Kwazar J043947.08+163415.7 świeci z jasnością blisko 600 trylionów Słońc. Dlaczego więc dostrzeżono go dopiero teraz? Powód okazuje się prosty: obiekt ten znajduje się, mówiąc obrazowo, na drugim krańcu znanego nam Wszechświata, a konkretniej - w odległości aż 12,8 miliarda lat świetlnych stąd.

Gwiazdy widoczne na niebie zdają się migotać, ponieważ obserwujemy je poprzez otaczającą Ziemię, silnie zmienną atmosferę. Kwazary nie są gwiazdami, a dyskami materii otaczającymi największe z kosmicznych czarnych dziur.

Nie dostrzeżono tam żadnych ultrajasnych galaktyk podczerwonych - gdzie zazwyczaj kwazary można znaleźć - dlatego badacze uważają, że patrzymy dopiero na narodziny tej większej struktury.

Film ukazujący jak wielki jest wszechświat.

Na stronie klubu astronomicznego „Almukantarat” można znaleźć ciekawe referaty i prezentacje na temat astronomii w naszym ojczystym języku. Od traktujących o naszym układzie planetarnych, przez mikrokwazary i magnetary, do Wielkiego Wybuchu i inflacji.

Dylatacja czasu - jedno z założeń teorii względności - sprawia, że wydarzenia mające miejsce w dalszych częściach wszechświata wydają się zachodzić wolniej. Wygląda jednak na to, że kwazary nie podlegają tej zasadzie...