Po pięciu miesiącach niepewności naukowcom z NASA w końcu udało się zmusić sondę Voyager 1 do ponownego przesyłania na Ziemię aktualizacji technicznych. To ważne osiągnięcie, dzięki któremu możliwe będzie pobranie ważnych informacji naukowych zebranych podczas lotu sondy.

Wygląda na to, że inżynierom z NASA udało się rozwiązać problemy sondy Voyager I. Po raz pierwszy od listopada ubiegłego roku kontrola lotów otrzymała czytelne dane dotyczące stanu sondy i jej instrumentów naukowych.

Kontakt z Voyagerem 1, który od miesięcy nadawał w „niezrozumiałym” dla nas dialekcie, został odzyskany. Sposób w jaki to uczyniono nie zaskakuje, wszak ta sonda do relikt przeszłości.

Rzeczniczka prasowa Jet Propulsion Lab., poinformowała, że NASA wciąż nie rozwiązała problemu z Voyagerem 1. W grudniu pojazd zaczął przysyłać na Ziemię bezsensowny ciąg kodu binarnego, który wyglądał tak, jakby coś się zacięło. Śledztwo wykazało, że problem dotyczy komputera FDS.Reset nie pomógł.

Niemal czterdzieści siedem lat temu z powierzchni Ziemi w podróż po Układzie Słonecznym wystartowały sondy Voyager 2. Nikt się jednak wtedy nie spodziewał, że po zakończeniu przeglądu planet Układu Słonecznego, sondy tak długo będą utrzymywały kontakt z Ziemią.

Sonda Voyager I od listopada ubiegłego roku przesyła na Ziemię niezrozumiałą sekwencję zer i jedynek. Eksperci z NASA twierdzą, że zidentyfikowali źródło problemów uniemożliwiających poprawne przysyłanie danych.

Naprawienie komputera, który znajduje się w odległości 24 miliardów kilometrów od Ziemi, nie jest łatwym zadaniem. A to właśnie próbują zrobić inżynierowie z NASA. Komputer, o którym mowa, pracuje na pokładzie sondy Voyager 1, najbardziej odległego od Ziemi obiektu wykonanego przez człowieka.

Tydzień po przeprogramowaniu sondy i utraceniu z nią łączności, udało się odebrać "heartbeat" i uzyskać pewność, że sonda wciąż pracuje. Nadal trwają próby odzyskania pełnej komunikacji.

Od ponad czterdziestu lat dwie niewielkie, lecz niezwykle wytrzymałe sondy kosmiczne – Voyager 1 i Voyager 2 – przemierzają nieznane obszary kosmosu, zdobywając unikatowe dane naukowe i stając się nieśmiertelnymi symbolami ludzkiej eksploracji.

Wystrzelona w 1977 roku sonda Voyager 2 znajduje się obecnie ponad 20 miliardów kilometrów od Ziemi. Wykorzystuje pięć instrumentów naukowych do badania przestrzeni międzygwiezdnej. Jednak czas sondy dobiega końca. Zresztą jej misja, jak i misja bliźniaczej sondy Voyager 1, trwa znacznie dłużej...

Ponowna analiza danych ze statku kosmicznego Voyager, wraz z nowym modelowaniem komputerowym, doprowadziła naukowców z NASA do wniosku, że cztery największe księżyce Urana prawdopodobnie zawierają warstwę płynnego oceanu między ich rdzeniami a lodową skorupą.

Voyager Golden Record – pozłacane dyski, które zostały umieszczone na dwóch sondach wystrzelonych przez NASA w 1977 w ramach programu Voyager. Zawierają dźwięki i obrazy mające ukazać różnorodność życia i kultur na Ziemi. Przeznaczone są dla pozaziemskich cywilizacji lub ludzi z przyszłości.

Ta wizualizacja dźwiękowa pokazuje prędkość Voyagera 2 podczas podróży przez Układ Słoneczny. Prędkość waha się od 40 km/s do 10 km/s w pokazanym okresie 10 lat. Wartości te zostały porównane ze skalą C-dur i są przedstawione jako przeskalowane nuty w zakresie klawiatury.

W maju specjaliści z NASA przekazali, że sonda kosmiczna Voyager 1 wysyła niedokładne dane ze swojego systemu kontroli położenia. Odczyty z systemu AACS, który jest wykorzystywany przez Voyagera do orientacji w przestrzeni, wydają się nie pasować do tego, co robi statek.

Voyager 1 to pojazd wykonany ludzką ręką, który znajduje się najdalej w kosmosie od Słońca. Wciąż nadaje, lecz to co do nas wysyła brzmi bardzo dziwnie. Tak dziwnie, że nie daje to spokoju naukowcom wciąż kontrolującym przebieg misji