Obecnie rodzi się inne niebezpieczeństwo. Podnoszą głowę nacjonaliści szczególnego rodzaju, w typie Bismarcka, zwolennicy tępienia odrębności językowych i kulturalnych przy pomocy metod policyjnych. Poszła już po tej drodze Brazylia, nie licząc państw totalitarnych. Skoro mniejszości mają się stopić w wielki naród, rozumują ci ludzie, to im prędzej, tym lepiej dla nich samych. Po co rozkładać na raty to, co można zrobić szybko? Że boli? Że nieludzkie? Któżby się na to oglądał w epoce czołgu i samolotu.

Takiemu rozumowaniu przeciwstawia się coraz silniej pogląd, że prawo do zachowania odrębności etnicznej, w zakresie niegroźnym dla spoistości państwa i narastania wspólnoty wielkonarodowej, stanowi jedno z zasadniczych praw jednostki ludzkiej. Prawo to można niewątpliwie wywieść z prawa natury, boć fakt, że jednostka rodzi się w pewnej społeczności i bezwiednie przyjmuje jej język, właściwości i obyczaje, wynika z przyrodzonego porządku tego

świata, a nie z jakichś wadliwych ustaw czy instytucji, ustanowionych przez człowieka. Nie chodzi tu jednak o rozwijanie każdej grupy etnicznej w pełny naród. Cel jest znacznie skromniejszy; chodzi o to, by życie ludzkie uczynić znośniejsze51, który to cel, zdaniem Royal lnstitute for International Affairs, przyświecał twórcom traktatów mniejszościowych.

> Jak ujawniła gazeta „Maariv” — żydowscy oficerowie służący w NKWD dla Rosjan, — przyznali się, że osobiście bestialsko wymordowali 12 tys. polskich oficerów w Katyniu.

> Józef Stalin osobiście wybierał oficerów, którzy mieli zabijać Polaków.

> Wraz z szefem NKWD, Żydem Ławrientijem Berią, — zaplanowali mord oficerów polskich i zdecydowali, — że w większości zadanie to wykona grupa żydowskich oficerów z NKWD.

> — Za morderstwa te byli odpowiedzialni Żydzi: — major Joszua Sorokin, płk Aleksander Susłow , płk Samyun Tichonow.