Panie Santos, jeżeli zrezygnujesz z prowadzenia reprezentacji na rzecz Czesława Michniewicza to dla dowolnego miasteczka w Portugalii oferuje przyjazd Marcina Gortata, turniej e-sportowy i wykład Tomasza Rożka
Ja tylko chcialem przypomniec, ze ten tlusty nieudacznik probowal wygrac walke w nieuczciwy sposob. Na szczescie los pokaral bezbeka i teraz dogorywa na yt.
@BoooG: próbowanie takiego zagrania w transmitowanej gali pokazuje, że ten osobnik jest tak tępy, że nie dodał obecności kamery i możliwości nagrania do siebie
Maszyny, które osobiście uważam za ciekawe, a które mogą niektórym nie być znane; odc. 37/???
Lockheed S-3 Viking
W połowie lat 60 XX wieku US Navy sformułowało wymogi dotyczące samolotu dedykowanego do zwalczania okrętów podwodnych zdolnego do operwania z pokładów lotniskowców jako zastępstwo dla Grumman S-2 Tracker. W 1968 roku Lockheed obok Convair i Grumman zostało poproszone o dalszy rozwój swoich propozycji dla tego typu maszyny, jako że Lockheed posiadało znikome doświadczenie w projektowaniu samolotów pokładowych nawiązało do tego celu współpracę z Ling-Temco-Vought. LTV odpowiedzialne było za elementy płatowca takie jak składane skrzydła i ogon, gondole silników oraz podwozie – część tych systemów była pochodnymi z maszyn LTV A-7 Corsair oraz Vought F-8 Crusader. 4 sierpnia 1968r. projekt Lockheed został ogłoszony zwycięzcą oraz zamówiono osiem prototypów o wstępnym oznaczeniu YS-3A. Pierwszy lot wykonano 21 stycznia 1972 roku. Loty testowe przebiegły bez większych komplikacji i już dwa lata później w 1974 rozpoczęto produkcję i wprowadzono maszynę do służby. Produkowany do 1978r. Viking powstał w łącznej liczbie 188 egzemplarzy. Jedna sztuka po szeregu szerokich modyfikacji była w użyciu NASA do celów monitorowania środowiska naturalnego, łączności satelitarnej oraz badań nad bezpieczeństwem lotu – była to też najdłużej używana jednostka z pośród wszystkich S-3, która zakończyła służbę dopiero w 2021 roku. US Navy wycofało Vikinga z działań pokładowych w 2009 i całkowicie ze służby w 2016 roku. Jej zadania zostały przejęte przez takie maszyny jak P-3C Orion, P-8 Poseidon oraz SH-60 Seahawk. Ze wględu na wykorzystanie do napędu silników turbowentylatorowych i ich charakterystyczny dźwięk, nazywany był przez załogi ”War Hoover” od nazwy producenta odkurzaczów.
Swoją drogą kiedyś sądziłem, że Portugalia czy Belgia to małe kraje. Ale bliżej im do 10 milionów. Podobnie jak Czechy czy Węgry, które też kiedyś dobrze grały w piłkę.
A taki Urugwaj czy Chorwacja to są mikroby, które mają mniej ludzi niż woj. mazowieckie czy śląskie a od lat są potęgami piłkarskimi (zarówno jeśli chodzi o piłkarzy w dużych klubach jak i turnieje). I to bez narybku z byłych kolonii. To są
Maszyny, które osobiście uważam za ciekawe, a które mogą niektórym nie być znane; odc. 33/???
Douglas X-3 Stilleto
Najsmuklejszy ze wszystkich wczesnych samolotów eksperymentalnych, X-3 został zaprojektowany z zamiarem osiągnięcia prędkości przekraczającej 3000km/h jak również wykorzystania tytanu jako przeważającego materiału konstrukcyjnego. Budowa dwóch egzemplarzy została zatwierdzona 30 czerwca 1949r. W trakcie prac projektowych okazało się, że planowane silniki Westinghouse J46 nie spełniają wymogów dotyczących ciągu, rozmiarów i masy. Użyto słabszych jednostek J34, które generowały jedynie 22kN ciągu w przeciwieństwie do planowanych 32kN. Sam kształt płatowca miał na celu osiągnięcie jak najmniejszych oporów aerodynamicznych. Specjalnie wydłużony nos mieścił aparaturę pomiarową a osadzona nisko kabina pilota miała przedziwdziałać nadmiernemu tarciu i nagrzewaniu się powierzchni kadłuba. Cienkie trapezoidalne skrzydła miały sprzyjać osiąganiu wysokich prędkości. Pierwszy oficjalny lot odbył 20 października 1952r, lecz pięć dni wcześniej podczas szybkiego kołowania pilotowi udało się poderwać maszynę i przebyć dystans około jednej mili (1.6km). Przez zastosowanie słabszych silników maszyna nie osiągnęła nigdy zakładanych prędkości oraz ledwo przekroczyła Mach 1,2 w trzydziestostopniowym locie nurkowym. Planowano zastąpić J34 silnikami rakietowymi, lecz nie zostało to zrealizowane. Pod koniec programu, 27 października 1954r. Joseph A. Walker, pilot doświadczalny NACA (National Advisory Committee for Aeronautics – narodowy komitet doradczy do spraw aeronautyki) w trakcie lotu ponaddźwiękowego (ok. Mach 1) wykonał planowany gwałtowny przechył – oprócz zmiany położenia w osi podłużnej, nos maszyny podniósł się do góry o dwadzieścia stopni a cały kadłub osiągnął szesnaście stopni znosu. Maszyna przedryfowała w ten sposób przez pięć sekund i następnie pilot odzyskał kontrolę. Chwilę później przystąpił do wykonania podobnego przechyłu w locie nurkowym – sytuacja powtórzyła się a następnie wylądował. Analiza danych wykazała, że w obu tych momentach maszyna osiągnęła maksymalne obciążenia konstrukcujne i gdyby leciała szybciej mogłaby ulec zniszczeniu. Było to tzw. sprzężenie inercyjne – manewr w jednej osi powoduje nieplanowane przesunięcia w dwóch pozostałych. Główną przyczyną takiego zjawiska są nieodpowiednie powierzchnie sterowe jak np. zbyt mały stabilizator pionowy. Łącznie X-3 wykonał 51 lotów. Z planowanych dwóch egzemplarzy zbudowano tylko jeden a drugi w trakcie budowy przeznaczono na części zamienne. Program zakończono 23 maja 1956 wraz z ostatnim lotem X-3. Pomimo nie spełnienia wymogów projektowych płatowiec dostarczył cennych danych, które zostały wykorzystane przy projektowaniu przyszłych samolotów – sam rodzaj skrzydeł został użyty w F-104 Starfighter.
Maszyny, które osobiście uważam za ciekawe, a które mogą niektórym nie być znane; odc. 24/???
Sikorsky S-72
Opracowany i zbudowany dla NASA i US Army na początku lat 70 XX wieku, S-72 był eksperymentalnym wiropłatem zespolonym (ang. compound helicopter) - oprócz głównego wirnika posiadał dodatkowe źródło ciągu w postaci silników odrzutowych oraz skrzydła dla zapewnienia dodatkowej siły nośnej. Podstawą konstrukcji był główny wirnik z modelu S-61 oraz silnie zmodyfikowany płatowiec S-67. Głównym celem RSRA (Rotor Systems Research Aircraft) były pomiary charakterystyki pracy wirników helikopterowych w locie. Dwa silniki turbowentylatorowe pozwalały na przeprowadzanie doświadczeń z prędkościami przekraczającymi 500km/h. Dzięki skrzydłom mógł poruszać się jak klasyczny płatowiec bez głównego wirnika. Dodatkowo wyposażony był w awaryjny system ratunkowy, który przy aktywacji odrzucał łopaty głównego wirnika oraz włazy ewakuacyjne z kabiny a następnie wyrzucał załogę przy użyciu rakiet. Oblatany w 1976, został dostarczony do testów dla NASA w 1979. W 1983 Sikorsy Aircraft otrzymało zlecenie modyfikacji S-72 do zainstalowania platformy testowej X-Wing (był to koncept wirnika, który nie posiadał powierzchni sterowych i wykorzystywał do tego celu efekt Coandy – polega on na tym, że strumień płynu – gazu lub cieczy – ma tendencję do przylegania do powierzchni znajdującej się najbliżej). X-Wing został postrzeżony jako uzupełnienie dla helikopterów i samolotów a nie ich zastępstwo. Ze wględu na liczne problemy techniczne X-Wing nigdy nie wzbił się w powietrze a trudności budżetowe wpłynęły na ostateczne zamknięcie całego programu w 1988 roku.
Można uważać, że Noctua jest za droga w stosunku do innych chłodzeń CPU jak SiletiumPC itp, ale teraz taka ciekawostka...
Kupiłem model U12-P w 2008 roku pod procka na socket 775 Intela. W zestawie był jeszcze adapter do AM3 od AMD. Kilka lat później przesiadłem się na 1150 Intela, ale mocowania nie miałem. Noctua przysłała za darmo z Austrii zestaw. Oczywiście można powiedzieć, że niektórzy producenci też tak robią, ale teraz dalszy ciąg. W tym tygodniu kupiłem procka od AMD na AM4 - Noctua znów przysłała mi za darmo zestaw montażowy - tym razem do AM4.
@fearcd: jeżeli chłodzenie ma wystarczające TDP to wywalanie hajsu na nowe chłodzenie byłoby marnowaniem zasobu, nawet pomimo tego że aluminium ma jeden z największych poziomów recyklingu
#reprezentacja #kanalsportowy
źródło: temp_file.png8924854158357550289
Pobierz