rzeczy które do tej pory robiłem nie dają mi w ogóle radości…
@lennyface: Ale mnie i dziewczynę rozbawiłeś. Coś na skalę tego mema z kopacz w kaftanie z tekstem o byciu wśród 20 najbardziej rozwiniętych państw świata :)
@mocny_przegryw: i tutaj właśnie kończą się wszelkie feminizmy, gównouprawnienia i inne szczuki - kobieta jak jest biedna ale nie paskudna to ją przygarnie jakiś szejk czy niemiec, za to faceci mają p--------e jak im coś nie wyjdzie, od razu "ty jej nie zapewnisz przyszłości", a może by razem na tę przyszłość zapracować. Pracowała sama jako niańka i pewnie zarabiała g---o no ale facet przegryw bo w kraju roboty nie ma.
@mocny_przegryw: zgadzam się z tym, co napisali @neib1 i @chilling . powodzenia w przezwyciężaniu trudności! :) a laską się nie przejmuj, znajdziesz nową :)
@mocny_przegryw: boże jak to czytam to czuje się jak j----y król życia. Jedna kobieta która poznałem jak miała 15 lat, w tym momencie moja zona , w związku od 15 lat. Zero kłótni, aż sam się dziwie. Pozwala mi na wszystko, np ostatnio dołożyła mi 2k na stacjonarke :) teraz pozwala mi kupić sobie motor. Mamy fajnego szkraba, kredyt za mieszkanie płacą jej rodzice, i nie cca słyszeć ze my
@mocny_przegryw: jak jestes pracowity srednio w miare, potrafisz podstawy angielskiego to zbieraj hajs na bilet i przezycie miecha w Londynie. Zalatwie Ci robote za ponad 9f/h robota nudna na nocki d--y nie urywa, klimacik zajebisty , ale przez pierwszy miesiac - dwa musisz sie troche postarac zeby zostac na stale. Legal urlopy etc w pakiecie. Potrzeba z 5 ludzi+ Sytuacje ogolnie mialem podobna takze ogarniam. Tutaj staniesz na nogi. Jak
@mocny_przegryw: najpierw pozbądź się problemów ze sobą - niskiej samooceny itp. może Ci się wydawać, że ja masz kobietę to się czujesz bardziej dowartościowany ale to złudne. To, że nie znalazłeś jeszcze zawodu to trochę #przegryw ale to nie znaczy jeszcze, że nic nie potrafisz, tylko że źle szukałeś. Moja pierwsza praca (2 lata) nie była zła, ja też nie byłem kiepski w tej pracy, ale wyjadała ze
@mocny_przegryw: jesteś kuco przegryw to się nie dziw. Myślałeś, że pojedziesz na saksy i będziesz bogol? Trzeba było się rozwijać w polszy i szukać roboty. Lasce się nie dziwie.
@takasprawa: Dziękuję za propozycję. Na razie chce spróbować swoich sił przy spawaniu, ogólnie ogarnąć się, skorzystać z porad psychologa i odłożyć kasę. Jeśli będę planował gdzieś się ruszyć to najwcześniej dopiero w sierpniu. Pozdrawiam :)
@mocny_przegryw: spoko chłopie, pewnie działaj co Ci głowa podpowiada. Jeżeli byś się jednak wybierał i nie miał niczego stałego daj cynk, może coś się znajdzie. Powodzenia!
@Kick_Ass: Wierzyć się nie chce, po co szczujesz ludzi. Jakim cudem w budżetówce po średnim w wieku 30 lat można zarabiać 6k na rękę? Tyle to ma jakiś dyr., kierownik, a ten z reguły musi mieć mgr.
@tomaszk-poz: Kombinuj dalej, żona jest w instytucji unijnej rozliczającej projekty. Jakbym chciał szczuć ludzi to bym napisał że jestem informatykiem i zarabiam 10k :)
Cześć wszystkim.
Czuję się beznadziejnie.
Mam 28 lat, a czuję się staro, samotnie i boję się, że nic już w życiu konkretnego nie osiągnę.
Trzy miesiące temu zerwała ze mną dziewczyna (ona lvl 26), po pięciu latach związku.
Przez 4 lata mieszkaliśmy razem. Przez ostatni rok zagranicą. Pod koniec listopada wróciliśmy do kraju. Każde do swojej miejscowości, a mieszkamy daleko od siebie. Na obczyźnie nie wszystko poszło mi tak jak chciałem (w skrócie wróciłem praktycznie z niczym). Plan był taki, że odpoczniemy i później zastanowimy się co dalej. Do ostatniego momentu praktycznie nic nie przeczuwałem. Niestety w połowie grudnia zadzwoniła do mnie i powiedziała, że dłużej już nie może ze mną być. Nie chce być z kimś kto nie zapewni jej przyszłości. Nie chciałem odpuścić, napisałem list. Odpowiedziała tylko, że musimy od siebie odpocząć. Były jeszcze telefony z życzeniami na święta. Powiedziała nawet że tęskni. Dało mi to pewną nadzieję.
W międzyczasie zarejestrowałem się w UP. W mojej miejscowości jest kiepsko z pracą. Liczyłem na jakieś szkolenie, ale akurat koniec roku to zły moment. Pod koniec stycznia zapisałem się na kurs spawacza z jakiejś fundacji. Samo szkolenie ruszy dopiero pod koniec marca. I dopiero wtedy ma wpaść jakaś kasa za to. Dobija mnie to. Nie mogę też niczego poszukać na umowę, bo muszę być ciągle zarejestrowany w UP. Nie wiem też czy jako monter/spawacz dam sobie radę, w końcu ma to być już trzeci zawód.
Szukałem też pracy w innych miastach, ale nie stać mnie na przeprowadzkę. Nie chcę pożyczać kasy, bo boję się, że sobie nie poradzę. Nie znajdę na czas pracy lub znajdę jakąś gównopracę, z której będę miał problem, żeby wszystko opłacić i zwrócić pożyczkę. Nie mam właściwie żadnych konkretnych umiejętności. Trochę c-----o, że nie potrafię się na coś zdecydować.
Miesiąc temu zarejestrowałem się do psychologa na wizytę. Niestety na NFZ, dlatego tak długo muszę czekać. Chciałbym poprawić swoją samoocenę, bo czuje się jak g---o.
W domu nie mogę liczyć na żadne wsparcie i możliwość wygadania się. Ciągle słyszę tylko wypominania, że moja matka musi wydawać pieniądze na mnie i najlepiej jakbym poszedł do pracy do jakiegoś sklepu. Osobiście wolę skorzystać z tego kursu, o którym wcześniej wspomniałem. Do tego gdy powiedziałem (w pewnym momencie myślałem że mogę się pożalic), że chce iść do psychologa zaczęła mnie wyzywać od psychicznych i że teraz każdy w mieście będzie uważał, że ma syna debila. Na szczęście wizytę mam w godzinach szkolenia, więc mogę to przed nią ukryć.
Co do mojej już ex. Na początku lutego przeprowadziła się do jednego z większych miast w Polsce i zaczęła pracę w hotelu.
Niestety dwa dni temu zadzwoniła i powiedziała, żebym nie robił sobie nadziei i żył własnym życiem.
W sumie to od dawna bałem się, że mnie zostawi. Jej koleżanki też zmieniały chłopaków na lepszy model. Tylko, że z tego co słyszałem od niej to miały wyraźny powód do tego. Jeden ją zdradzał, a u drugiej koleś był nieszczery i co chwile coś kręcił. Nie wiem czemu teraz mnie zostawiła. Zawsze starałem się być z nią szczery. Nie wiem czy byłem za dużą dupą wołową. Za bardzo jej nadskakiwałem. Czuję się jak niepotrzebna komuś rzecz.
Nawet nie mam z kim o tym szczerze pogadać. Brak znajomych, Ci co są na miejscu mają już swoje problemy. Po skończeniu studiów praktycznie nikogo nowego nie poznałem.
Musze, gdzieś się pożalić, bo już trochę nie daje rady. Mam problemy ze snem. Przez ten cały czas budzę się przed szóstą. Ale nie mam siły wstać. Rzeczy które do tej pory robiłem nie dają mi w ogóle radości…
źródło: comment_IEanjwiwZj61uyMo4WrShwuYykdmiTvZ.jpg
Pobierz