@PawelW124, jak tam, wleciała morfinka? Zainspirowany Twoim krótkim wpisem z 18 lutego (o, tego) obejrzałem film Bałabanowa z 2008 r. Wcześniej widziałem tylko „Ładunek 200”, który trochę mnie jednak formą i treściami przytłoczył (a w przypadku Rosji nie ma pewności, czy to, co widać na ekranie, to karykatura, czy dokument).
Gdyby kogoś to interesowało – „Morfina” to film na podstawie opowiadań Bułhakowa, w których pisarz ten zawarł wiele wątków autobiograficznych. Dzieło Bałabanowa opowiada o młodym i całkiem zdolnym lekarzu, Michaile Poliakowie, który w ostatnich miesiącach caratu (1917 r.) trafia na zapadłą wieś, by pełnić lekarską posługę. Po szczepionce na błonicę dostaje bolesnej alergii, na którą pielęgniarka Anna podaje mu tytułowy środek. No i Michaił wpada w nałóg. Film realistyczny (a przynajmniej taki się wydaje – podobały mi się te dość mroczne wnętrza z licznymi rekwizytami z epoki), surowy, ale bez takich jazd jak „Ładunek 200”, przy czym sceny ukazujące lekarskie praktyki, np. amputacji nogi czy próby ratowania zarzyganego chłopa metodą usta-usta, są dość obrazowe. Albo sugestywne – bo np. w przypadku narodzin dziecka, które Michaił najpierw musiał obrócić wewnątrz dróg rodnych na właściwą stronę, patrzymy tylko zza pleców rodzącej.
Wszystko spowite jest oparami ponurego nihilizmu, dość znamiennego dla epoki dogorywającego caratu (a raczej Rosji w ogóle, kiedyś i dzisiaj), i łączy się z pewną dawką czarnego humoru, co przekłada się też na ukazywanie dość sporej swobody obyczajowej, ale bez uniesień. Michaił obraca zarówno wspomnianą pielęgniarkę, Annę, którą darzy pewnym uczuciem, jak i arystokratkę z pobliskiego majątku, Jekaterinę Karłowną Sheffer, której uczuciem nie darzy, a którą tylko chędoży.
Oczywiście kluczowym wątkiem jest jednak zapadanie się w uzależnieniu od morfiny niegłupiego i mimo wspomnianego nihilizmu dość szlachetnego młodego człowieka. Moim zdaniem dobre kino.
(na zdjęciu kadr ze wstępnej fazy zalotów między Jekateriną a Michaiłem)
Jestem 27 letnia stara baba i poddaje się z szukaniem chłopaka , trzeba się przyzwyczaić do myśli że jednak pomysł z własną rodziną nie klapnąl Koty już mam
18+
Zawiera treści 18+
Ta treść została oznaczona jako materiał kontrowersyjny lub dla dorosłych.
Gdyby kogoś to interesowało – „Morfina” to film na podstawie opowiadań Bułhakowa, w których pisarz ten zawarł wiele wątków autobiograficznych. Dzieło Bałabanowa opowiada o młodym i całkiem zdolnym lekarzu, Michaile Poliakowie, który w ostatnich miesiącach caratu (1917 r.) trafia na zapadłą wieś, by pełnić lekarską posługę. Po szczepionce na błonicę dostaje bolesnej alergii, na którą pielęgniarka Anna podaje mu tytułowy środek. No i Michaił wpada w nałóg. Film realistyczny (a przynajmniej taki się wydaje – podobały mi się te dość mroczne wnętrza z licznymi rekwizytami z epoki), surowy, ale bez takich jazd jak „Ładunek 200”, przy czym sceny ukazujące lekarskie praktyki, np. amputacji nogi czy próby ratowania zarzyganego chłopa metodą usta-usta, są dość obrazowe. Albo sugestywne – bo np. w przypadku narodzin dziecka, które Michaił najpierw musiał obrócić wewnątrz dróg rodnych na właściwą stronę, patrzymy tylko zza pleców rodzącej.
Wszystko spowite jest oparami ponurego nihilizmu, dość znamiennego dla epoki dogorywającego caratu (a raczej Rosji w ogóle, kiedyś i dzisiaj), i łączy się z pewną dawką czarnego humoru, co przekłada się też na ukazywanie dość sporej swobody obyczajowej, ale bez uniesień. Michaił obraca zarówno wspomnianą pielęgniarkę, Annę, którą darzy pewnym uczuciem, jak i arystokratkę z pobliskiego majątku, Jekaterinę Karłowną Sheffer, której uczuciem nie darzy, a którą tylko chędoży.
Oczywiście kluczowym wątkiem jest jednak zapadanie się w uzależnieniu od morfiny niegłupiego i mimo wspomnianego nihilizmu dość szlachetnego młodego człowieka. Moim zdaniem dobre kino.
(na zdjęciu kadr ze wstępnej fazy zalotów między Jekateriną a Michaiłem)
#film #filmy #rosja #bulhakow #filmoweimpresje #szatanskieobrazki
źródło: morfina
Pobierz