Dr. Sadler's Philosophy Pop-Up: Protests, Policing, and Ethics

This philosophy pop-up session focuses on the protests over the killing of George Floyd by MPD officer Derek Chauvin, while his three fellow officers watched and prevented onlookers from intervening. Protests erupted over this weekend, precisely because this was not an isolated incident, and police responses have varied considerably.

I'll be discussing the situation bringing perspectives from ethics to bear on the matters involved. I'll also take questions and comments and address them.

Szersze pojęcie męstwa zawierające elementy etyczny i ontologiczny staje się powszechnie obowiązujące pod koniec świata starożytnego i na początku nowożytnego w stoicyzmie i w neostoicyzmie. Obydwa te ruchy, podobnie jak inne, związane są ze szkołami filozoficznymi, są jednak jednocześnie czymś więcej. Pokazują, w jaki sposób niektórzy myśliciele należący do najszlachetniejszych postaci późnej starożytności oraz ich uczniowie w czasach nowożytnych rozwiązywali problem istnienia, a także jak zwyciężali lęk przed losem i przed śmiercią.

Anthony Pratkanis i Elliot Aronson w swym bestsellerowym „Wieku propagandy” jeden z rozdziałów – tylko pozornie z przymrużeniem oka – formułują właśnie w formie instrukcji: „Jak zostać przywódcą sekty”. Twierdzą, że sekty religijne czy parareligijne owe techniki uzależnienia człowieka od grupy i jej guru stosują „w sposób szczegółowy i pełny”. Lecz analogie do wszelkich zbiorowości, jakie ludzie zawiązują – politycznych, wyznaniowych, zawodowych, nawet towarzyskich – są tu w pełni uprawnione (...)

Punkt pierwszy owej instrukcji brzmi: wykreuj własną rzeczywistość społeczną. Chodzi o taki obraz świata, który posłuży potem do interpretowania wszystkiego, co się dzieje wewnątrz grupy, a zwłaszcza na zewnątrz. Ten zewnętrzny świat musi być bez najmniejszej wątpliwości zły. Tylko wewnątrz grupy jest bezpiecznie; tylko tu doznasz wybawienia. Taki jednoznaczny podział na grupę wewnętrzną (wyznawców) i zewnętrzną (wrogów, obiekt stałej nienawiści) w naukach społecznych zwykło się nazywać kreowaniem granfalonu.

Jego [najbardziej bodaj znanego przedstawiciela i propagatora teologii politycznej - Carla Schmitta] wywód prowadzi od ewangelicznego przesłania, zawierającego nakaz miłowania nawet nieprzyjaciół, do tezy o nieuchronności podziału ludzi na przyjaciół i wrogów jako podstawy ładu politycznego. Nakaz miłowania bliźniego ma według tej wykładni zastosowanie jedynie w relacjach osobistych, personalnych, ale nie w stosunkach politycznych. Odwoływanie się do Biblii czy Ewangelii dla uprawomocnienia takich czy innych form regulacji tych stosunków jest jednak